အခ်ိန္ေပးကာေရာက္လာခဲ႔ၾကသည္႔ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြမ်ားအား ေက်းဇူးတင္ပါ၏။ စိတၱသုခ၊ကာယသုခမ်ားနွင္႔ျပီးျပည္႔စုံနုိင္ၾကပါေစ

Tuesday, June 15, 2010

မိသားစုထမင္း၀ုိင္း




ဒီမိသားစု ထမင္း၀ုိင္းေလးနွင္႔ တစ္ေန႔တစ္ရက္ တစ္လမွသည္ သကၠရာဇ္ေတြ တစ္ဆစ္ျပီးတစ္ဆစ္ခ်ိဳးလုိ႔ေ၀းကြာေနခဲ႔သည္မွာ သုံးနွစ္စြန္းစြန္း ပင္ရွိခဲ႔ပါသည္။ ဘုတ္ဆုံတုိ႔လည္း ၀ါသနာ ဗီဇအတုိင္း အလုပ္ကေလး အနည္းငယ္ ေအးေဆးရွင္းသည္နွင္႔ အျငိမ္ေနေလ႔မရွိ အြန္လုိင္းေပၚတက္ဟုိစာဖတ္၊ဒီစာဖတ္ဟုိေနရာေရာက္ဒီေနရာေရာက ေလွ်ာက္သြားတတ္သည္။

လြန္ခဲ႔သည္႔ တပတ္က first 11မွာ ဖတ္ခဲ႔ ရသည္႔ “ျပန္လာေစခ်င္သည္” ဆုိသည္႕ ေဆာင္းပါးေလးကုိ ဖတ္ျပီး ကတည္းက ရင္ထဲနင္႕ကနဲ ဟာကနဲ ေနေအာင္ စာေရးသူနွင္႔ ထပ္တူမက် နုိင္ခဲ႔ေသာ္လည္း ေလ်ာ႔မသြား နုိင္ ေသာရင္တြင္း ခံစားမူ႔အခ်ိဳ႕နွင္႕ရင္ဘတ္ထဲတစ္ခုခုလွစ္ဟာေနသလုိ ခံစားေနရသည္မွာ အမွန္တကယ္ပင္။

ျမန္မာျပည္မွာက်န္ရစ္ေနခဲ႔ၾကသည္႔ မိသားစု၊ ေမာင္နွမေတြ၊ေဆြမ်ိဳးေတြကလည္း ဘုတ္ဆုံတုိ႔လုိ ရပ္ေ၀းေျမျခား တုိင္းတပါးမွာ ေရၾကည္ရာ ျမက္နုရာ လူေနမူ႕ ဘ၀အတြက္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ရုန္းကန္လွဳပ္ရွား ေနရတဲ႔ သူတုိ႔သားသမီး၊ညီအကုိေမာင္နွမ၊ဇနီးမယား ခင္ပြန္းသည္တုိ႕ကုိ ျပန္လာေစခ်င္ၾကသလုိ မတတ္သာလုိ႔႔ ဗုဒၶသာ သနာ႔အရိပ္၊ မိဘေအးရိပ္၊ညီကုိေမာင္နွမအရိပ္၊ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးတုိ႕နွင္႕ခြဲခြါေနၾကရသည္႔ ဘုတ္ဆုံတုိ႔ သည္လည္း မည္မွ်ပင္ တုိးတက္ထြန္းကား ေခတ္မွီစည္ကား ေနေသာနုိင္ငံ ျဖစ္ေနပါေစ တစ္မိနစ္၊ တစ္စကၠန္႕ မွ်မၾကည္ ေမြ႔ မေပ်ာ္နုိင္ပါ။

အေမ႔ရြာ အေမ႔အိမ္က မိသားစု ထမင္း၀ုိင္းေလးကုိ အလုပ္ကေန အိမ္ျပန္ခ်ိန္တုိင္း တမ္းတလြမ္းဆြတ္ေနရသလုိ
ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကုိ ဟင္းလုပ္လုိ႔ တစ္သြယ္ အဆာခံထမင္း အျဖစ္တသြယ္ စားခဲ႔ရသည္႔ ေန႔ေတြမွာဆုိ မ်က္ရည္ ္ၾကည္တုိ႔ မ်က္၀န္းမွာတြဲခုိလာသည္ထိ သတိရမိေနတတ္သည္။(၀ယ္စားလုိ႔ရနုိင္ပါသည္ ကုိယ္႔တစ္ေန႔လုပ္အားခ ပ်မ္းမွ် သုံးပုံ ပုံ တစ္ပုံထဲက ၀ယ္စား၍ ရနုိင္ေသာ္လည္း ၀ယ္မစားျဖစ္) ဒီလအိမ္ကုိ ပုိ႔မည္႔ေငြသည္ ျပီးခဲ႔သည္႔ လကထက္မပုိနုိင္ခဲ႔ရင္ေတာင္ ေလ်ာ႔မသြားေအာင္ ခ်ိဳ႕ျခံ ေခြ်တာသုံး စြဲခဲ႔ရသလုိ ကုိယ္ေရာက္ေနတဲ႔ ရပ္၀န္းက ကုိယ့္အၾကိဳက္ ရာသီစာနွင္႔ မကုိက္ညီေသာေၾကာင္႔ ၀ယ္မစားျဖစ္။

မိသားစု ထမင္း၀ုိင္းတြင္ ဟင္းတစ္ခြက္ကုိ မိသားစုနွင္႔ လက္ေရ တျပင္တည္း သူတစ္ဇြနး္ ငါတစ္ဇြန္း လက္စုံ ညီ စားခဲ႔ရေသာ ေန႔တုိ႔သည္ ဘ၀၏ ရသအနွစ္သာရ တန္ဖုိးျဖတ္လုိ႔ မရနုိင္ေသာေန႕စြဲေတြပါ။

ဒါဆုိ ဘာေၾကာင့္ ရြက္လြင္႔ေန ၾ ကသနည္း ေမးစရာ ေမးခြန္းေတြ ရွိလာနုိင္သလုိိ ေျဖစရာ အေျဖတုိ႔ သည္လည္း တသီ တတန္းပင္ရွိေနပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ ေျဖစရာ အေျဖတုိ႕သည္ အံ၀င္ခြင္က် မရွိလွ ၊ စကားတုိ႔သည္ စကားလုံး အျဖစ္သာ ေဖာင္းဖြလုိ႔ က်န္ေနခဲ႔ရသည္သာ အဖတ္တင္သည္။ ဘုတ္ဆုံတုိ႔ေတြ မိသားစု ထမင္း ၀ုိင္းအတြက္ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲက အေမ ဒီေန႔ ဟင္းတစ္ခြက္ခ်က္လုိ႕ နက္ဖန္ ဟင္းနွစ္ခြက္ မခ်က္နုိင္ခဲ႔ရင္ေန ဒီေန႔ ငပိရည္ဆုိ နက္ဖန္ဆီျပန ္ ဟင္းေလးေတာ႔ အေမ စိတ္မညစ္ေအာင္ ျဖည္႔ဆည္းေပးခ်င္ သလုိ ေခတ္နွင္႔အညီ သူတုိ႔ေတြ ဒီေန႔ အက်ီၤတစ္စုံလဲနုိင္ရင္ ကုိယ္လည္း အက်ီၤတစ္စုံ လဲနုိင္ေအာင္ လူ႕ဘုံ အလယ္တင္႔တယ္ ေအာင္ ရြက္လြင္႔ေနၾကရသည္။

ဘုတ္ဆုံတုိ႔ မိသားစုကေလးမွာ မိသားစု၀င္ မနည္းလြန္းေသာ္လည္း မမ်ားလွပါ သုိ႕ေသာ္မိသားစု စုံညီ ထမင္း ၀ုိင္းဆုိတာ အေရအတြက္နွင္႕ လက္ခ်ိဳးေရတြက္လုိ႔ရေအာင္ နည္းလြန္းလွသည္။ ဘုတ္ဆုံတုိ႔ေတြ ပညာရွာ သည္႔ အရြယ္ တကၠသိုလ္ နယ္ေျမဆုိတာ အေမ႔အိမ္နွင္႔ ေ၀းလြန္လွသည္မုိ႔ လရွည္ရက္မ်ားခြဲခြါေနကာ ျမိဳ႕ေပၚ အဖြား အိမ္ကေန ေက်ာင္းတက္ရသည္ ေက်ာင္း ရက္ရွည္ပိတ္လွ်င္ အိမ္ျပန္လာသည္႔ သားသမီးတုိ႔ကုိ အေမဟင္း ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ေလး ခ်က္ေကြ်းခ်င္ရွာသည္ အိမ္နား၀န္က်င္က ကေလးေတြ မုန္႔ပဲ သရည္စာေကြ်းလုိ႔ သားသမီးေတြ အတြက္ ငရဲမေၾကာက္ ၾကက္ပစ္ (ၾကက္သတ္္)ခုိင္းရွာသည္။ မိသားစုထမင္း၀ုိင္းေလးကုိ စုိေျပ ေအာင္ လက္ျဖစ္ပစၥည္းတုိ႕ျဖင္႔႔ဖန္တီးရွာသည္။

ထမင္း၀ုိင္းေလးတြင္ သားသမီးေတြ ပန္ကန္ထဲ ဟင္းဆယ္ကာထည္႔လုိ႕ အားပါးတရ စားေနၾကသည္႔ သားသမီး ေတြကုိ ၾကည္႔ကာ ပိတီအျပံဳးနွင့္ ထမင္းေမ႔ ဟင္းေမ႕ အေမ႔မွာ ျပဳံးေပ်ာ္ၾကည္နူး မဆုံး ျဖစ္ေန ရွာတတ္သည္။
ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင္႔လုိ႕ အထုပ္ျပင္ရင္ အေဖနွင့္ အေမတုိ႔ ေတာသူေတာင္သားေတြပီပီ သားသမီးေတြ အေပၚ ခ်စ္သည္႔အခ်စ္ကုိ ဖြဲ႕ကာႏြဲ႕ကာမေျပာတတ္

“ျပန္မလာရင္ အေကာင္းသားကြယ္ ခုေတာ႔ အစကေနျပန္လြမ္းရျပီ”

ဒီလုိစကားဆုိေလ႔ရွိတယ္။ ခုလုိရပ္ေ၀းေျမျခား နုိင္ငံျခားရယ္လုိ႔ ထြက္လာေတာ႔ ေလဆိပ္မွာ အေမေျပာရွာတယ္

“ဘယ္ဘ၀က ၀ဋ္ေၾကြးရယ္ေၾကာင္႔ သားသမီးေတြနွင့္ အတူမေနရသည္ မသိ အရင္ဘ၀ေဟာင္းက ငါ ဘယ္ေလာက္မ်ား သူမ်ား အသုိက္အျမဳံေလးေတြ ဖ်က္စီးခဲ႔တယ္မသိ ပါဘူး ” ေလာကဓံကုိ အစြဲျပဳလုိ႔ ကံၾကမၼာကုိ အေမအျပစ္ဖုိ႔ေလတယ္။

**************

တစ္ေန႕ကေတာ႔ ျမန္မာျပည္က ေရာက္လာၾကျပန္တာ တစ္သုတ္ၾကီးပါပဲ သူတုိ႔ေတြကုိ ၾကည္႔ရသည္မွာ ေရပင္ ၀၀လင္လင္ ေရခ်ိဳးခဲ႔ရပုံမေပၚ ေႏြရာသီရဲ႕သရုပ္ျပ မိတ္ေတြတုိ႔လုိ႔ တြဲေလာင္းနွင္႕ ေလယာဥ္ စီးခဲ႔ရသည္႔ အခ်ိန္ ေၾကာင္႔ပဲ ႏြမ္းလ်ေနသည္လား သူတုိ႔ျဖတ္သန္းရမည္႔ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂါတ္တုိ႔ အတြက္ပဲေတြးပူေနၾက သလား မသိ သူတုိ႔ကုိ ၾကည္႔ရသည္မွာ ညွင္းညွင္းသုိးသုိး ႏြမ္းလ်လ်နွင္႔ ျမင္ရသည္မွာ ရင္မခ်ိစရာပါ။ ဒါနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမယ္ ဆိုျပီး အမတစ္ေယာက္ကဆုိေတာ႔ ဘုတ္ဆုံလည္း စာရြက္ေလးကုိင္လုိ႕ ေမာင္ဘယ္သူ မဘယ္သူ အိမ္ေထာင္ရွိ ၊မရွိ ပညာအရည္အခ်င္း ဘယ္အတန္းထိ ေရာက္လဲ ဒါေတြပါေမးရတယ္ ေရာက္လာၾကသူေတြ ထဲမွာ ငါးတန္း၊ ေျခာက္တန္း ပညာအရည္အခ်င္း အသီးသီးေလးေတြနဲ႔ အထက္ကုိ မေရာက္ၾက။

အင္တာဗ်ဴးျပီးတယ္ဆုိ သြားရမဲ႔အလုပ္လစာ၊ေနရာစရာ၊စားစရာဒါေလးေတြ သိရွိလက္ခံထားျပီျဖစ္ေၾကာင္းsign (လက္မွတ္)ထုိးရပါတယ္။“အဲဒီမွာစေတြ႔တာပဲ”ဆုိတဲ႔ သုံးသုံးေနတဲ႔ စကားစုေလး ခုနွစ္လုံးနဲ႔ စတင္ေတြ႔ေတာ႔တာ ပဲ ကဲလက္မွတ္ ထိုးမယ္ဆုိေတာ့ ကုိယ့္လက္မွတ္ကုိေတာင္ မထုိးတတ္တဲ႔ သူကပါေသးတယ္။ သူတုိ႔ေတြ ြေအလား၊ ဘီလား မကြဲျပား ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ ျပီးဆုံးေအာင္ သင္နုိင္ခြင္႔ မရွိေပမယ္႔ ဘ၀သင္ခန္းစာေတာ႔ မသင္ ယူခ်င္လည္း သင္ယူရေပေတာ႔မည္ လက္မခံခ်င္ေသာ္လည္း လက္ခံရေပေတာ႔မည္။

“မိသားစုဆုိတာ တစ္ေယာက္ေရွ႔ ေရာက္ဖို႔ တစ္ေယာက္ ေနာက္ဆုတ္ရတယ္ သစ္ကိုင္း တစ္ကိုင္း တိုးထြက္ဖုိ႔ သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္း အခုတ္ခံရတယ္” ဒါေလးကေတာ႔ ကဗ်ာ ဆ ရာကုိစုိး၀င္းျမင္႔ ကဗ်ာ အပုိင္း အစေလးပါ။ သူတုိ႔ေတြရဲ႕သမုဒၵရာ၀မ္းတစ္ထြာ ၀မ္းစာအတြက္ မိသားစု ထမင္း၀ုိင္း နပ္မွန္ဖုိ႔ သူတုိ႔ေတြ ေနာက္ ဆုတ္ေပးလုိ႔ ရပ္ေ၀းေျမျခား တုိင္းတပါးခရီးေ၀းမွာ သူတုိ႔ဘ၀ေတြကုိ လမ္းခင္းေပး ေနရတယ္။ စင္ကာပူ၊ မေလးရွား၊ ထုိင္း ဒီလုိနုိင္ငံရပ္ျခား အာရွနုိင္ငံေတြထဲမွာဆုိ ဘုတ္ဆုံတုိ႔ ျမန္မာေတြ ျမန္မာျပည္ ျမန္မာရြာၾကီး ကုိ ျဖစ္လုိ႔ပါပဲ အေပၚယံလွ်ပ္ ေျပးၾကည္႔ရင္ ဘုတ္ဆုံတုိ႔ ျမန္မာျပည္တုိးတက္ေနသေယာင္ေယာင္.............................

သုိ႕ေသာ္…သုိ႕ေသာ္….ဒီလုိနဲ႔ပဲစကားလုံးေတြကုိ ျပန္မ်ိဳမ်ိဳခ်ေနရတာ အခါခါေပါ႔ေလ။

*****

ဘုတ္ဆုံ နုိင္ငံရပ္ျခား ေရာက္ျပီး သိပ္မၾကာအိမ္ကုိ စာပုိ႔တယ္ တစ္လတစ္ခါ ဖုန္းဆက္တယ္ အိမ္က နယ္မွာမုိ႔
တစ္လတစ္ခါပဲ ဖုန္းဆက္နုိင္သည္။ စာလည္း တစ္လတစ္ခါ အျမဲပုိ႔တယ္ေပါ႔ ဘုတ္ဆုံအိမ္ကုိ စာေရးရင္ သူမ်ား ေတြနွင့္ မတူ ပုံေလးေတြပါဆြဲပုိ႔ရမွ ေက်နပ္သူ ဒီလုိနဲ႔ေနာက္ဆုံးစာေလးပုိ႔တုန္းက...............................................





ဒီလုိေလး ပုံဆြဲျပီးပုိ႔ လုိက္တာ ပုံေလးရဲ႕ ေဘးမွာလည္း စာေရးထား လုိက္ေသးတယ္ *ဒီမိသားစု ထမင္း၀ုိင္း ေလးဟာလက္စုံညီစားနုိင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနရင္း တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ ေ၀းကြာသြားၾကတာ သူတုိ႔ေတြ မသိၾကဘူး
အဲသလုိေလး အေဖနွင္႔ အေမ မိသားစုထမင္း၀ုိင္းေလးကုိ သတိရေနမိတာနဲ႔ ေရးလုိက္မိတာ စာေလးဖတ္ျပီး
ေဖေဖနွင္႔ေမေမ ရွဳံ႕ပြဲငုိပါေလေရာတဲ႔ ဘုတ္ဆုံကေလးဆန္ခ်င္ေနမိတာ မိဘကုိ မ်က္ရည္က်ေအာင္ လုပ္မိျပီလုိ႔ ေတြးလုိက္မိတယ္။ အဲဒီေနာက္ စာလုံး၀ မပုိ႔ျဖစ္ေတာ႔ ဖုန္းနဲ႔ပဲ တစ္လ ႏွစ္ခါဆက္ျဖစ္ေတာ႔တယ္။ ဖုန္းဆက္တဲ႔ အခါ တုိင္းလည္း “သမီးမေပ်ာ္ရင္ ျပန္လာခဲ႔ေနွာ္ မရွိအတူရွိ အတူေအးအတူ ပူအမွ်ေပါ႔ကြယ္ ဥစၥါဆုိတာ ဘုရားေဟာသလုိပဲ မုိးသီးေၾကြ လုိက္ေကာက္ ေနရသလုိပဲတဲ႔ ေရွ႕က ေကာက္သြားေနာက္က အရည္ ေပ်ာ္လုိက္ေနတာ အဆင္မေျပရင္ ျပန္လာခဲ႔” အဲဒီလုိတဖြဖြမွာေလ႔ရွိတယ္။

ေနထုိင္ခြင္႔ သက္တမ္းဗီ ဇာတစ္ခါတုိးတုိင္း ဘုတ္ဆုံ ေျပာျဖစ္ေနတာက ဒီနွစ္ကုန္ရင္ “ျပန္မယ္… .ျပန္မယ္“…....
အလုပ္မွာ pressureထိရင္ မေနဘူး…....“ျပန္မယ္....ျပန္မယ္” ၾကာေတာ႔လည္း ဘုတ္ဆုံအမက ေျပာပါေလေရာ “ပါးစပ္ကသာ အိမ္ျပန္ေရာက္တာ ပါကြယ္ လူကခုထိ အိမ္ျပန္မေရာက္ နုိင္ၾကေသးပါဘူး” တဲ႔ ဟုတ္ပါ႔ ခုလည္း ေနာက္တစ္နွစ္ ေနထုိင္ခြင္႔ ပါမစ္သက္တမ္း တစ္ခါတုိး လုိက္ျပန္ ပါျပီေရာ လားရွင္။ ဒီတစ္နွစ္လည္း မိသားစု ထမင္း၀ုိင္းေလးနဲ႔ ေ၀းေနဆဲေပါ႔……..။



အရင္ဆုိဒ္ကပုိ႔စ္အေဟာင္ေလးေတြပါ။ ဒီပုိစ္႔ေလးအားျပန္ကူရွာေပးတဲ႔

ေမာင္ေလးစစ္မင္းညိဳကုိလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။



ေမတၱာအားျဖင္႔

ခုိင္နုငယ္

8 comments:

ကိုေဇာ္ said...
This comment has been removed by a blog administrator.
shwezinu said...
This comment has been removed by a blog administrator.
blackroze said...
This comment has been removed by a blog administrator.
သဒၶါလိႈင္း said...
This comment has been removed by a blog administrator.
ေရသန္ ့ said...
This comment has been removed by a blog administrator.
ေရသန္ ့ said...
This comment has been removed by a blog administrator.
ဖိုးခြား(ဘိတ္သားေလး)။ said...

မခိုင္ႏုငယ္ ရ့ဲ ပန္းခ်ီပံုေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ လူဆိုလို့ျဖစ္လာကတည္းက ယေန့ခ်ိန္အထိ အတူတူ
လက္ဆံုမစားဖူးတ့ဲ မိသားစုထမင္း၀ိုင္းေလးပါ
..ေမာင္ႏွမ တေတြေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

သိ င်္ဂါ ရ said...

မိသားစု ဆိုတာ နည္းနည္းမွိန္ေနတဲ႔ ပန္းခ်ီကား ...

ေဆးေရာင္ နည္းနည္း ျပယ္ေနတဲ႔ ဓာတ္ပုံတစ္ပုံပဲ

ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ ... :)