သူ႔အရိပ္နွင္႔ ပဋိပကၡ

ဘ၀ရဲ႕ ေနမူ႔ထုိင္မူ႔
သင္ရုိးညႊန္းတမ္းေတြထဲ
ေနသားတက် ရွိေနခဲ႔တာၾကာျပီ။

ခု….
သူ႔အရိပ္နွင္႔ မွ ကုိယ္ဟာ
ေျပးသူျဖစ္ရ လုိက္သူျဖစ္ရ
တယုတယ မရွိခဲ႔တာေတြကုိပဲ
ယုယုယယ ေကာက္သီမိခဲ႔ေလသလားရယ္။
ဘယ္ရာသီမွ ပြင္႔ဖုိ႔မေျပာနဲ႔
ဖူးဖုိ႔ေတာင္ စိတ္ကူးမယဥ္ခဲ႔မိတဲ႔
ရင္ဘတ္အရုိင္းဟာ သူ႕ဥပကၡာေတြနွင္႔မွ
ဖူးဟယ္ ပြင္႔ဟယ္ ေဆးဖက္၀င္ေနမိတာ။

ၾကည္႔……….
သူ႔အရိပ္နွင္႔ အာရုံေမွာက္မွားေနမိတာ
ေျပရာေျပေၾကာင္း ေမတၱာစာပဲ ရြတ္ရေတာ႔မလုိလုိ
၀ိပႆနာပဲၾကည္႔ရေတာ႔ မလုိလုိ
ကုိယ္႔တစ္ကုိယ္စာ ငရဲေလးကုိ
ကုိယ္တုိင္ စုိက္ပ်ိဳးမိခဲ႔သူရယ္ပါ။


*****
အလုပ္မ်ားေနသလုိလုိ၊ေနမေကာင္းသလုိလုိ၊စိတ္မေကာင္းသလုိလုိ၊ကြန္ျပဴတာပဲပ်က္သလုိလုိနဲ႔
စာေတြ ကဗ်ာေတြ မေရးျဖစ္တာၾကာပါျပီ။ ဘယ္သူ႔အိမ္ရယ္မွ မေရာက္ျဖစ္တာလည္းၾကာပါျပီ။
လတ္တေလာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။ပုံေလးကုိ ဒီေနရာေလးက ယူပါတယ္။

ေမတၱာအားျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္

အခ်စ္သင္႔ စာမ်က္နွာ

ခ်စ္သူ
ကုိယ္႔ခ်စ္ျခင္းျမစ္တစင္းမွာ
ဥပကၡာေတြနဲ႔ပဲ ေရခ်ိဳးဆင္းခဲ႔တယ္။
ျဖစ္နုိင္မယ္ဆုိရင္ တစ္ခါေလာက္ေတာ႔
“မုိက္မဲခြင္႔” ရခ်င္မိတယ္။
မင္းကုိ ခ်စ္မိေနေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္တယ္။
မင္းမနက္ခင္းေတြတုိင္းအတြက္
ကုိယ္႔ရင္ဘတ္ထဲက ခ်စ္ျခင္းေတြကုိ
ထြန္းလင္းျပခ်င္မိတယ္။
ဒါေပမယ္႔…….
ဘ၀ဆုိတဲ႔ အသိနဲ႔ခ်ဳပ္တီးမူ႔ေတြရဲ႕ၾကား
ရင္ဘတ္ေတြသာ ေအာင္႔လာတယ္။
ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္ခြင္႔မရွိတဲ႔
“စည္း” တစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ေအာက္မွာ
ကုိယ္ အခါခါေသတယ္။
မင္းကုိခ်စ္မိတာကုိက ကုိယ္တည္ေဆာက္ခ်င္တဲ႔
နန္းေတာ္ တစ္ခုရယ္ပါ။
ဒါေပမယ္႔……….
စိတ္ကူးပင္လယ္ေတြ ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔သေလာက္
လက္ေတြ႔က်က် တိမ္တုိက္တစ္ခုရဲ႕
ဘာသာေဗဒေတြကေတာ႔ မုိးေခါင္လြန္းတယ္။
ခ်စ္သူ
မင္းမသိနုိင္ရင္လည္း ေနပါေစေတာ႔………..
မင္းကုိ မျမင္ေတြ႕ရရင္လည္းေနပါေစေတာ႔……….
ဒီတစ္မုိးရိပ္ေအာက္မွာ မင္းရွိေနတယ္ဆုိတဲ႔
အသိေလးနဲ႔တင္
ကုိယ္႔အိမ္မက္ေတြ ျပီးျပည္႔စုံခဲ႔ပါျပီ။

♥♥♥♥♥♥♥♥

စားၾကြင္း♥ ♥ဘာရယ္မဟုတ္ ဘေလာပ္႔ေလးမွိန္ေနတာနဲ႔ ဟုိစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ဖတ္မိတာေလးေတြကုိ ကဗ်ာစပ္ၾကည္႔တာပါ။ အစပ္အဆက္မတည္႔တာေတြကုိ ဆက္စပ္ေနမိသလားရယ္........:) :) :)


ေမတၱာအားျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္

သတင္းကြန္ယက္ဂ်ာနယ္

သတင္းကြန္ယက္ဂ်ာနယ္

မေလးရွားနုိင္ငံမွာ ထုတ္ေ၀သည္႔ ျမန္မာ႔ သတင္းကြန္ယက္ဂ်ာနယ္ပါ။ အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြၾကားကေရႊျမန္မာ တုိ႔အတြက္ ရပ္ေ၀း ေျမျခားမွာ သတင္းကြန္ယက္ေတြနဲ႔ နီးစပ္ေစဖုိ႔ စာေပခ်စ္ျမတ္နုိးသည္႔ မေလးရွား နုိင္ငံေရာက္ ေရႊျမန္မာတုိ႔ရဲ႕အားထုတ္မူ႔ေလးပါ။ ယခုဆုိ မေလရွားနုိင္ငံမွာ ျမန္မာ႔သတင္းဂ်ာနယ္ေတြ ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ား ထြက္ရွိလုိ႔ေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင္႕ စာေပခ်စ္ျမတ္နုိးသည္႔ မေလးရွားနုိင္ငံေရာက္ ေရႊညီအကုိေမာင္နွမ မ်ား “သတင္းကြန္ယက္ဂ်ာနယ္” ကုိလည္း ၀ယ္ယူဖတ္ရူ႕နုိင္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္း ပါးလုိက္ ပါရေစ။ တဆက္တည္းမွာပဲ ေၾကာ္ျငာသလုိလုိနဲ႔ ၾကြားလုိက္ပါအုံးမယ္။ :) :)

သတင္းကြန္ယက္ဂ်ာနယ္ အတြဲ(၁)အမွတ္စဥ္(၆)စက္တင္ဘာလထုတ္မွာ
ကြ်န္မ မေတာက္တစ္ေခါက္ေရးသည္႔ ၀တၳဳတုိေလးတစ္ပုဒ္ကုိလည္း ဖတ္ရူ႔နုိင္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါး လုိက္ပါရေစ။ ကြ်န္မ မေတာက္တစ္ေခါက္ေရးသည္႔ ၀တၳဳတုိေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ထုတ္ေ၀ေပးသည္႔ သတင္းကြန္ယက္ဂ်ာနယ္မွ အယ္ဒီတာမ်ားကုိလည္း ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း ဒီေနရာေလးကေန ေက်းဇူး စကားေျပာပါရေစ။ “သင္းကြဲငွက္တုိ႔ အိမ္အျပန္” မူးရင္းကုိ ဖတ္ခ်င္သူမ်ား ဒီေနရာေလးမွာ ဖတ္နုိင္ပါတယ္။

ေၾကာ္ျငာ႑သုိ႔ဆက္သြယ္လုိသူမ်ားအတြက္ အခမဲ႔ေၾကာ္ျငာ႑လည္းရွိပါတယ္။




၁) ပညာဒါန အခမဲ႔သင္တန္းေက်ာင္း ေၾကာ္ျငာမ်ား

၂) လူေပ်ာက္ ေၾကာ္ျငာမ်ား

၃) ပါတ္စ္စပုိ႔ ေပ်ာက္ဆုံးသူမ်ားနွင္႔ေကာက္ရသူမ်ား

၄) မိသားသားစုနွင္႔ အမွန္တကယ္ ဆက္သြယ္ရန္အေရးၾကီးေနသူမ်ား

၅) အိမ္ခန္းေရာင္း/၀ယ္/ငွားလုိသူနွင္႔ အငွားတင္လုိသူမ်ား

၆) တီဗီြ၊ေရခဲေသတၱာ၊ဟမ္းဖုန္း၊ဆုိင္ကယ္၊ကား ေရာင္း/၀ယ္/ငွား လုိသူမ်ား

စသည္႔ ေၾကာ္ျငာရွင္မ်ား အခမဲ႔ ထည္႕သြင္းေၾကာ္ျငာေပးမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးလုိက္ပါရေစ။ အခမဲ႔ေၾကာ္ျငာ႑သုိ႔ ဆက္သြယ္ေပးပုိ႔လုိပါက အမည္၊ ဆက္သြယ္ရန္ ဖုန္းနံပါတ္နွင္႔တကြ ေၾကာ္ျငာထည္႔သြင္း လုိေသာ အေၾကာင္းအရာအား ေလွ်ာက္လႊာစာရြက္ျဖင္႔ေရး၍ စာတုိက္မွျဖစ္ေစ၊ အီးေမး(လ္)ျဖင္႔ ျဖစ္ေစ၊ ဖုန္းျဖင္႔ ျဖစ္ေစ၊လူကုိယ္တုိင္ျဖစ္ေစ ဆက္သြယ္ေပးပုိ႔နုိင္ပါသည္။

ဆက္သြယ္ရန္- P.O BOX:10967,50730(K.L)
email:newsnetwork2010@gmail.com
Ph:016-659 8531,016-977 8317

အမွာ။ ။ယခုတေလာ အလုပ္မ်ားတာရယ္။ စိတ္မအားတာရယ္ေပါင္းစုျပီး ဘေလာပ္႔လည္ဖုိ႔ မိတ္ပ်က္ေဆြပ်က္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘေလာပ္႔လာလည္သည္႔ ခ်စ္မိတ္ေဆြ စာဖတ္သူမ်ားကုိလည္း ဧည္႔၀တ္မေက်ျဖစ္ေနပါတယ္။ဒါေၾကာင္႔ ၾကိဳးစားျပီး ဘေလာပ္႔လည္ စာဖတ္စာေရးပါအုံးမည္လုိ႔။ :) :)

ေမတၱာအားျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္

ေက်းဇူးျပဳ၍ ငါ႔ကုိခ်စ္ရင္ မုန္းပါ

ေကာင္ေလးေရ……..
ငါ႔ရင္ခြင္မွာ မင္း တစ္ကိုယ္စာေလးေတာင္
ခုိလွဳံ ခြင္႔ မေပးနုိင္ခဲ႔ဘူး။
ငါဟာ “ေတမိ” မဟုတ္သလုိ
“အရိယာ”လည္း မျဖစ္ေသးပါဘူး။
မင္းခံစားရတဲ႔ ေ၀ဒနာ၀ါက်ေတြအတုိင္း
ဤ သည္ မေရြး ငါကုိယ္တုိင္လည္း
ခံစားခဲ႔ရဖူးပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔……….
ဘ၀မွာလုိအပ္ရင္ အခ်စ္ဆုိတာလည္း
တိတ္တိတ္ေလး ရွင္သန္ေပးရတယ္။
ကုိယ္တုိင္ဆြဲတဲ႔ စည္းမ်ဥ္းအျပင္ဘက္ကုိ
ငါဟာ ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ေလးေတာင္
ေလွ်ာက္မၾကည္႔၀င္႔သူပါကြယ္။
လက္ညိွဳးေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ တံေတြးခြက္ထဲ
ငါကိုယ္တုိင္လည္း မစီးေမ်ာ၀ံ႔သလုိ
မင္းကုိလည္း မသိမ္းသြင္းခ်င္ဘူး။
ေကာင္ေလးေရ………..
မင္းအိမ္မက္ေတြထဲ ငါ႔ကုိအလည္မေခၚခ်င္ပါနဲ႔
ငါဟာ မင္း ေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔ အိန္လ္ဂ်ယ္မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူးကြယ္။
တကယ္ေတာ႔ အခ်စ္ဆုိတာ
အခ်စ္ခံရတာထက္ ခ်စ္ေနရတာက
ပုိျပီးမြန္ျမတ္သန္႔စင္ပါတယ္။
ေကာင္ေလးေရ….
ေက်းဇူးျပဳ၍ ငါ႔ကုိခ်စ္ရင္ မုန္းလုိက္ပါ။



********@@@@*******
အခ်စ္ကဗ်ာေရးေပးပါလုိ႔ေတာင္းဆုိလာသည္႔ မေလးရွားေရာက္
ညီမငယ္အတြက္အမွတ္တရ ကဗ်ာ
********@@@@*******

ေမတၱာအားျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္

ခ်စ္ေသာေဖေဖ

အသံလွိဳင္းထဲက ေဖေဖ႔ရဲ႕အသံေတြ

အရင္ကနွင္႔မတူ ကတုန္ကရင္တုန္ရီစြာနဲ႔

ဇရာရဲ႕ရိုက္ခတ္သံေတြ ေနွာေနေပမယ္႔။

ေဖေဖ႕ရဲ႕ေမတၱာေတြကေတာ႔………..

သမီးအေပၚ လတ္ဆတ္တက္ၾကြေနတုန္းပဲေနွာ္။

အေနေ၀းမွ ေဖေဖ႔အရိပ္ေလး

သမီးတန္ဖုိးထားတတ္ခဲ႔ျပီ ေဖေဖ။

သူတုိ႔အရိပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေအးေအး

ေဖေဖ႔ အရိပ္ေလးေလာက္ လုံျခံဳေႏြးေထြးမူ႔ မရွိခဲ႔ပါဘူး။

ေခတ္ေရစီးထဲ ေမွ်ာေနခဲ႔ရေပမယ္႔

ေဖေဖ႔လမ္းညြန္ ကုိယ္က်င္႔တရားေတြကုိ

သမီးရင္ဘတ္ထဲထည္႔လြယ္ေနတုန္းပါပဲ။

“အသဲ” မာတတ္တဲ႔ ေဖေဖ႔သမီး ဂ်စ္ကန္ကန္ ေကာင္မဆုိးေလးဟာ

မုိးေတြညိဳ႕ရင္ ရိွဳက္တတ္ေနခဲ႔ျပီ။

အခြင္႔အေရး ရွိခဲ႔ေသးရင္………..သမီးေလ

ဟုိးငယ္ငယ္ကလုိ ……

ေဖေဖရဲ႕ လက္ေမာင္းေတြကုိရီးေလးခုိစီးခ်င္ေသးတယ္။

ေဖေဖနွင့္အတူ ေဘာလုံးကန္ခ်င္ေသးတယ္။

ေဖေဖနွင္႔အတူ ငါးမွ်ားထြက္ခ်င္ေသးတယ္။

ေဖေဖနွင္႔အတူ ေကာင္းကင္ျပာျပာေတြထဲ စြန္လႊတ္ခ်င္ေသးတယ္။

ျပီးေတာ႔……………….။

ေဖေဖ႔ရဲ႕ ပခုံးစြန္းေလးမွာထုိင္ျပီး

ဟုိးကမာၻ႔အျပင္ဘက္က

အနားသတ္မုိင္းကုတ္စက္၀ုိင္းအစြန္းေတြဆီ

ေငးၾကည္႔ခ်င္ေသးတယ္။



**************@@@@@************
“အသက္ေတြသာ ၾကီးလာတယ္။
ဒဏ္ရာေတြသာ မ်ားလာတယ္။
ကုိယ္႔အေၾကာင္းနွင္႔ ကုိယ္
ေခတ္ေရစီးထဲ စုန္ဆန္ေမွ်ာေနၾကရတယ္။
ငယ္ဘ၀အေပၚ ျဖတ္စီးသြားေသာ
ျမစ္ေရေတြကေတာ႔ ျပန္မလာၾကေတာ႔.....................။”
************@@@@@*******************


ေမတၱာအားျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္

လွ်ပ္တစ္ျပက္အေတြ႔၏ ပုထုဇဥ္အေတြး

“အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္း အစားမေတာ္ တစ္လုတ္” ဆုိတာ အဟုတ္။ “ေရွးထုံးလည္း မပယ္နဲ႔ ေစ်းသုံးလည္း မလြယ္နဲ႔” ဆုိျပီး ေရွးလူၾကီးေတြ ဆုိရုိးသမွတ္ ျပဳခဲ႔ၾကေပမယ္႔ ။ကုိယ္ကေတာ႔ လြယ္လြယ္သုံး လြယ္လြယ္က်င္႔ခဲ႔လုိက္တာခ်ည္းပါပဲ။အစားတစ္လုတ္နွင္႔ စပ္လ်ဥ္းကာ တစ္လုတ္ဆုိမွ တစ္လုတ္ အစားမေတာ္ ျဖစ္ခဲ႔တာ။ မနက္ပုိင္းက ရႊင္လုိ႔လန္းလုိ႔ တစ္ေနကုန္ ညေနပုိင္းထိ ရယ္ကာေျပာကာ မေမာနုိင္ပဲ အလုပ္လုပ္ေနခဲ႔ေသးတာ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ညေနပုိင္းအလုပ္ကေန အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္ဆုိ ထမင္းအုိးေလး ေဆးကူတယ္လုိက္တယ္။ အမလုပ္သူကေတာ႔ ပင္ဒုိင္မီးဖုိေခ်ာင္ ၀င္ရသူဆုိေတာ႔ကာ ညေနစာအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္စီမံေနေလရဲ႕။ ကြ်န္မကေတာ႔ အ၀တ္ေလွ်ာ္မီးပူထုိး တာ၀န္ယူထားသူဆုိေတာ႔ အ၀တ္ေလွ်ာ္ေရခ်ိဳးအျပီးမွာ အမကခ်က္ျပဳတ္ျပီးေနျပီ။ အမေရခ်ိဳးတာ တစ္ဖန္္ျပန္ေစာင္႔။ ျပီးတယ္ဆုိ ။ ညီမနွစ္ေယာက္ ထမင္း၀ုိင္းထုိင္ မိၾကေတာ႔။ အသားဟင္း တစ္ခြက္ ငပိရည္နွင္႔တုိ႔စရာ မွ်စ္ခ်ဥ္၊သရက္သီးစိမ္းေတြပါ ပါလုိက္ေသးတာ။ ကြ်န္မ အၾကိဳက္ေပါ႔။ ကြ်န္မက အခ်ဥ္၊အစပ္ဆုိ သိပ္ၾကိဳက္။ အဲသလုိနဲ႔ ၀မ္းတစ္ထြာကုိ သမုဒၵရာ အမွတ္နဲ႔ ထမင္း၀ုိင္းမွာ ေခါင္းမေဖာ္နုိင္ေအာင္ စားလုိက္တာ ဘာေျပာေကာင္းမတုန္း။ ထမင္းနွစ္ပန္ကန္ေတာင္ ကုန္ေလရဲ႕။

ညဘက္ထမင္းနွစ္ပန္ကန္ ကုန္ေအာင္ဘယ္ေတာ႔မွ မစားသူက ထမင္းနွစ္ပန္ကန္ကုန္ေတာ႔။ အမလုပ္သူက အံ႔ေတြၾသလုိ႔ “တန္ေဆး လြန္ေဘးတဲ႔” “အစားနွင္႔နွိဳင္း ၀မ္းကုိတုိင္း ၀င္တုိင္းမစားနွင္႔” ဟုဆုိကာ ခ်င္႔ခ်ိန္ျပီးစားဖုိ႔ေျပာေလရဲ႕။ အစာေခ်ခ်ိန္က ရွိမွမရွိပဲကုိး စားခ်ိန္နဲ႔ အိပ္ခ်ိန္ ကပ္ရပ္ျဖစ္ေနတတ္တာမုိ႔ ထမင္းကုိေလ်ာ႔စားရတယ္။ နုိ႔ေပတဲ႔ ကုိယ္ၾကိဳက္တဲ႔အစားစာဆုိေတာ႔ကာ ကြ်န္မကမရေပါင္ ထမင္းစားျပီးေနတာကုိပဲ သရက္သီးစိမ္းေတြကုိ ငပိရည္နွင္႔ တုိ႔ကာတုိ႔ကာ ထမင္းအလြတ္စားလုိက္တာ အားပါးတရပါပဲ။ စားျပီးတယ္ဆုိ အေညာင္းေျပ ေက်ာကေလးဆန္႔ရင္း စာဖတ္ေနလုိက္တယ္။

ခဏေနေတာ႔ မ်က္လုံးက အခ်က္ျပလာျပီးေရာ အိပ္ခ်င္လာတာနွင္႔ ေမြ႔ယာကေလးခင္း ေစာင္ေခါင္းျမီးျခံဳအိပ္လုိက္တာ။ နွစ္နာရီ ၊သုံးခ်က္တီးခ်ိန္ေလာက္ေရာက္ေတာ႔ စားထားတဲ႔ အစာတုိ႔က ဆႏၵျပက်ေလရဲ႕။ အစၥေရးနဲ႔အာရတ္ စစ္ျဖစ္တာ ဗုိက္ထဲကေသာင္းက်န္းသူေတြေလာက္ ၾကမ္းမယ္မထင္ဘူး။ ဗုိက္ထဲက ေသာင္းက်န္္းသူေတြကေတာ႔ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္လုိ႔ေနတယ္။ ျဖစ္ေခ်ဘူးဆုိျပီး သကာလ ငုတ္တုတ္ထထုိင္ေတာ႔လည္း မရ အိပ္ယာေဘးက အမနွင္႔အခန္းေဖာ္အမကေတာ႔ အိပ္ေမာေတြကုိက်လုိ႔ မ်က္နွာက်က္ဆီက ရဟတ္ယာဥ္ၾကီးကလည္း တ၀ီ၀ီနဲ႔ေပါ႔ နံပါတ္ကုန္ထားတာ က်န္တဲ႔နံပါတ္ေတြက ပ်က္ေနေတာ႔ ရွိတဲ႔နံပါတ္ကုိပဲ အားကုိးထားရေတာ႔ သူ႕ေၾကာင္႔လည္း ပါမယ္ထင္တယ္လုိ႔ ေတြးမိေနတာ။ တ၀ီ၀ီလည္ေနတဲ႔ ပန္ကာေအာက္မွာ ကြ်န္မကေတာ႔ ေခြ်းသီးေခြ်းေပါက္ေတြကုိက်လုိ႔။ ဗုိက္ထဲကေသာင္းက်န္းသူေတြကလည္း တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ေပါ႔ ဒီေလာက္ရွိလွတာ ဗုိက္ေအာက္ေခါင္းအုံး တစ္လုံးျပစ္ထုိးကာ ၀ပ္ယားထုိးေနလုိက္တယ္။ သူတုိ႔ကုိ ဖိနိပ္နွိပ္ကြတ္လုိက္ကာမွ ပုိဆုိးလာပါေရာ။ ရင္၀ေစာင္႔တုိးကာ အတင္းတုိးထြက္ၾကလုိ႔ ေရခ်ိဳးခန္းေျပးကာ ေခါင္းထုိး အန္ရေလေတာ႔တယ္။

ကုိယ္႔အျပစ္နဲ႔ကုိဆုိေတာ႔ကာ ဘယ္သူ႔မွလည္းမနုိး၀င္႔ နုိ႔ေပတဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕မခ်ိမဆန္႔တအင္းအင္းတအဲအဲ အသံေၾကာင္႔ အမနွစ္ေယာက္လည္း အိပ္ယာကနုိးကုန္ၾကေလျပီ။ အမျဖစ္သူက ကြ်န္မရဲ႕ ေက်ာေတြခါးေတြ သီထုကာ “ဒါေၾကာင္႔ေျပာတာ မဆင္မျခင္စားေတာ႔ မခ်ိမဆန္႔ခံစားရတာေပါ႔” တဲ႔။ သူေျပာတာ ဟုတ္ေပမယ္႔ က်န္တဲ႔တဏွာ ေလ်ာ႔ရခ်င္ရမယ္ အစားတဏွာက်ေတာ႔ ကြ်န္မကေလ်ာ႔မရဘူးရယ္။

“ဒီညေတ႔ာ (Diegin) ဒုိင္ဂ်င္းတစ္လုံးေသာက္ကာ ေမွးေနလုိက္အုံး မနက္က်မွ ေဆးခန္းသြား ” ဟုဆုိကာ ရွိတဲ႔ေဆးေလးတစ္လုံး အမကရွာေဖြကာေကြ်းလုိ႔ တစ္ညလုံး ငုတ္တုတ္ေမွးရတယ္။ မနက္က်ေတာ႔လည္း ညကအၾကြင္းအက်န္တုိ႔က တုိးထြက္က်လုိ႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေခါင္းထုိးေပးရျပန္ပါေရာ။

မနက္ ၉နာရီထုိးေတာ႔ အလုပ္သြားဖုိ႔ျပင္ဆင္ျပီး။ အလုပ္ေရာက္တယ္ဆုိ နည္းနည္းသက္သာသလုိ ရွိတာနွင္႔ ေမွးေနလုိက္တယ္။ အမလုပ္သူက ေဆးခန္းသြားျပဖုိ႔ တဆူဆူ တဆာဆာ လုပ္တာနွင္႔ ဘရိတ္တုိင္းခ်ိန္ ေဆးခန္းသြားျပီး။ ဆရာ၀န္ေပးလုိက္တဲ႔ ေဆးေသာက္ျပီးကာမွ အေျခအေနတစ္မ်ိဳးေျပာင္းကာ ဖ်ားခ်င္သလုိလုိ ခ်မ္းစိမ္႔စိမ္႔ျဖစ္လာလုိက္ နအုံးနရင္းေတြကုိက္လာလုိက္။ အမက ခြင္႔ေန႔တစ္၀က္ယူဟုဆုိကာကြ်န္မအသားကုိ လာစမ္းျပီး အသားေတြပူေနျပီး ဖ်ားျပီဟုဆိုကာ အိမ္ျပန္နားဖုိ႔ေျပာေပမယ္႔။ခြင္႔ယူရမွာဆုိးတာနွင္႔ ေပေတေနလုိက္တယ္။ ခြင္႔တစ္ရက္ယူဖုိ႕ကလည္း က်ားဖင္ေျပးနုိက္လုိက္ခ်င္တယ္ သူေဌးေတာ႔ မေျပာခ်င္။ အလုပ္မွာနွစ္ခ်ီလုပ္လာတာ ခြင္႔တစ္ရက္မွလည္း မယူဘူးသူဆုိေတာ႔ကာ သူေဌးကုိမေျပာရဲတာလည္း ပါတယ္ေပါ႔။ ဘေလာ႔ပ္ဂါေမာင္နွမေတြရဲ႕ အိမ္ကုိလုိက္လည္ရင္း စာဖတ္ရင္းအာရုံေျပာင္းေနေသာ္လည္း မရ။ ကြ်န္မရဲ႕အျဖစ္ကုိ ၾကည္႔ျပီး စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနတဲ႔ အမကသူေဌးအခန္း၀င္ကာ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာေတာ႔မွ သူေဌးနွင္႔အမအတင္းျပန္လြတ္တာမုိ႔ ညေနဘက္ေရာက္ေတာ႔ အိမ္ျပန္္အလာ။ တိမ္ေတြက အညိဳးနဲ႔ မုိးရြာခ်လာေလေရာ။ ကံဆုိးမသြားရာ မုိးလုိက္လုိ႔ရြာဆုိတာ ဒီလုိအေျခအေနမ်ိဳးကုိေျပာတာျဖစ္မယ္ဟု ေတြးလုိက္မိေသးတာ။

******

အိမ္နွင္႔အလုပ္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္သာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာမုိ႔ မုိးေရထဲထီးကေလးေဆာင္းကာ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္ဆုိ မုိးေရစုိအ၀တ္ကေလးလဲျပီး အိပ္ယာထဲေမွးေနလုိက္တယ္။ နဖူးေပၚလက္ကေလးတင္ကာ ေမွးေနတုန္း ျဗဳန္းဆုိ လူၾကီးတစ္ေယာက္အခန္းထဲ၀င္လာျပီး။ “ေကာင္မေလး ညည္းဘာေတြစဥ္းစားေနသလဲ”တဲ႔ ကြ်န္မကလည္း တစ္ခါမွမျမင္ဖူးသူ လူၾကီးကုိ ခပ္စူးစူးကေလး
လွမ္းၾကည္႔ကာ..............

“ကြ်န္မ အဆန္း ေသၾကည္႔မလုိ႔” ဟုေျပာေတာ႔ လူၾကီးကတဟားဟားရယ္ကာ

“ေကာင္မေလး…ညည္းအဆန္း ေသၾကည္႔မလုိ႔ဟုတ္လား။”

“ဟုတ္တယ္”

ကြ်န္မရဲ႕အေျဖကုိ လူၾကီးက အံ႔ၾသသလုိ၊မယုံသလုိနဲ႔ ကြ်န္မကုိၾကည္႔တဲ႔အၾကည္႔ေတြက အထင္ေသးတဲ႔ ျမင္ကြင္းအရိပ္ေယာင္ေတြ လူၾကီးမ်က္လုံးမွာ အထင္းသား ျမင္ေနရတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ လူေတြေျပာေျပာေနၾကတယ္ “ ေသတစ္ေန႔ ေမြးတစ္ေန႔ ပါကြာတဲ႔” ေသျခင္းတရားကုိ လက္ခံသလုိလုိနဲ႔ ေသျခင္းတရားနဲ႔လွ်ပ္တစ္ျပက္ ၾကဳံေတြ႔တဲ႔အခါ ေသျခင္းတရားကုိ ေၾကာက္တတ္ၾကတာပဲမဟုတ္လား။ ေသျခင္းတရားဆုိတာကလည္း လွ်ပ္တစ္ျပက္ေရာက္လာတတ္တာမ်ိဳး ဘယ္ေနရာ၊ဘယ္ေဒသ၊ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္လုိေရာဂါမ်ိဳးနဲ႔ ေသရမယ္ဆုိတာ ကံကျပဌါန္းမထားေလေတာ႔။ ကြ်န္မလည္း ေသျခင္းတရားကုိ ဆုိးရြ႕ံ၏ မရြံ႕၏ကြ်န္မ သိခ်င္ေနတာ။ ကြ်န္မသြားရင္းလာရင္း နာမ္မည္ၾကီးဆရာေတာ္ တစ္ပါးေဟာတာၾကားဖူးတယ္။ “အရိယာမျဖစ္ေသးသေရြ႕ရဟန္း၊ ရွင္လူ ပုဂၢဳိလ္၊ သတၱ၀ါမွန္သမွ် ေသျခင္းတရားကုိ ဆုိးရြ႔ံေၾကာက္ရြံ႕ တတ္ၾကေလသတဲ႔”။ ကြ်န္မလုိ အနာဂါတ္လည္းမေသခ်ာ အတိတ္ေတြကလည္းမေရရာ ထမင္းနွစ္နပ္ၾကား ဗ်ာမ်ားေနတဲ႔ ပုထုဇဥ္ ကေရာ ေသျခင္းတရားကုိ ဘယ္နွယ္႔မ်ား ရင္ဆုိင္လုိက္မွာပါလိမ္႔လုိ႔ ေတြးမိရင္း အဆန္း ေသၾကည္႔ျခင္မိတာ။ လူၾကီးကကြ်န္မကုိ ခပ္ေထြေထြကေလး စုိက္ၾကည္႔ေနရင္းက

“ေကာင္းမေလး ညည္းက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔အဆန္း ေသၾကည္႔မလုိ႔ဆုိေတာ႔ ညည္းမွာေသျခင္းတရား အတြက္ ဘာေတြျပင္ဆင္ျပီးျပီလဲ” တဲ႔။

အုိ….............. ဟုတ္ပ ကြ်န္မရဲ႕ အေတြးေတြ မွဳန္၀ါးသြားတယ္။ ကြ်န္မ ဘာေတြျပင္ဆင္ျပီးလဲ။ ဘာေတြမ်ား ျပင္ဆင္ျပီးျပီလဲ…….. ေခါင္းမီးေတာက္ေအာင္ စဥ္းစားလုိက္ရတာ ဒါနဲ႔ကြ်န္မက လူၾကီးကုိ

“ကြ်န္မေသျခင္းတရား အတြက္ ဘာေတြျပင္ဆင္ရမွာလဲ” ဟုလွမ္းကာေမးေတာ႔႔။

“ညည္း အရင္ဦးဆုံး သံေယာဇဥ္ေတြကုိ အျပတ္ ျဖတ္ရမယ္” လုိ႔

လူၾကီးမ်က္နွာ အနည္းငယ္ျပဳံးေရာင္သမ္းကာ ေျပာေလတယ္။ လူၾကီးရဲ႕စကားအဆုံးမွာ ကြ်န္မ ေဖေဖနွင္႔ေမေမ႔ကုိ သတိရသြားမိတယ္။ ကြ်န္မေသတာေတာ႔ ဟုတ္ပါျပီ။ ခုေနကြ်န္မေသသြားရင္ ေဖေဖနွင္႔ေမေမ ကြ်န္မေသတယ္ဆုိတာ နာမ္ကုိပဲၾကားရမွာ ရုပ္ကုိေတာ႔ ေတြ႔ရမွာမဟုတ္။ ဘာေၾကာင္႔ဆုိ ကြ်န္မက ရပ္ေ၀းေျမျခား နုိင္ငံျခား ေရာက္ေနတာကုိး။ ကြ်န္မရဲ႕ေနာက္ဆုံးခရီးေလးမွာေတာ႔ ေဖေဖနွင္႔ေမေမကုိ ျမင္ခ်င္ေတြ႔ခ်င္ ေသးတယ္။ အဆန္း ေသၾကည္႔မဲ႔ပြဲမွာေတာင္ ကြ်န္မ သံေယာဇဥ္ရွင္းတမ္းကုိ မလြတ္ေျမာက္နုိင္ဘူး။ လူၾကီးက ကြ်န္မကုိ ထပ္မံ၍ ေမးေလျပန္ျပီ။

“ေကာင္မေလး ညည္း သံေယာဇဥ္ေတြျဖတ္လုိ႔ ျပတ္ရဲ႕လား”တဲ႔ ကြ်န္မလည္း လူၾကီးရဲ႕မထိတထိ အျပဳံးနဲ႔ေမးခြန္းေတြကုိ မနွစ္ျမိဳ႕တာမွန္ေပမယ္႔ အညံ႔ခံလုိ႔ေတာ႔ မျဖစ္။

“သံေယာဇဥ္ဆုိတာ လြယ္လြယ္နဲ႔ျဖတ္လုိ႔ မရဘူး။ ကြ်န္မက ပုထုဇဥ္ပဲ ခဏေတာ႔အခ်ိန္ေပးပါ”

လုိ႔ လူၾကီးကုိေျပာေတာ႔ လူၾကီးသေဘာၾကစြာ တဟားဟား ရယ္ေနျပန္ေရာ။ ဟုတ္တယ္ေလ ကြ်န္မက ပုထုဇဥ္ပဲဟာ သံေယာဇဥ္ကုိ လြယ္လြယ္နဲ႔ဘယ္ျဖတ္နုိင္ပါ႔မလဲ။ ပုထုဇဥ္ဆုိတဲ႔ စကားလုံးဟာ ကြ်န္မ အတြက္အေကာင္းဆုံး အကာအကြယ္ လက္နက္တစ္ခုပဲမဟုတ္လား။ ဒီစကားလုံးေလးကုိ ကြ်န္မ သုံးလိုက္မိတာ ရယ္စရာပါလုိ႔လား။ လူၾကီး သေဘာက်စြာ ရယ္အျပီးမွာ

“ေကာင္မေလး…ညည္းက အဆန္းသာ ေသၾကည္႔ခ်င္တာ သံေယာဇဥ္မွ မျပတ္ပဲကုိး။ ညည္းသံေယာဇဥ္ေတြ ျဖတ္ရေသာ္ရွိ မရေသာ္ရွိ။ ေသျခင္းတရားက ပုဂၢဳိလ္၊သတၱ၀ါတုိင္း လွ်ပ္တစ္ျပက္ ၾကံဳေတြ႔ၾကရမွာပဲ။ ညည္း…ေသမင္းနဲ႔ေတြ႔တဲ႔အခါ ညည္းျပဳခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကုသုိလ္အမူ႔တစ္ခုခုကုိ ေသမင္းေရွ႕မွာ အထုပ္္ေျဖျပရမွာ။ ညည္းထုပ္ထားတဲ႔ အထုပ္ကုိၾကည္႔ျပီးမွ ေသမင္းက ညည္းသြားရမဲ႔ေနရာကုိ ပုိ႔ေပးရမွာ ညည္း ဘာအထုပ္ေတြ ထုတ္ျပီးျပီလဲ”

လူၾကီးရဲ႕အေမးကုိ ကြ်န္မ နားမလည္နုိင္ဘူး။

“ဘာအထုပ္ လဲ” လူၾကီးကုိ စုိက္ၾကည္႔ကာ ကြ်န္မ ျပန္ေမးလုိက္ေတာ႔။

“ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ”

လူၾကီးက ေျဖညင္းစြာရြတ္ျပေလတယ္။ လူၾကီးလုိပဲ ကြ်န္မေျဖညင္းစြာ လုိက္ရြတ္ၾကည္႔တယ္။

“ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ”

“ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ”

“ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ”

ကြ်န္မလုိက္ရြတ္ၾကည္႔ရင္း………. ကြ်န္မရဲ႕နွလုံးခုန္သံေတြ ပုံမွန္ မဟုတ္ေတာ႔သလုိ ျဖစ္လာတယ္။ အသက္ရွဴမ၀ေအာင္ မြန္းၾကပ္လာတယ္။ ကြ်န္မ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္လာတယ္။ ကြ်န္မ ဘာတစ္ခုမွ မယ္မယ္ရရ မထုပ္ရေသးဘူး။ ကြ်န္မ လူၾကီးကုိ မရဲတရဲ လွမ္းၾကည္႔ရင္း...............

“ကြ်န္မ ......အထုပ္…အထုပ္…….အထုပ္…”


“မေလး…… ဘာအထုပ္လဲ။ သက္သာသြားျပီလား။ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္မလား။”

“ဘုတ္ဘုတ္…..ဘယ္လုိေနေသးလဲ….ဘာလုပ္ေပးရမလဲ။ နိပ္ေပးရမလား”

အေတြးထဲနစ္ကာ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ႔ ကြ်န္မ တစ္ကုိယ္လုံး ေခြ်းေစးမ်ား နစ္မြန္းကာ ေမာဟုိက္ႏြမ္းလုိ႔ ေနတယ္။ အသံေတြၾကားလုိက္လုိ႔ မ်က္လုံးကေလး ဖြင္႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔။ အလုပ္ကေန ျပန္ေရာက္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ အမျဖစ္သူနွင္႔ ကြ်န္မကုိ ဘုတ္ဘုတ္ လုိ႔ ခ်စ္စနုိး ေခၚတတ္တဲ႔ (သူငယ္ခ်င္း မမ) မမစီတုိ႔ ကြ်န္မအနားမွာ ထုိင္ေနၾကေလရဲ႕။ ကြ်န္မေနမေကာင္းဘူးဆုိတာကုိ ဖုန္းဆက္ေျပာလုိက္သည္မုိ႔ အလုပ္ကေန အေျပးကေလး သတင္းလာေမးရွာတဲ႔ မမစီ ကြ်န္မနဖူးကေလးကုိ ကုိယ္ပူခ်ိန္ရွိ မရွိ စမ္းသပ္ရင္း……

“ဘုတ္ဘုတ္ ခုဏက အထုပ္…..အထုပ္နဲ႔ ေရာင္ေအာ္ေနတယ္။ ဘာအထုပ္လဲ”

“အိမ္မက္….မက္ေနတာ မမစီရယ္႔။ အိမ္မက္ထဲမွာ လူၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေတြေျပာေနၾကတာ။ မမစီတုိ႔ ေရာက္လာၾကလုိ႔။ အထုပ္အေၾကာင္း ဘာမွ မေျပာလုိက္ရေတာ႔ဘူ။”

အိမ္မက္အေၾကာင္း မမစီတုိ႔ကုိ ကြ်န္မေျပာျပေတာ႔။ မမစီ ကြ်န္မကုိ ၾကည္႔ကာ ခြက္ထုိးခြက္လန္နဲ႔ ရီ(ရယ္) ပါေလေရာ။ ဘုတ္ဘုတ္ကေတာ႔ေလ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေတြးေနမွန္း မသိဘူးတဲ႔။ “မမစီေတာင္ ဘ၀တစ္၀က္က်ိဳးျပီ။ ဘာအထုပ္မွ မထုပ္ရေသးပါဘူး။ ဘုတ္ဘုတ္က ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာ။ ငယ္ပါေသးတယ္။” တဲ႔
သီမွည္႔ တ၀င္း၀င္း သီကင္းတစ္ဖုတ္ဖုတ္ဆုိတာ မမစီေမ႔မ်ားထားေလေရာ႔သလား။



***************
အမွာ**** အစားသရမ္းလုိ႔ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနခ်ိန္ ေတာင္ေတြး ေျမာက္ေတြး ေတြးရင္း အိမ္မက္ေလးကုိ အေျခခံျပီး ေရးထားတာပါ။ ခုိင္နုငယ္ တရားေပါက္သြားျပီးလုိ႔ မထင္လုိက္ပါနဲ႔ လွ်က္တစ္ျပက္အေတြ႔ေလးကုိ လွ်က္တစ္ျပက္ေတြးလုိက္မိတာေလးပါ။ ဒီအေတြးေလးကလည္း ဆယ္မိနစ္ ဆယ္႔ငါးမိနစ္ ျပီးေတာ႔ ျပီးသြားတာပါပဲ ခုိင္နုငယ္လည္း ပုထုဇဥ္ပဲဟာ ေနွာ္။ စာဖတ္သူခ်စ္မိတ္ေဆြ ဘေလာပ္႔ဂါ ေမာင္နွမမ်ားဆီ အေရာက္က်ဲလွ်င္ ခြင္႔လြတ္ေပးပါ ေျဖးေျဖးခ်င္းလာလည္ပါ႔မယ္။ အေရာက္လာလည္ၾကေသာ စာဖတ္သူ ခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ား ကုိယ္စိတ္နွစ္ပါး က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
**************

ေမတၱာအားျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္

၀ဋ္ေနာက္ၾကမၼာ မလြဲသာ

(၁)
ရြာထဲမွာ စီကနဲ …..ညံကနဲဆုိ…ဦးအမ္းပြားပဲ။ ဥပုသ္သတင္းသီလ ေဆာက္တည္ရက္ ၀ါတြင္းကာလ…. အခါၾကီး ရက္ျမတ္မ်ားဆုိလွ်င္ ပုိဆုိးေသးတယ္။ ဦးအမ္ပြားရဲ႕ နာမ္မည္ ပည္႔ညတ္ထား ပုံကုိလည္း နည္းနည္းေလာက္ ေတာ႔ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ ဦးအမ္ပြားဆုိတာက ေခသူမဟုတ္ လာမထိနဲ႔..ဇရွိတယ္ဆုိတဲ႔ လူစားမ်ိဳး ငယ္ငယ္က ……….ကေလးခ်င္း ရန္ျဖစ္တာခဲခြ်န္နဲ႔ တစ္ဖက္ကေလးက ေခါင္းကုိထုိးတာ ေခါင္းမေပါက္ပဲ ….ခဲစံသာက်ိဳး သြား သတဲ႔။ ဒါအျပင္ ဘယ္ကမတုန္း ခဲတံခြ်န္တဲ႔ ဓါးနဲ႔ေခါင္းကုိေပါက္တာေတာင္ ေသြးမထြက္ပဲ အရာထင္ယုံပဲရွိသတဲ႔။ ကာလသားအရြယ္က… ထန္းပင္ေပၚထန္းသီးတက္ခ်ိဳင္တာ (ခူးတာ) ေပနွစ္ဆယ္သုံးဆယ္ေလာက္ရွိတဲ႔ ထန္းပင္ အျမင္႔ေပၚက ျပဳတ္က်တာေတာင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးတဲ႔။ ဦးအမ္ပြားမွာ ငယ္သြားေတြလဲေတာ႔သြားအပုိအမ္ပြားပါလာ တယ္လုိ႔ လူၾကီးေတြေျပာတာၾကားသား။ အမ္းပြားပါရင္ တုတ္၊ဓါးပီးတယ္ဆုိပဲ။မယုံမရွိနဲ႔ေျပာမယုံၾကဳံဖူးမွသိတဲ႔။

ဦးအမ္ပြားသရုပ္ကုိ ေဖာ္ျပရရင္လည္း လူကေထာင္ေထာင္ ေမာင္းေမာင္း အသားက ညိဳညိဳတုိတုိနွင္႔ ဆံပင္ရွည္ ဘယ္ေတ႔ာမွမထားဘူး။ ကတုံးေရာင္မွာ ဆီေျပာင္တ၀င္း၀င္းနွင္႔ လက္ေမာင္းၾကြက္သားၾကီးေတြဆုိအားေကာင္း ေမာင္းသန္ကေလး ေလးငါးေယာက္ ခုိစီးလုိ႔ရတယ္။ ေျခသလုံးၾကီး ေတြဆုိ တုတ္ခုိင္ေနတာပဲ။ အေဖက ကရင္၊ အေမကဗမာ ကျပားစပ္ ေမြးထားေတာ႔ လူေကာင္းၾကီးက ထြားလုိက္သည္႔ျဖစ္ျခင္း။ ဦးအမ္ပြား အေဖျဖစ္သူ က လည္း ကရင္နီစပ္ေဗဒင္ ေရာင္ေရာင္၊ ဆရာသမား ေရာင္ေရာင ္ ဆုိပါေတာ႔။ ဦးအမ္ပြားအေဖ မေသခင္က သုိင္းပညာအေျခခံေလးတတ္ထားေတ႔ာ …….. ဦးအမ္ပြားေျခေထာက္ ေျမၾကီးမက်ဘူး။

အင္းရြာဆုိတာကလည္း ျမိဳ႔မနီးေတာမက် ရြာ႔ဇနပုဒ္ဆုိေတာ႔ အိမ္ေျခရွိလွ….…(၁၅၀) အလြန္ဆုံးေပါ႔။ ရြာကေလး ထဲ တုတ္ပီး၊ဓါးပီး ခပ္မုိက္မုိက္ အမ္ပြားရယ္လုိ႔ နာမ္မည္ၾကီးေသးတာ။ ရြာထဲက ကာလသားမွန္သမွ် သူ႕ယွဥ္ဖုိက္
ရဲတဲ႔သူ တစ္ေယာက္မွမရွိဘူး။ စိမ္႔ေန ဖိန္႔ေနေအာင္ကုိေၾကာက္ၾကတာ။ ရြာထဲမွာကလည္းဓါးသုိင္းမေျပာနဲ႔တုတ္ သုိင္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္းေ၀ွ႔ယမ္း တတ္သူမရွိ။ အင္းရြာေလးမွာက ေတာင္သူလယ္လုပ္ဆုိေတာ႔ မနက္ ႏြား တစ္ရွဥ္းနွင္႔ လယ္ေတာထြက္….ျပန္လာမုိးခ်ဳပ္…...မနက္ဖက္ လယ္ေတာျပန္ထြက္ ဒါနဲ႔ပဲလုံး လည္ခ်ာလည္လုိက္ ဂ်ာေအးသူ႕အေမရုိက္ျဖစ္ေနတာ။

ဦးအမ္ပြား ကေတာ႔ မနက္ေ၀လီေ၀လင္း သူမ်ားေတြ ႏြားတစ္ရွဥ္းနွင္႔ လယ္ေတာ ထြက္ခ်ိန္မွာသူ ကဓါးေရာင္ တ၀င္း၀င္းနဲ႔ ဓါးေရးျပကာ သုိင္း က်င္႔လုိ႔ေကာင္းတုန္း။ တစ္ခါတစ္ေလ မ်ားဆုိ ပါးစပ္ကလည္း စည္းခ်က္လုိက္ ေသး တယ္။ ဗီြဒီယုိ ဇာတ္၀င္ခန္းေတြထဲက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဖုိက္တင္ခန္းေတြထဲကလုိ……...…“ယား …….… ယား …….. ေဖာင္း”အဲသလုိေတြေတာင္ ပါလုိက္ေသးတာ။ ေနကေလးအေတာ္….ျမင္႔လာရင္ေတာ႔ ေနေရာင္ ေအာက္ ္မွာ မည္းနက္နက္ ေက်ာျပင္ ထက္ဆီက တလက္ေခြ်းသီး၊ ေခြ်းေပါက္ၾကီးေတြ လိမ္႔ဆင္းေနပုံမွာ ၾကည္႔ျမင္သူ ေငးရတယ္။

ဦးအမ္ပြားက နဂုိေန ေျမြးေပြးလုိလူ။ ရစ္ေရႊရည္ကေလး ၀င္လာရင္ေတာ႔ သြားမစမ္းနဲ႔ ေျမြဆုိး။ ကလိေတာင္ မထုိး၀င္႔။ သူမ်ားေတြလုိ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္း ေသာက္ရုံနဲ႔မူးတတ္သူမဟုတ္။ သုံးေလးလုံးေလာက္ ေသာက္ျပီးကာမွ အာသာေျပတတ္သူ။ မူးလာရင္ေတာ႔ သူ႕ရစ္သလုိလုိ၊ငါ႔ရစ္သလုိလုိ စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္ရင္ ရြာရုိးေလွ်ာက္မုိက္တဲ႔ သူ ထြက္ခဲ႔ရယ္လုိ႔ ရြာေဆာ္လူမုိက္ လုပ္လုိက္ေသးတာ။ ရြာထဲအငုိသန္တဲ႔ ကေလးမ်ား ဦးအမ္ပြားလာျပီရယ္လုိ႔သာ ျခိမ္းေျခာက္လုိက္ ငုိေနတဲ႔ကေလး ခ်က္ခ်င္းအငုိရပ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ခပ္ငယ္ငယ္ဆုိ ဦးအမ္ပြား အသံၾကား လုိက္တာနွင္႔ တေစၦသရဲလုိ ခ်ီးယုိမတက္၊ေသးထြက္မတက္ကုိ ေၾကာက္ၾကတာ။ ဒါေပမယ္႔ ဦးအမ္ပြားက ကေလး အရမ္းခ်စ္တတ္တာ။ ကေလးေတြျမင္ရင္ ပါးၾကီးေတြ ဆြဲျဖစ္ကာ အတင္းေပြ႔ခ်ီေတာ႔တာ။ ကေလးေတြ ကလည္း ဦးအမ္ပြားဆုိ တေစၦသရဲလုိ သူ႕လက္ထဲ ေရာက္တာနွင္႔ အေၾကာက္အကန္ ငုိေတာ႔တာ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေလးမ်ားဆုိ ဖ်ားေတာင္ ယူတယ္။ သူ႔မိန္းမ အရီးမေၾကြး ကလည္း မိန္းမအျမဳံလားေတာ႔ မေျပာတတ္။ ဦးအမ္ပြားနွင္႔ ရတာ ဆယ္နွစ္ ေတာင္ေက်ာ္လာျပီ ကေလးတစ္ေယာက္မွ မရေသး။ တစ္ခါတစ္ေလ ဦးအမ္ပြားအရြန္း ေဖာက္ကာ မိန္းမျဖစ္သူကုိ………..

“မိေၾကြ ငါ႔ကေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ ေမြးေပးစမ္းဟာ။ နင္႔မလည္း ၀ါးကင္းပိတ္ၾကီးက်ေန
တာပဲ။ ဘယ္ေတာ႔ ကေလးရမတုန္း။ သူမ်ားကေလးေတြ ခ်စ္ရတာခ်စ္မ၀ဘူးဟ။ ကေလးေတြ
ကငါ႔လက္ထဲေရာက္ အတင္းေကာ႔ထုိးငုိၾကတာ။”

အရီးမေၾကြသူ႕ထိေတာ႔ ကက္ကက္လန္လန္ ေအာင္ေယာက်ာ္းျဖစ္သူကုိ ရန္ေတြ႔ေလသည္။

“က်ဳပ္ တစ္ေယာက္တည္းေၾကာင္႔ေတာ႔ ဟုတ္ဟန္္မတူပါဘူးေတာ္။ ေတာ္လူျဖစ္ကံမပါတာ
ရွိမေပါ႔။ ကေလးေတြ ေတာ႔လက္ထဲ မေပ်ာ္တာမၾကည္႔နဲ႔ ေတာ္က လူ႔ဘီလူး၊ လူ႕သဘက္ၾကီး
ျဖစ္ေနတာ။”


အရီးမေၾကြ ေျပာမယ္ဆုိလည္း ေျပာေလာက္စရာ ဦးအမ္ပြားက အကုသိုလ္ အလုပ္နွင္႔ အသက္ ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျပဳလာသူ။ သူမ်ားအသက္ မ်ိဳးမ်ိဳးျမတ္ျမတ္ ကေလးမွ မသက္လုိက္ရလွ်င္ ေနမထိ ထုိင္မသာျဖစ္ေနတတ္သူ။ သတင္းသီလ အခါၾကီး ရက္ျမတ္မ်ားဆုိ အဖိတ္ေန႔ မတုိင္ခင္ကပင္ ဟင္းေကာင္ရွာထားတာ အဖိတ္ေန ေရာက္ တာနဲ႔ ၀ယ္ထားတဲ႔ သားၾကီးငါးၾကီးအမဲ၊၀က္ကုိသတ္ျပီး ဟင္းလုပ္ကာ ေရာင္းတယ္။ ထုိေန႔မ်ားဆုိရြာထဲမွာ ဆူဆူ ကြ်က္ကြ်က္ ေခြးတအူအူနဲ႔ ဦးအမ္ပြား အိမ္မွာေတာ႔ လူ၀င္လူထြက္ စည္ကားလုိ႔မဆုံး။ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဆြမ္းဟင္းကေလး ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္နဲ႔ ရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ပုိ႔ခ်င္ရွာေတာ႔ အင္းရြာကေလးက အိမ္ရွင္မေတြ အတြက္ ဦးအမ္ပြားက မရွိမျဖစ္ လုိအပ္ေနသူ ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ ျမိဳ႔မနီးေတာမက် ရြာ႔ဇနပုဒ္ဆုိေတာ႔ ဦးအမ္ပြား ဟင္းမလုပ္ လို႔အသားငါး အဆက္ျပတ္ေနတဲ႔ ခ်ိန္ဆုိ ရြာ႔လက္ျဖစ္ အသီးအရြက္နဲ႔ပဲ ျပီးရွာၾကေတာ႔တာ။

ဦးအမ္ပြား ဟင္းေကာင္ ၾကီးၾကီးမားမား ရွာမရတဲ႔အခါမ်ိဳးဆုိ ရြာေခ်ာင္ေဘး ေဆးလိပ္တစ္တုိနဲ႔ ငါးသြားထုိင္ မွ်ား ေနေလ႔ရွိတယ္။ ဥပုသ္ေန႕ဆုိ ရြာကေလးက ၾကီးၾကီး၊ငယ္ငယ္ လူရြယ္လူလတ္ကအစ ေတာင္ယာလုပ္ငန္းခြင္ အ လုပ္ကုိနားကာ ရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ သီလယူေလ႔ရွိတယ္။ သူမ်ားေယာက်ာ္းေတြ ဘုရားသြား ေက်ာင္းတက္ ျမင္ေတာ႔ အရီးမေၾကြ လည္း သူ႕ေယာက်ာ္းကုိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္ဖူး ေစခ်င္တယ္ထင္ပ။ငါးမွ်ားတံကုိင္ကာ
ေလွကားအဆင္း ေရာက္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ ဦးအမ္ပြားကုိ လွမ္းကာေျပာေလသည္။

“ေတာ္႔ အကုသိုလ္တုန္းၾကီး သူမ်ားေတြဘုန္းၾကီးေက်ာင္း သြားၾကတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း
ေရာက္ဖူးတယ္ ရွိေအာင္၊ ဥပုသ္သီလ သြားယူေခ်ပါလား။ မုဆုိးတစ္သက္ မက္တစ္ခ်က္တဲ႔
ေတာ္႔မွာေတာ႔ အကုသိုလ္ အလုပ္ေတြနွင္႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာ လူျဖစ္ရွဳံးလုိက္ ပါဘိေတာ္”

အရီးမေၾကြ ေျပာလည္းေျပာ ဖက္ၾကမ္းေဆးျပင္းလိပ္တုိၾကီးကုိ အားကုန္ခဲကာ ခပ္ျပင္းျပင္း
မွဳတ္ထုတ္လုိက္ေလသည္။

“အမ္ပြား ရာဇ၀င္မွာ မုိက္ခ်င္လည္း ကမ္းကုန္ေအာင္ မုိက္တယ္ေဟ႔။ ပါးစပ္က ဘုရား၊ဘုရား
လက္က ကားယား လုပ္မေနနုိင္ဘူး။ နင္႔ဟာ နင္သြားခ်င္သြား”

ေျပာေျပာဆုိဆုိအိမ္ေပၚကဆင္းသြားေလသည္။ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အမွတ္သညာ ရွိခဲ႔သည္႔ အခ်ိန္ ကစလုိ႔ ဦးအမ္ပြား ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း သြားတာတစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူး။ ဟုိဘက္ရြာ ဒီဘက္ရြာသြားလုိ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀ုိင္းတြင္းက မ ျဖစ္မေန လမ္းျဖတ္ေလွ်ာက္ရမယ္ဆုိ အဲဒီလမ္းခရီး ဘယ္ေတာ႔မွ မသြားဘူး။

(၂)
တစ္ေန႔ေတာ႔ ဦးအမ္ပြား ဦးျမတ္သာအိမ္ ဘက္ေလွ်ာက္သြားေလသည္။ ဟင္းေကာင္းကလည္း ရွာမရ သူေမး ငါ ေမး ဦးအမ္ပြား ဟင္းမလုပ္ဖူးလား၊ အမ္ပြားဟင္းရွာမရဘူးလား။ တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳးေမးၾကေတာ႔။ နဂုိကမွ သူ မ်ားအသတ္ မသတ္ရရင္ေနမထိ ထုိင္မသာ ျဖစ္ေနတတ္သူဆုိေတာ႔ကာ။ ဟင္းေကာင္းရွာမရသည္႔အဆုံး။

“ဗ်ိဳ႕ ကုိျမတ္သာ ခင္ဗ်ားႏြားအုိၾကီး အမဲထုရေအာင္ပါဗ်။
က်ဳပ္ကုိလွည္႔ေရာင္းပါဗ်။”

ပုဆုိးတုိတုိ အက်ီီဗလာနွင္႔ ညီေလးေမာင္နွင္႔ နွစ္ေယာက္သား အိမ္၀ုိင္းထဲ၀င္လာၾကေလတယ္။ ထုိႏြားနွင္႔ ပါတ္ သတ္ျပီး ဦးျမတ္သာတုိ႔ သားအဖ နွစ္ေယာက္ စကားမ်ားထားၾကေလသည္။ သားျဖစ္သူက ခ်ည္တုိင္တြင္ အခ်ိန္ ္ကုန္ေနသည္႔ ႏြားအုိၾကီးကုိ ဟင္းလုပ္ကာ အျမတ္ယူခ်င္သည္။ ဦးျမတ္သာက ထုိသုိ႔မဟုတ္ တစ္သက္လုံးက ခုိင္း လာခဲ႔သည္႔ ႏြားကုိ အသုံးမ၀င္ ေတာ႔ကာမွ အမဲထုကာ ဟင္းလုပ္ျပစ္ရင္ ႏြားေလာက္မွ အသိဥာဏ္မရွိသူ လူ႔တိရစာၦန္ေတာ႔ အျဖစ္မခံ နုိင္ဟုဆုိေလသည္။ ခုိင္းလုိ႔ေကာင္းခ်ိန္ တုန္းကေတာ႔ ခ်ိဳကေလးပြတ္ ႏြားရြက္ ကေလး သပ္ကာ ပခုံးေတြေပါက္၀င္သည္ထိ ခုိင္းလာတာ။ ႏြားထမင္းေကြ်းရတာ မဟုတ္ ျမက္ေကြ်းတာ သူ႔တမ္း ကုန္လုိ႔ေသေန႔စိရင္ ခ်ည္တုိင္မွာပဲ ေသပေစဟု ေျပာေလသည္။

“မေရာင္းဘူးကြာ သူ႔ေသေန႔ေစ႔ရင္ ခ်ည္တုိင္မွာပဲ ေသပါေစ”

ဦးျမတ္သာက ဦးအမ္ပြားကုိ တုိတိုျပတ္ျပတ္ အေျဖေပးလုိက္ေလသည္။

“ဦးေလးျမတ္သာကလည္း တိရစာၦန္ဆုိတာ လူခြ်တ္မွ ကြ်တ္တာပါဗ် ေရာင္းလုိက္ပါ။ ဦးေလးအမ္ပြား ဟင္းေကာင္ရွာမရ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲေပါ႔။ ႏြားအုိၾကီး ခ်ည္တုိင္ မွာအခ်ိန္ကုန္ ေနမဲ႕အတူတူ အျမတ္ရေအာင္ ေရာင္းလုိက္ပါဗ်။ ”

ညီေလးေမာင္ ပါ၀င္ကူေျပာေလသည္။ ညီေလးေမာင္ ဆုိတာကလည္း ဦးအမ္ပြားမွာ ကူေဖာ္ ေလာင္ဖက္ သားသမီး မရွိေလေတာ႔ ညီေလးေမာင္ကုိ တပည္႔ေက်ာ္ သားအျဖစ္ လက္သပ္ေမြးထားတာေပါ႔။ သူၾကီးမွီျပီး ပါ၀ါ ျပတာ ညီေလးေမာင္လုိ လူမ်ိဳးကုိေျပာတာျဖစ္မယ္။ ဦးအမ္ပြားေျမွာက္စားထားေတာ႔ ညီေလးေမာင္တစ္ေယာက္ ေတာက္ၾကြားေနေတာ႔တယ္။ ဦးျမတ္သာကလည္း ညဦးကတည္းက သားအဖနွစ္ေယာက္ စကားမ်ားထားသည္႔ အရွိန္ကမျပယ္ေသး။ ညီေလးေမာင္ကုိ ခပ္စူးစူးၾကည္႕ကာ…..

“မင္းအဲသေလာက္ အက်ိဳးအျမတ္ လုိခ်င္ေနရင္ မင္းအသားလွီးေရာင္းလုိက္ပါလား”

ဦးျမတ္သာကလည္း ရြာမွာဆယ္အိမ္မူး ဘုရားတရားအင္မတန္ ရုိေသကုိင္းရွိဳင္းသူ အေနမွန္သူ လူေအးသမား စကားကုိေကြ႔၀ုိက္ကာ မေျပာတတ္ တုိတုိျပတ္ျပတ္ တည္႔တုိးလုိရင္းသမား ဦးအမ္ပြား ခ်ိတ္မရွိပဲ ခ်ိတ္မရ ေလ မွန္းသိေတာ႔။ေနာက္ထပ္တစ္ခြန္းမွ ဆက္မဟေတာ႔ပဲ။


“ေဟ႔ေကာင္ ေတာ္ေတာ္ ျပန္မယ္”

ဦးအမ္ပြား ညီေလးေမာင္ကုိ အခ်က္ျပကာ ခ်ာကနဲအိမ္၀ိုင္းထဲက လွည္႔ထြက္သြားေလသည္။ ဦးအမ္ပြား ထြက္ သြားအျပီး ေဒါသအေငြ႔ လွိဳင္းတုိ႔သည္ က်န္ေနခဲ႔သူတုိ႔အား ရုိက္ခတ္ေနလိမ္႔မည္ဆုိတာ ေဒါသတၾကီး လွည္႔ထြက္ သြားေသာ ဦးအမ္ပြားကုိ ၾကည္႔ရုံျဖင္႔ျမင္သာ၏။ ညေနဘက္ ေရာက္ခ်ိန္ မွာေတာ႔ ဦးအမ္ပြား လက္ထဲခ်ိဳတေထာင္ ေထာင္နဲ႔ ခုိင္းႏြားၾကီး တစ္ေကာင္ လည္တခါခါနဲ႔ ပါလာတယ္။ ဦးျမတ္သာအိမ္ေရွ႕ျဖတ္ဆြဲကာ..

“အမ္ပြားရာဇ၀င္မွာ မရွိဘူး မရဘူးဆုိတာ မရွိဘူးေဟ႔။ ဘုရားေရာင္ေရာင္ တရားေရာင္ေရာင္
ေခြးတေဟာင္ေဟာင္ မဟုတ္ဘူးကြ”

ဦးျမတ္သာကုိ အရြဲ႔တုိက္ကာ ခပ္က်ယ္က်ယ္ ေအာ္ေျပာေနေလသည္။ အင္းရြာေတာင္ဘက္ ဒန္းေဒါင္႔ရြာက ခုိင္းႏြားၾကီးကုိ မတန္တဆေပး၀ယ္လာခဲ႔သည္ဟု ရြာကေလးထဲတီးတုိး သဖန္ ပုိးထုိး ေနၾကေလတယ္။ မည္သူမွ မကုိင္၀င္႔ ကြ်တ္ဆတ္ဆတ္ လည္တခါခါျဖစ္ေနသည္႔ ႏြားမုိ႔ ႏြားရွင္ကလည္း မကုိင္၀င္႔ ႏြားကလည္း ရာဇ၀င္နဲ႔ ဦးခ်ိဳ တေသြးေသြး ရြာထဲကကေလး ခ်ိဳဖ်ားနွင္႔ အခတ္ခံရသည္မုိ႔ ေလ်ာ္ေၾကးပါ ေပးထားရသည္ဟုဆုိတယ္။ ညေနေစာင္းေတာ႕ ကြ်တ္တသပ္သပ္နဲ႔ ႏြားကုိေရွ႕ကဆြဲကသူဆြဲ ဒန္အုိးဒန္ခြက္ လက္နက္ကရိယာ အစုံ အလင္ ္နဲ႔ ရြာေခ်ာင္းထဲ တစ္သုိက္ၾကီး ေခြးတအူအူနဲ႔ဆင္းသြားၾကေလရဲ႕။

“ေရာ႔ကြာ ညီေလးေမာင္ မင္းထု” ဟုဆုိကာ ဦးအမ္ပြား ညီေလးေမာင္ကုိ ဓါးနွင္႔ေပါက္ဆိန္ လွမ္းကာ ေပးေလ သည္။ ဦးအမ္ပြားကေတာ႔ ႏြား၀ယ္အ၀ယ္ တည္႔လာခဲ႔သည္ ဆုိေတာ႔ကာ ရစ္ေရႊရည္ ကေလး၀င္ထားသည္မုိ႔ အရွိန္မပ်က္ လက္က်န္ ပုလင္းေလး ခါးထုိးကာ ေမာ႔လုိက္ ခါးၾကားထဲ ျပန္ထုိးလုိက္ လုပ္ကာ စည္းဇိမ္ခံ ေနေလ သည္။ ေခ်ာင္းကုိင္းခင္းစပ္ ငုတ္တုိင္တြင္ ခ်ည္ထားေသာ ႏြားရဲ႕ ဒူးေခါင္းခြက္ကုိ ညီေလးေမာင္ ဓါးမတုိနွင္႔ အားကုန္ ခုတ္လုိက္ေလသည္။ ႏြားလည္း ေခြကနဲ လဲက်သြားျပီး ကုန္းရုန္းထကာ ျမင္သမွ် လုိက္ကာ ေ၀ွ႔(ေခြ႔) ေနေတာ႔သည္။

“ေဟ႔ေကာင္ ညီေလးေမာင္ မင္းကုိ ငါလက္ထပ္သင္ထားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီတုန္း။
ႏြားသတ္တယ္ဆုိတာ ေဟာသလုိလုပ္ရတယ္ကြ”

ဟုဆုိကာ ဦးအမ္ပြား သူ႔ဆီေျပး၀င္လာေသာ ႏြားရဲ႕ လည္မ်ိဳကုိ ဓါးေျမာင္နွင္႔ အဆက္မျပတ္ ဆင္႔ကာ ထုိးေလ သည္။ ႏြားနွင္႔လူ သဲေသာင္ျပင္ ေပၚမွာ ေတြ႔ေနက်ေလျပီ။ အမဲကူဖ်က္ဖုိ႔ ေစာင္႔ေနၾကသည္႔ လူအုပ္ ဟင္းလာ ၀ယ္ၾကသည္႔ လူအုပ္ၾကီးသည္ ႏြားနွင္႔လူ လုံးေထြးေနသည္႔ အသတ္လုပြဲကုိ မွင္သက္မိေနၾကသည္။ သဲမွဳန္ သဲပြင္႔တုိ႔ တစ္ေထာင္းေထာင္းၾကားမွာ ႏြားနွင္႔လူ၏ အသတ္လုပြဲ တေျဖးေျဖးနွင္႔ ျငိမ္က်သြားေလသည္။ ႏြား လည္းဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ သဲေသာင္ျပင္ေပၚ ဘုိင္းကနဲ လဲက်သြားေလသည္။ ဦးအမ္ပြားကေတာ႔ သဲေသာင္ျပင္ ေပၚ မားမားၾကီး မတ္တပ္ရပ္ေနရင္းက ေသြးသံရဲရဲနွင္႔ ထုိးက်သြားေလသည္။

ရပ္ၾကည္႔ေနေသာ လူအုပ္ၾကီးထဲမွ လူငယ္တစ္ေယာက္ ေျပးကာ အရီးမေၾကြကုိ သတင္းပုိ႔ေလသည္။

“ဗ်ိဳ႕ အရီးမေၾကြ ဦးအမ္ပြား ႏြားေ၀ွ႔ (ေခြ႔) ခံရလုိ႔ အရီးလုံခ်ည္တစ္ထည္ယူခဲ႔ပါတဲ႔”

“ဟဲ႔….....ဟဲ႕”

အရီးမေၾကြျပာျပာသလဲ “ ဟုတ္ေကာ ဟုတ္ရဲ႕လားဟယ္။ ငါ႔ကုိေနာက္ေနတာလား”

အရီးမေၾကြယုံနုိင္ဖြယ္မရွိ။ သူ႔တစ္သက္ ဦးအမ္ပြား သားၾကီး၊ငါးၾကီး သတ္လာတာ အံတုိေနျပီေကာ။

“အရီးကလည္းဗ်ာ……ေနာက္စရာလား ဟုိမွာ…ဦးအမ္ပြား အသက္မထြက္ပဲ တန္းလန္းၾကီး
မုိ႔ အရီးလုံခ်ည္ ယူခဲ႔ခုိင္းေနတာ”

အမ္ပြားပါသူတုိ႔သည္ အသက္ျပင္းၾကသလုိ အသက္ထြက္ကာနီး အခ်ိန္ဆြဲေနတတ္ၾက၏။ ထုိသူကုိ မိန္းမလုံခ်ည္ အုပ္လုိက္မွ အသက္ ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔ ထြက္နုိင္သည္ဟု ဆုိေတာ႔ကာ။ အရီးမေၾကြ လုံခ်ည္ေခါက္ ကေလးကုိ ကုိင္ကာ ကုိင္ကာအေျပး ကေလး ေခ်ာင္းထဲ ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ႔။ေခ်ာင္းထဲမွာ လူေသြး ႏြားေသြး အုိင္ထြန္းကာ ေသြး အုိင္ထဲ လဲေနတဲ႔ ဦးအမ္ပြား ပါးစပ္ကလည္း “ထုကြ…….သတ္ကြ……ရုိက္ကြ” ေရရြတ္ရင္း အသက္မထြက္ နုိင္ပဲ ရွိေလသည္။ ဦးအမ္ပြား၏ လည္မ်ိဳတစ္ခုလုံး ႏြားခ်ိဳရာ ဒလပြနွင္႔ ငါးမြန္းထားသလုိ ၀မ္းဗုိက္တစ္ခုလုံး ရွိသမွ် အူတုိ႔ စုျပံဳကာ အျပင္ထြက္ေနသည္မွာ ၾကည္႔ျမင္မေကာင္း။ အမ္ပြားအပုိေၾကာင္႔ ဦးအမ္ပြား အသက္မထြက္နုိင္ပဲ ရွိေလသည္။ အရီးမေၾကြ ၾကာရွည္ ရပ္ၾကည္႔မေနနုိင္ေတာ႔ ဦးအမ္ပြား မ်က္နွာေပၚ လုံခ်ည္ေခါက္ကေလး တင္ျပီး ခ်ိန္မွာ“ထုကြ …….ရုိက္ကြ…………သတ္ကြ” ညာသံေပးရင္း အသက္ထြက္သြားရွာေလသည္။


အရီးမေၾကြ ေယာက်ာ္းျဖစ္သူကုိ ၾကည္႔ကာ “ေတာ္႔ အကုသုိလ္တုံးၾကီး ဘ၀ကူးမေကာင္းလုိက္
ပုံမ်ား ေသတာေတာင္ အသိတရား ရမသြားရွာဘူး”

အရီးမေၾကြ၏ ငုိသံတုိ႔သည္ ေခ်ာင္းကေလးထဲ ပဲတင္ထပ္ေနေလေတာ႔သည္။

********************@@@@@@@@@@****************

စာၾကြင္း....၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္သီတင္း သီလေဆာက္တည္ရက္ ေရာက္ျပီမုိ႔ ေတာရြာဓေလ႔ကုိ သတိရမိလုိက္တာနွင္႔ ၾကားဖူးနား၀ ရွိေနခဲ႔ဖူးသည္႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးကုိ အေျခခံျပီးေရးဖြဲ႔ထားတာပါ။ ကြ်န္မသည္လည္း အညာသူပီပီ မေတာက္တစ္ေခါက္ ေရးမိေနေသာ ပုိစ္႔ေလးေတြသည္ ေက်းလက္ရနံ႔ပါ ေနေသာေၾကာင္႔ စာဖတ္သူအမ်ားစုက ၾကိဳက္နုိင္မယ္မထင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ကြ်န္မေရးသည္႔ မေတာက္ တစ္ေခါက္ ေလးေတြကုိ သူ႔အိမ္သြားလည္၍ အားနာ၍ေသာ္လည္းေကာင္း ခင္မင္မူ႔အရေသာ္လည္းေကာင္း။ နွစ္သက္ေသာ္ရွိ၊ မနွစ္သက္ေသာ္ရွိ အေရာက္လာကာ ဖတ္ရူ႕ေပးျခင္းကုိ သုံးေနက် စကားေလးပဲ ထပ္ခါသုံးလုိက္ပါရေစ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနွာ္။

******************@@@@@@@@@@@******************


ေမတၱာအားျဖင္႕

ခုိင္နုငယ္

လေပ်ာက္သြားေသာ....ည

ေကာင္ေလးေရ……..

ေစာင္႔ေနပါ……အဲဒီစကားလုံးေတြနဲ႔

အကြ်မ္း၀င္သြားခဲ႔တဲ႔ေန႔ကစလုိ႔………။

ေအးစက္စက္နွင္းညေတြထဲ

အၾကင္နာမီးအိမ္ငယ္ထြန္းညိွလုိ႔

ဘူတာရုံေလးထဲ………………..

ေကာင္မေလးရပ္ေစာင္႔ေနခဲ႔တယ္။

ေကာင္ေလးေရ…..

ေနာက္ဆုံးရထားတြဲေတြဆုိက္ခ်ိန္ထိမင္းပါမလာခဲ႔ဘူး။

တစ္ခ်ိဳ႕က…..မ်က္လုံးစိမ္းေတြနဲ႔စူးစုိက္ၾကည္႔တယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က……ဂရုဏာမ်က္၀န္းနဲ႔ခပ္ေစြေစြၾကည္႔တယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က……ဥပကၡာမ်က္၀န္းေတြနဲ႔ေၾကာင္ေတာင္ၾကည္႔သြားၾကတယ္။

ေကာင္မေလးေမွ်ာ္လင္႔ေနတာမင္းမ်က္၀န္းတစ္စုံတည္းပါ။

ေကာင္ေလးေရ………….

နွင္းညေတြေအးခဲသြားၾကေပမယ္႔

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကမ္းပါးမွာ………..

ေကာင္းမေလးေႏြးေထြးေနတုန္းပါပဲ။

ေကာင္းေလးေရ…………..

တစ္စကၠန္႔ျပီး တစ္စကၠန္႕

တစ္နာရီျပီး တစ္နာရီ

တစ္ရက္ျပီး တစ္ရက္

ရာသီေတြသာအုိေဟာင္းသြားၾကေပမယ္႔။

ေကာင္မေလးရဲ႕အိမ္မက္ေတြလတ္ဆတ္ေနတုန္းပါပဲ။

(မွတ္ခ်က္။ ။အဲဒီညကနမုိးနီးယားေရာဂါနဲ႔ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္
ေသဆုံးသြားခဲ႔တာ။ေကာင္းမေလးသူ႕ကုိယ္သူသိမသြားခဲဲ႔ပါ။)

*******************@@@@@@@@@*****************
စားၾကြင္း။ ။ေခါင္းထဲကထုတ္ျပစ္လုိက္တဲ႔အေတြးေတြေခါင္းထဲပဲျပန္ျပန္ေရာက္လာတယ္ဆုိတာလုိပဲ။
စာေရးဆရာညီစုရဲ႕ခရစၥမတ္ည၀တၳဳတုိေလးကုိဖတ္ျပီးကြ်န္မ...လြမ္းသလုိလုိၾကီးျဖစ္က်န္ေနခဲ႔ပါတယ္။
ဒါနဲ႔၀တၳဳေလးကုိခံစားျပီးကဗ်ာဆိုျပီးခ်ေရးလုိက္ပါတယ္။ေအးစက္စက္နွင္းညေတြထဲကေကာင္းမေလး
ရဲ႕ပုံရိပ္ေတြကအေတြးထဲကထုတ္ျပစ္လုိ႔မရနုိင္ေအာင္ပါပဲ။ရာသီမဟုတ္ပဲ..မုိးမ်ားရပ္၀န္းမွာကြ်န္မတစ္
ေယာက္တည္းထူထူထဲထဲနွင္းခါးမုိးေတြမ်ားက်ေနေလေရာ႔သလား။ေကာင္းမေလးနွင္႔အတူစာဖတ္သူ
ခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ား..ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း..ေစာင္႔စားျခင္းမွကင္းေ၀းၾကပါေစလုိ႔။
******************@@@@@@@@@*****************

ေမတၱာအားျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္

သင္းကြဲငွက္တုိ႔၏...........အိမ္အျပန္

(၁)

တုိးဖြဖြတုိက္ခတ္လာတဲ႔ ေလျပည္ေလညင္း နုေအးေအးေလးေတြကုိ အားပါးတရ ရွဴးရွဳိက္လုိက္မိတယ္။ ဒီလုိသဘာ၀က ေပးတဲ႔ ေလနုေအးေတြကုိ ရူရွဳိက္နုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ တစ္ပါတ္မွာ တစ္ရက္သာ ခံစားခြင္႔ရွိတာ။ ေန၀င္ခ်ိန္ ဆည္းဆာညေနခင္းရဲ႕ အလွတရားေတြ ျမင္ကြင္းေရွ႕ဆီက မ်က္စိတစ္ဆုံး လွမ္းျမင္ေနရတဲ႔ ဆီအုန္းေတာဆီက အခတ္အလတ္ျခင္းထိခတ္ပြတ္တုိက္ ကလူက်ီစယ္သံေလးေတြ ဆီအုန္းေတာ ထက္ကဆီကေနပ်ံသန္းေနၾကတဲ႔ ငွက္ကေလးေတြ အုပ္စုလုိက္ပ်ံသန္းသြားလာၾကေနသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕က အုပ္စုကြဲကာ နွစ္ေကာင္သုံးေကာင္စုျပီး ပ်ံသန္းေနၾကတာေတြ လမ္းၾကားေလးထဲ ျဖတ္သန္းသြားလာေနတဲ႔ တစ္ေယာက္္စ နွစ္ေယာက္စ လူေတြ ဆုိင္ကယ္သံေတြ ကားသံေတြ ဒါေတြက ကြ်န္မအာရုံမွာ ဖမ္းစားေနတဲ႔ ပုံရိပ္ေတြရယ္။

တကယ္ေတာ႔ ကြ်န္မအလုပ္ပိတ္ရက္မုိ႔ အေဆာင္ေနာက္ေဖးေျမကြက္လပ္ေလးမွာ ခုံပုေလး တစ္လုံးေပၚ ထုိင္ကာ အသင္႔ယူလာတဲ႔ အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ႕ "တစ္ေယာက္တည္းေန တစ္စိတ္တည္းထား" တရားစာအုပ္ေလးကုိ မဖတ္ခင္ တစ္ေယာက္တည္းထုိင္ေနတဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕အေတြးပုံရိပ္ေတြက အုပ္စုကြဲကာ တစ္ေကာင္းတည္း ပ်ံသန္းေနတဲ႔ ငွက္ကေလးဆီမွာ သူေရွ႕ကငွက္အုပ္စုေတြကုိ အမွီနီးစပ္နုိင္ဖုိ႔ ပ်ံသန္းေနတာ၊ ငွက္အုပ္စုေတြထဲမွာ ငွက္ကေလးရဲ႕အေဖ၊ အေမ၊ ညီအကုိေမာင္နွမေတြ ပါေနနုိင္သလား ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းအေပါင္း အသင္းေတြ ပါေနနုိင္သလား သူပ်ံသန္းရင္း ပ်ံသန္းရင္း သင္းကြဲကာ က်န္ေနခဲ႔ရရွာတာ။

သင္းကြဲငွက္ သင္းကြဲငွက္ ကြ်န္မကေရာ ဟုတ္တယ္ အဲဒီ သင္းကြဲငွက္ကေလးေတြနဲ႔ ဘ၀တူေနသလား။ မိသားစု အသုိက္အျမဳံေလးနဲ႔ ေ၀းကြာေနခဲ႔တာ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေ၀းကြာေနခဲ႔တာ တစ္ရက္ တစ္လမွ မဟုတ္ေတာ႔ပဲ။ နွစ္နဲ႔သီခဲ႔ျပီ။ ကြ်န္မအေတြးပုံရိပ္ေတြထဲမွာ အဖြားရဲ႕ပုံရိပ္၊ အေဖနွင္႔အေမရဲဲ႕ပုံရိပ္ေတြ ခြဲခြါျခင္းအျဖစ္ က်န္ေနခဲ႔ၾကသည္႔အရာအားလုံးဟာ တေရးေရးနဲ႔......။

တကယ္တမ္းခြဲခြါရမယ္ဆုိေတာ႔၊ ကြ်န္မခ်စ္တဲ႔မိသားစု အသုိက္အျမဳံေလးကုိ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ခြဲခြါရမည္မသိ။ ဘုရားစင္ေအာက္ ပုံ႔ပုံ႔ကေလးထုိင္ေနတဲ႔ အဖြားရဲ႕ေျခရင္းမွာ ပုဆစ္တုတ္ထုိင္ခ်လုိက္ကာ အဘြားကုိ ကန္ေတာ႔ေနရင္း တင္းထားသည္႔ၾကားက အတားအဆီးမဲ႔မ်က္ရည္တုိ႔ဟာ လက္ဖမုိးေပၚ စီးက်ေနတယ္။

“ခရီးသြားကာနီးမွာ မငုိရဘူး.ေျမးရဲ႕.... မ်က္နွာမွာလိမ္းထားတဲ႔ မိတ္ကပ္ေတြ ပ်က္ကုန္ျပီ။ သုံးနွစ္သုံးမုိးဆုိတာ ဘာၾကာတာလုိက္လုိ႔ ေနရင္းထုိင္းရင္း ျပည္႔သြားမွာပါ။ ငါ႔ေျမး သြားေလရာလာေလရာ လမ္းခရီး ခလုတ္မထိ ဆူးမျငိပဲ လုိရာခရီးကုိ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ ေလွ်ာက္နုိင္ပါေစ။ ေရာ႕....ဒီမွာ ငါ႔ေျမးေတာင္ထားတဲ႔ အဖြားရဲ႕ေျခရာ။”

အဖုိးအဘြားရယ္လုိ႔ ခင္တြယ္စရာ အေဖ႔ဘက္က အေမတစ္ေယာက္သာ က်န္ေတာ႔သည္။ ကြ်န္မ ခရီးမေျဖာင္႔မွာဆုိးသည္႔အတြက္ အဖြားငုိခ်င္ေနလွ်က္ ဟန္ဆာင္ကာ မူပုိေနမွန္းသိတာေပါ႔။ ကြ်န္မ မျမင္ေအာင္ ကြယ္၀ွက္သုတ္ေနတဲ႔ အဖြားရဲ႕မ်က္ရည္ေတြက ကြ်န္မရင္ထဲကုိ တဆစ္ဆစ္ နာက်င္ေစခဲ႔တယ္။ အဖြားကမ္းေပးသည္႔ အျဖဴေရာင္ပိတ္စေလးကုိ ျဖန္႕ကာ ၾကည္႔မိတယ္ဆုိ အဖြားရဲ႕ေျခရာ၊ အေဖနွင္႔အေမ႔ေျခရာေလးေတြ အသီးသီးေနရာယူထားၾကပုံကုိၾကည္႔ရင္း နယ္မွာက်န္ေနခဲ႔သည္႔အေမ.... ကြ်န္မနွင္႔ အၾကာၾကီး ခြဲေနရမယ္႔ခရီးမွာ အေမလည္း လုိက္ပုိ႔ခ်င္ရွာေပမယ္႔။ အငယ္သုံးေယာက္ ေက်ာင္းတစ္ဖက္နွင္႔မုိ႔ လုိက္မပုိ႔နုိင္ရွာ။ ရန္ကုန္အဖြားအိမ္ကေန ေလဆိပ္ကုိဆင္းေတာ႔ အေဖ တစ္ေယာက္သာ လုိက္ပုိ႔နုိင္ရွာသည္။

ေလဆိပ္ထဲကုိအ၀င္ အေဖ ကြ်န္မလက္တစ္ဖက္ကုိ ဆြဲယူျဖစ္ညစ္ကာ

“သမီး အေဖစိတ္ခ်မယ္ေနွာ္.... က်န္းမာေရးကုိ ဂရုစုိက္ ဟုိေရာက္ရင္ဖုန္းဆက္.. သြားသတိ.. လာသတိရွိပါ။ ငါ႔သမီးသြားမွာက ရန္ကုန္မႏၱေလးခရီးစဥ္မဟုတ္ဘူး။ နုိင္ငံရပ္ျခားခရီး ေရျခားေျမျခားသြားရမွာ။ ဘ၀ဟာ ဆႏၵနွင္႔ ဘယ္ေတာ႔မွတစ္ထပ္က်မေနနုိင္ဘူးဆုိတာ.. သမီးလက္ခံနုိင္ေအာင္ၾကိဳးစား.. ဆႏၵကုိ သိကၡာနွင္႔ ထိန္းပါ။ အိအိေထြးနွင္႔လည္းသြား အတူလာအတူ စိတ္၀မ္းမကြဲၾကနွင္႔ သမီးတုိ႔ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ေဖးမပါ။"”
အေဖ႔အမွာစကားေတြအဆုံးမွာ.... အားလုံးကုိနုတ္ဆက္ကာ ေလဆိပ္အတြင္းပုိင္းထဲကုိ ေရာက္ရွိခ်ိန္မွာေတာ႔ ကြ်န္မတုိ႔နဲ႔ဘ၀တူ မိန္းကေလးေတြကလည္း အမ်ားၾကီးပါပဲ.... က်န္ရစ္ခဲ႔ၾကသူေတြကလည္း.... ခြဲခြါျခင္းကုိ လက္ျပနုတ္ဆက္...... ထြက္ခြါသြားရတဲ႔သူေတြကလည္း မ်က္ရည္စေတြနွင္႔။

(၂)

“ျမင္႔ျမင္႔သီ...... ေစ်းသြားမလုိ႔.... ဘာမွာအုံးမလဲ”

အိအိေထြးအသံၾကားမွ ကြ်န္မရဲ႕ အေတြးအာရုံေတြက အိပ္ယာက လန္႔ျဖတ္နုိးလာတဲ႔ သူတစ္ေယာက္လုိ. အေတြးေတြ တိကနဲရပ္တန္႔ကာ......

“မမွာေတာ႔ပါဘူး.... နင္ဘယ္သူနဲ႔သြားမွာလဲ..... ငါပါလုိက္ခဲ႔မယ္ေလ။”

“ေန..ေန...ရတယ္.... ေအးသင္းတုိ႔ပါတယ္။”

ငါးမိနစ္ေလာက္သာ ေလွ်ာက္ရမဲ႔ ကုန္စုံဆုိင္ကုိသြားမွာမုိ႔ ကြ်န္မလည္း အတင္းဇြတ္လုိက္ဖုိ႔ စိတ္မကူးေတာ႔။ ဒါေပမယ္႔ ခုတေလာ အိအိေထြးကြ်န္မအေပၚ ဆက္ဆံတာေတြေျပာင္းလဲသြားတာကုိေတာ႔ သထိထားမိသလုိ ရွိေပမယ္႔။ အိအိေထြးထြးနွင္႔ကြ်န္မ အိမ္ခ်င္းကပ္ရက္ ငယ္ငယ္ကတည္းက လည္ပင္းဖက္ေပါင္းလာခဲ႔ၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ.......
ေက်ာင္းတက္ေတာ႔လည္း တစ္ေက်ာင္းတည္း အတူတက္ခဲ႔ၾကသလုိ၊ တကၠသိုလ္နယ္ေျမေရာက္ေတာ႔လည္း ေမဂ်ာတူ ယူခဲ႔ၾကတာပင္။ ေက်ာင္းျပီးသြားလုိ႔ နုိင္ငံျခားသြားမယ္ဆုိေတာ႔လည္း အတူတူ စာအုပ္လုပ္ခဲ႔ၾကတာပင္။ သူကအိမ္မွာ အငယ္ဆုံးအေထြးဆုံးမုိ႔ သူ႕စိတ္တုိင္းက် မိဘေတြအလုိက္ထားျခင္း ခံထားရသူ။ ကြ်န္မကေတာ႔ မိသားစုမွာအၾကီးဆုံးမုိ႔ အငယ္ေတြအတြက္ တာ၀န္ကုိ ေမတၱာတရားနဲ႔ ဘ၀က ထုိးအပ္ခဲ႔သည္မုိ႕ ဆုလဒ္တစ္ခုအျဖစ္ ေထြးေပြ႔ထားခဲ႔ရသည္။ ကြ်န္မတုိ႔နွစ္ေယာက္စလုံး စင္ကာပူထြက္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားၾကေပမယ္႔.. အေျခအေနတစ္ခုကုိ ရပ္မေစာင္႔နုိင္တဲ႔ကြ်န္မ.. အျမန္ထြက္ရမည္႔ မေလးရွားစက္ရုံ အလုပ္နွင္႔ ထြက္လာခဲ႔ၾကသည္။ အိအိေထြးလည္း ကြ်န္မနွင္႔အတူ လုိက္ပါလာခဲ႔သည္။ အိအိေထြး... .ကြ်န္မအေပၚ မည္မွ်ပင္စိတ္ကြက္ေနပါေစ။ ကြ်န္မသူ႕အေပၚခင္တြယ္ခဲ႔သည္႔ သံေယာဇဥ္ကုိ မည္သုိ႔ပင္ ျဖတ္ေတာက္ ျပတ္ေတာက္သြားနုိင္ခဲ႔မည္မဟုတ္ပါ။

ဒါေၾကာင္႔ ကြ်န္မမွားရင္ သူျပင္ခြင္႔ရွိသလုိ . . ..သူမွားရင္လည္း ကြ်န္မ ေဖးမွခြင္႔ရွိသည္ဟု ခံယူထားသည္။ ဒါေပ မယ္႔ အခ်စ္နွင္႔ပါတ္သတ္လာရင္ အရင္းနွီးဆုံး မိတ္ေဆြေတြက ရန္သူျဖစ္တတ္ ၾကပါသလား။ တ၀မ္းထဲ ဆင္းခဲ႔ ၾကတဲ႔ ................ညီအကုိေမာင္ နွမေတြက သူစိမ္းဆန္သြားခဲ႔ ၾကပါသလား မွားေနတဲ႔လမ္းေတြကုိ ေလွ်ာက္ရင္ လမ္းေၾကာင္း မွန္ေအာင္တည္႔ေပးသင္႔ပါသလား။ သူ႔အေပၚ ကြ်န္မထားခဲ႔သည္႔ ေစတနာေမတၱာ တရားဟာ........ ညီအစ္မထက္ မသာနုိင္ခဲ႔ရင္ေတာင္.......ထုိထက္ေလ်ာ႔မသြားနုိင္။ သူအသိအမွတ္မျပဳနုိင္ ခဲ႔ရင္ေတာင္ကြ်န္မရဲ႕ ေမတၱာ၊ ေစတနာေတြကုိ လ်စ္လွ်ဴရူ႕မျဖစ္သင္႔။ခုေတာ႔ အိအိေထြးတစ္သက္လုံး ေမြးခဲ႔သည္႔ ၾကက္ကုိ တစ္မနက္ ္တည္း နွင္႔ရုိက္စားျပစ္ရက္သည္။

တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းမွာ ရည္းစားစာလုိက္ အေပးခံရတာကုိ ေခါင္းမေဖာ္နုိင္ေအာင္ အရွက္ၾကီးရွက္ေနခဲ႔ရ သူက ညဥ္႔နက္သန္းေခါင္း ဘယ္ကလာမွန္းမသိတဲ႔ ဖုန္းေတြကုိ လက္ခံစားကားေျပာတတ္လာသည္။ "တဟိဟိ............ တခိခိ" အနာဂါတ္အေၾကာင္း တစ္ခုမွမပါ။ ဟီရိၾသတၱပၸ အရွက္အေၾကာက္တရား ကင္းမဲ႔သည္႔ စကားလုံးေတြ ထဲ ဲ၌သာ အရည္ေပ်ာ္၀င္ေနခဲ႔သည္။ တစ္ဖက္က လည္းပါးစပ္အရသာ၊ နားအရသာခံျပီး။နဖူးကေခြ်းေျခမက်ေအာင္ မဟုတ္ေပမယ္႔ေျခေတြ၊ လက္ေတြအေၾကာဆြဲေအာင္လုပ္ အားနွင္႔ ရင္းနွီးကာရလာခဲ႔သည္႔ပုိက္ဆံေတြကုိေလထဲ မွာအရည္ေဖ်ာ္ ျပစ္ေနၾကသည္။ ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုရလွ်င္ ေမ်ာက္လက္ထဲ ေသနတ္ထည္႔ ေပးလုိက္သလုိ တရပ္ စပ္ဆက္ေနၾကေတာ႔သည္။ နားခ်ိန္မွာနားဖုိ႔ ကြ်န္မက ေျပာေတာ႔ "နင္႔မွာဘာခံစားမူ႔မွ မရွိဘူးတဲ႔"ကြ်န္မခံစားမူ႔မဲ႔ ခဲ႔တာမဟုတ္ပါ။ ခံစားတတ္မူ႔ေတြကုိ ေဘာင္ခတ္ေနခဲ႔တာ။

(၃)

တစ္ေန႔ေတာ႔ဖုန္းတစ္လုံးကေန နွစ္လုံးျဖစ္လာတယ္။ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြ တစ္မ်ိဳးျပီးတစ္မ်ိဳးေျပာင္းလဲလာတယ္။
ဖားတုလုိ႔ ခရုခုန္ခ်င္ေနတဲ႔သူ႔ကုိ ကြ်န္မ လက္ပုိက္ၾကည္႔မေနနုိင္သည္႔ အဆုံးမွာ........... အိအိေထြးကုိ အက်ိဳးသင္႔ အေၾကာင္းသင္႔ ေျပာဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။

“ဖုန္းကနွစ္လုံးမ်ားေတာင္ ဘယ္တုန္းက၀ယ္လုိက္တာလဲအိအိေထြး”

သိလုိစိတ္ျဖင္႔ ေမးလုိက္မိ၏။ သူနွင္႔ ကြ်န္မစားအတူ၊ သြားအတူရွိခဲ႔ၾကသည္။ စက္ရုံ(night...shift) နုိက္ရွစ္......... ္(morning.shift) ေမာနင္းရွစ္ခြဲေတာ႔ အိအိေထြးက ေမာနင္းရွစ္၊ ကြ်န္မက နုိက္ရွစ္ထဲ ပါသြားခဲ႔သည္ သူနွင္႔........ ကြ်န္မ ပိတ္ရက္ဆုံနုိ႔ဖုိ႔က တစ္ခါတစ္ရံ သာဆုံတတ္ခဲ႔ၾကသည္။ ေမာနင္းရွစ္နွင္႔ နုိက္ရွစ္ အကူးအေျပာင္း အခ်ိန္ ္တုိေလးအတြင္းမွာအိအိေထြးေျပာင္လဲေနခဲ႔သည္။

“၀ယ္ထားတာမဟုတ္ဘူး။ ကုိေအာင္ၾကီးေပးထားတာ”

“ကုိေအာင္ၾကီးဆုိတာ ေအးသင္းတုိ႔အကုိေတြနွင္႔ပါလာတဲ႔သူလား”

“ဟုတ္တယ္”

ကြ်န္မရဲ႕ေမးခြန္းေတြကုိမနွစ္ျမိဳ႕မန္းသိသာလြန္းလွသည္႔တုိတုိျပတ္ျပတ္အေျဖ။

“ဘာျဖစ္လုိ႔ ယူထားရတာလဲ။ အိအိေထြးရယ္..နင္႔မွာလည္းဖုန္းရွိ ေနတဲ႔ဟာကုိ”

“သူက ေစတနာနဲ႔ ေပးတာကုိ ျငင္းလုိ႔ေကာင္းမလား။ ဒီပစၥည္းေလးယူတာဘာျဖစ္သြားမွာမုိ႔လဲ”

“ေအး.. ဘာမွျဖစ္မသြားနုိင္ဘူးဆုိတာ ငါနားလည္ပါတယ္။ ေစတနာဆုိတာ ေတြကုိလည္း ငါလက္ခံတယ္။ ဒါေပ မယ္႔ .......နင္သူမ်ားဆီက ယူျပီးသြားရင္။ ျပန္ေပးရမယ္ဆုိတဲ႔ အသိနင္႔ ေခါင္းထဲမွာ မျဖစ္မေန ထည္႔ရေတာ႔မယ္။ ေစတနာ ဆုိတာလုိအပ္မွလက္ခံ တာပဲေကာင္းပါတယ္။ မလုိအပ္ပဲ ေစတနာေနာက္ကြယ္က အေရာင္ေတြ ၾကား မွာနင္သာယာမိန္းမူးမွာ ဆုိလုိ႔ငါသတိေပးတာပါ။ သူမ်ား နွာေခါင္းေပါက္နွင္႔ အသက္ရွင္ရတာထက္. ကုိယ္႕........ နွာေခါင္းေပါက္နွင္႔ ရသေလာက္ရူရတဲ႔ အရသာကုိနင္မက္ေမာစမ္းပါ။”

ကြ်န္မ စကားပင္အဆုံး မသတ္ေသး။ ..............အိအိေထြး ေဒါသအရွိန္နွင္႔ စက္ကနဲ ကြ်န္မ မ်က္နွာကုိ လက္ညိဳး ေငါက္ေငါက္ထုိးလွ်က္။

“ျမင႔္ျမင္႔သီ ............နင္႔အျမင္ကေလး တစ္ထြာေလာက္နဲ႔ သူမ်ားေတြကုိ ေဘာင္ခတ္ျပီး မၾကည္႔ပါနဲ႔။ နင္႔ကုိ နင္ပဲ ေဘာင္ခတ္ထား လုိ႔ရမယ္။ နင္႔နဲ႔ ငါစိတ္တူကုိယ္တူ ရွိခဲ႔ၾကတယ္လုိ႔ ထင္ထားတာ။ နင္ကအျမင္ေတြ က်ဥ္းေျမာင္း ျပီးတစ္ဖက္စြန္းေရာက္ေနသူ။ငါမွားရင္ငါပဲခံရမွာ နာဘာ၀င္ပူပင္စရာမလုိဘူး။”

ေစတနာေတြပုလင္းကြဲ ေလာက္ေတာင္ အေရာင္ျပန္မဟပ္ခဲ႔။ ကြ်န္မရဲ႕ ေစတနာ၊ေမတၱာေတြကုိသဲထဲသြန္လုိက္ ရင္ေတာင္အရာ ထင္က်န္ခဲ႔အုံးမည္။ ခုမွေတြ႔ဖူးသည္႔ လူတစ္ေယာက္၏ ေစတနာေတြကုိ ကုိးကြယ္လုိ႔...... ဘာမွ ၀င္ပူပင္စရာ မလုိအပ္ဘူးဆုိသည္႔ စကားလုံးေတြၾကားမွာ ကြ်န္မရဲ႕ ေစတနာေတြ အခ်ည္းအနွီးျဖစ္ခဲ႔ရသည္။ ထုိ အခ်ိန္ကစလုိ႔ အိအိေထြးနွင္႔ ကြ်န္မၾကား ဆက္ဆံေရးေတြ ခပ္စိပ္စိပ္ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ အိအိေထြး ေျခလွမ္းေတြ အ ရင္ကထက္ပုိ သြက္လာခဲ႔တယ္။ အိအိေထြး ကိစၥနွင္႔ ပါတ္သတ္ျပီး ကြ်န္မကုိမည္သူမွ အေရာတ၀င္မရွိၾက။ ကြ်န္မ ကအျမင္က်ဥ္းေျမာင္းသူ အရာရာကုိစံခ်ိန္စံညြန္းေတြနွင္႔ ေဘာင္ခတ္ထားခ်င္သူတဲ႔ေလ။ ထုိသူေတြထဲက ခုိင္မာ နွင္႔ ခုိင္ဇာတုိ႔ ညီမနွစ္္ေယာက္ ကေတာ႔အေနအထုိင္ ေအးေဆးသလုိ၊ သေဘာထားလည္း ျပည္႔၀ၾက၏။ ကြ်န္မ အေပၚငယ္ေပါင္း ၾကီးေဖာ္ေတြလုိ တုိင္ပင္နွီးေနွာ္ရင္ဖြင္႔ခဲ႔ၾကသည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းကလည္ပင္း ဖက္ကာ........ ေပါင္းလာခဲ႔သည္႔ အိအိေထြး ကြ်န္မ အနားမွာလစ္ဟာသြားခဲ႔ေပမယ္႔ ကြ်န္မသူ႕ကုိဥပကၡာျပဳမထားရက္။

“အိအိေထြး ညဘက္ေတြ ကုိေအာင္ၾကီး နင္႕ကုိလာေခၚတယ္ဆုိ”

“ကုိေအာင္ၾကီးနွင္႔ ငါခ်စ္သူေတြပဲ ဘာထူးဆန္းလို႔လဲ”

“ေအး..ဟုတ္ပါတယ္။ နင္႔နဲ႕ သူခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၾကတာ မထူးဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ နင္႔သူ႔အေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ သိထားျပီးျပီလဲ”

“သူ႔အေၾကာင္း ဘာသိစရာလုိလုိ႔လဲ။ မေလးရွားနဲ႔ ရန္ကုန္သြားလုိက္ လာလုိက္။ ဒီမွာေအးဂ်င္႔လုပ္ေနတယ္”

“ဒီအထက္မပုိေတာ႔ဘူးေပါ႔”

“နင္က ဘာေတြသိထားလုိ႔လဲ”

“နင္႔ကုိ ေအးသင္းတုိ႔က ေျပာျပမထားဘူးလား။ သူ႔မွာ ရန္ကုန္မွာမိန္းမရွိတယ္။
ကေလးေတြလည္းရွိတယ္။”

ကြ်န္မ သူနာၾကင္ေစမယ္႔ စကားလုံးမ်ိဳးေတြ ျဖစ္နုိင္ရင္မေျပာခ်င္ပါ။ မေျပာ မျဖစ္အေျခအေနမုိ႔ သာေျပာ လုိက္ရ သည္။ ကြ်န္မအေပၚ ေဒါသအေငြ႔ေတြ... နွင္႔ၾကည္႔ခဲ႔ဖူးသည္႔ အိအိေထြးရဲ႕ မ်က္လုံးေတြ အေရာင္ေဖ်ာ႔ လာတာကုိ
ေတာ႔သတိထားမိလုိက္သည္။ အတန္ငယ္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနရာမွ အိအိေထြး စကားဆက္ေလတယ္။

“ကုိေအာင္ၾကီး ကုိငါေမးျပီးျပီ။ သူ႔မွာမိန္းမမရွိဘူးလုိ႔ ေျပာတယ္။”

“နင္႔ အရြယ္ကပင္လယ္ထဲမွာ ေရမရွိဘူးဆုိတာကုိ လုိက္ယုံရမဲ႔ ကေလးသူငယ္မွမဟုတ္ ေတာ႔ပဲ။ ေသခ်ာေအာင္ေမးၾကည္႔အုံးေပါ႔”

ကြ်န္မ ထုိသုိ႔သာ ေျပာနုိင္ခဲ႔သည္ ဘူးတစ္လုံး ေဆာင္ျခင္းကုိ ယုံၾကည္ လြယ္လြန္းခဲ႔သည္႔ သူ႔အတြက္ ကြ်န္မေရွ႕ ဆက္စရာမရွိေတာ႔။

(၄)
(night..shift) ဆင္းထားသည္မုိ႔မ်က္လုံးေတြက်ိန္းစပ္ကာဖန္တြတ္ေနခဲ႔သည္။ေျခ၊လက္ေတြပင္မသယ္ခ်င္ေတာ႔ တစ္ကုိယ္လုံး ေက်ာက္ခ်ထားသည္႔နွယ္ ေလးလံကာ ေျခလက္ပင္ မေဆးနုိင္ အိပ္ယာထဲ ေခါင္းတုိး၀င္ကာ အိပ္ ္လုိက္မိေတာ႔သည္။ အရင္ေန႔ေတြကဆုိ ထမင္းအုိးေလးတစ္လုံးတည္။ ေျခ၊လက္ေဆးျပီးကာမွ အိပ္ယာ၀င္ျဖစ္ ခဲ႔ သည္။ အိပ္ယာက နုိးမွ ေရခ်ိဳး၊ ဘုရားရွင္ ခုိးျပီး။ ၾကက္ဥေလး တစ္လုံး ေၾကာ္ကာ စားေသာက္ျပီးတယ္ဆုိ စက္ရုံ ဖယ္ရီကား အလာကုိေစာင္႔ရသည္။ ဒီေန႕ေတာ႔စက္ရုံက ေနအျပန္ ဖယ္ရီကားေပၚ မွာလည္း တစ္လမ္းလုံးလုိက္ ပါ ငုိက္မ်ဥ္းလာခဲ႔သည္။ အရင္ေန႔ေတြကလုိ စကားေျပာေဖာ္ ခုိင္မာတုိ႔ ညီမနွစ္ေယာက္ကလည္း ဒီေန႔မွ အလုပ္ ကပိတ္သည္။ ခါတုိင္းေန႔ေတြထက ္ထူးထူးျခားျခား စိတ္ေတြေလးလံေနမိသည္။ (night-shift)နုိက္ရွစ္ဆင္းထား လုိ႔ေနမွာပါပဲ ဟုေျဖေတြးကာ ေမွးကနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔သည္။

“ျမင္႔ျမင္႔သီ......ဟဲ႔......ျမင္႔ျမင္႔သီ”

ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားရုံပဲ ရွိေသးသည္။ အသံေတြၾကား ေနရေပမယ္႔ မ်က္လုံးေတြက ေစးကပ္ျပီးဖြင္႔လုိ႔မရ။ ေျခ ေထာက္ေတြကုိ ဆြဲလွဳပ္ကာ ေခၚေနမွန္း သိေပမယ္႔ အိမ္မက္ ေလလား ေ၀၀ါး၀ါး။ ေနာက္တစ္ခြန္း အသံျမင္႔ကာ ေခၚလုိက္မွ..........

“ျမင္႔ျမင္႔သီ.............”

မ်က္လုံးေတြ ပြတ္သပ္ကာ ထထိုင္လုိက္ေတာ႔ ခုိင္မာတုိ႔ ညီမနွစ္ေယာက္ ကြ်န္မ အနားမွာမ်က္နွာေတြ ကလည္း မေကာင္းၾက။ ဟုိဘက္တစ္ေယာက္ ဒီဘက္တစ္ေယာက္ ထုိင္ေနၾကသည္။

“အိအိေထြး....ေဆးရုံတင္ထားရတယ္။ ညကအေရးေပၚ တင္လုိက္ရတာ။abortion (အေဘာ႔(ထ္)ရွင္း) ျဖစ္တာ။ သူလုပ္ထားတာကၾကာျပီ။ အရွိန္မပ်က္ အလုပ္ဆင္းေနေတာ႔ အလုပ္ဒဏ္ပါေရာသြားတာျဖစ္မယ္။”

ကြ်န္မ နားအနား အဏုျမဴဗုံး တစ္လုံးကပ္ကာ ခြဲလုိက္သလုိပင္။ နားနွစ္ဖက္ကုိ လက္နွင္႔အုပ္ကာ မယုံနုိင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။

“ငါ မနက္က ေအးသင္း အလုပ္ဆင္းတာျမင္လုိ႔ အိအိေထြး လည္းဆင္းတယ္ထင္တာ”

“ေအးဂ်င္႔က ဘယ္သူမွ အလုိက္မခံဘူး။ ေအးသင္းလုိက္မယ္ ေျပာတာ ဟုိမွာ နက္စ္ေတြရွိတယ္မလုိအပ္ဘူးတဲ႔”

“ေအးသင္း...ကုိေအာင္ၾကီး ဆီဖုန္းမဆက္ဘူးလား။”

“ေအးသင္းေျပာတာေတာ႔..ကုိေအာင္ၾကီး ျမန္မာျပည ္ျပန္သြားတာၾကာျပီတဲ႔။ သူ႔မိန္းမ ကေလးမီးဖြားမွာ မုိ႔ျပန္သြားတာလုိ႔ေျပာတာပဲ။ ေအးဂ်င္႔က ...အိအိေထြး ကုိျပန္ပုိ႔မယ္ လုိ႔ေျပာတယ ္မနက္ေစာေစာက အားလုံးကုိလာဆူသြားတယ္။”

ရသာကုိမွင္ ဆင္ေသကုိ စီးပါလုိ႔......အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ခဲ႔တဲ႔ က်ီးမုိက္ ပင္လယ္ျပင္ထဲကမ္းမဲ႔႔ခဲ႔ျပီ။ အတန္တန္ တားခဲ႔ သည္႔ၾကားက မွားယြင္းစြာ မုိက္ခဲ႔သည္။ ဘ၀ အလွည္႔အေျပာင္းေတြက ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကြက္ေတြ ြၾကည္႔ေနရ သလုိ ပင္ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။

“ငါတုိ႔ ညီမနွစ္ေယာက္လည္း နက္ဖန္နွစ္နာရီ ေလယာဥ္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ျပန္ရမယ္”

"ဘာ....ဘာျဖစ္လုိ႔ ရုတ္တရက္ၾကီး ျပန္ရမွာလဲ"
ကြ်န္မ စကားေတြပင္... ပုံမွန္ထြက္မလာေတာ႔။ အေမာဆုိ႕ေနသည္႔ လူတစ္ေယာက္ကုိ ရင္၀ ဆီးကာေစာင္႔ ကန္ လုိက္သလုိပင္။

“ငါတုိ႔လည္း မယုံနုိင္ေအာင ္ျဖစ္ရတယ္ နွစ္နွစ္ဆက္တုိက္ ေဆးစစ္လာခဲ႔တာ ျပန္မဲ႔နွစ္ၾကမွ ေဆးက်တယ္။
သူမ်ားေတြကေတာ႔ နုိင္ငံျခားဆုိတာ တစ္ေခါက္လာဖုိ႔ မလြယ္ဘူးတဲ႔။ အုိ(အုိဗာစေတး)ဖုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ ငါတုိ႔မွာကအသိလည္းမရွိဘူး။”

ရုတ္တရက္ သူတုိ႔က ုိအားေပးဖုိ႔ စကားလုံးရွာေဖြမရ။ ကြ်န္မ ဆြံ႔အတိတ္ဆိတ္ေနခဲ႕သည္။ သူတုိ႔ မ်က္နွာေတြမွာ ကြ်န္မကုိ အားကုိးတၾကီးနွင္႔ ၾကည္႔ေနမွန္း အထင္းသားျမင္ေနရသည္။

“ငါေျပာမဲ႔ စကားေတြကုိ နင္တုိ႔ လက္ခံမွာလား။ လက္ခံမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ငါ႔မွာနင္တုိ႔ အတြက္စဥ္စားလုိ႔ရမဲ႔ အေျဖရွိတယ္။”

“ငါတုိ႔ နင္႔စကားကုိ ဘယ္တုန္းက ျငင္းပယ္ခဲ႔ဖူးလုိ႔လဲဟာ။ ဒါေၾကာင္႕နင္႔ကုိတုိင္ပင္တာေပါ႔”

“ဘ၀မွာ တစ္ခါတစ္ရံ အရွဳံးနွင္႔ရင္ဆုိင္ရတတ္၏။ ဒါေပမယ္႔ တစ္သက္လုံး လိပ္ျပာလွံဳ၏တဲ႔။ ငါတုိ႔.... မိန္းကေလး ေတြမွာ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ေမာင္ဘခ်စ္ လုပ္လုိ႔မရဘူး။အုိ(အုိဗာစေတး) ဆုိရင္လည္း နင္တုိ႔ ညီအစ္မမွာအားကုိစရာ
ညီကုိေမာင္နွမလည္းမရွိဘူး။ ရွိခဲ႔မယ္ဆုိရင္လည္း တကယ္တမ္း ျပႆနာ ျဖစ္လာခဲ႔ရင္လည္းသူတုိ႔ေတြ လည္းမ ကယ္နုိင္ဘူး။ နင္တုိ႔ညီအစ္မ ျမန္မာျပည္မွာ အိုးမဲ႔အိမ္မဲ႔မဟုတ္တာ။ အုိမဲ႔အိမ္မ ဲ႔ျဖစ္ခဲ႔မယ္ဆုိရင္ေတာင္နင္တုိ႔ ညီ အစ္မမွာေျခ၊လက္နွစ္ဖက္ အေကာင္းေတြရွိေသးတယ္။ နွစ္ေယာက္ေပါင္းရင္ ေျခ၊လက္ရွစ္ဖက္ ဘ၀ကုိ လိပ္ျပာ သန္႔သန္႔နွင္႔ ျဖတ္သန္းလုိက္စမ္းပါဟာ။ မနက္ဖန္ျပန္ဖုိ႔...........ျပင္ဆင္ေတာ႔”

ကြ်န္မစ ကားသံေတြ အဆုံးမွာ ခုိင္မာတုိ႔ ညီအစ္မနွစ္ေယာက္ မ်က္နွာေတြ ၀င္းလက္သြားကာ ေခါင္းျငိမ္႔အတည္
ျပဳခဲ႔ၾကေလသည္။ ခုိင္မာတုိ႔ ညီအစ္မ နွစ္ေယာက္ကုိ ၾကည္႔ကာ၀မ္းသာ ပီတိ မ်က္ရည္စုိ႔ရသည္။ အိအိေထြး..... ကြ်န္မရဲ႕ေစတနာ ေမတၱာေတြကုိ နားလည္ရင္ မည္မွ်ေကာင္းလုိက္မလဲ။ ကြ်န္မ ဆက္အိပ္ လုိ႔မရေတာ႔ သည္မုိ႔ ခုိင္မာတုိ႔ ညီအစ္မ နွစ္ေယာက္ကုိ ပစၥည္းေတြ ကူးသိမ္းေပးေနမိသည္။ သူတုိ႔ ညီမနွစ္ေယာက္ မ်က္နွာမွာလည္း စိတ္အားငယ္ေနတာေတြမရွိေတာ႔........မိသားစုနွင္႔ျပန္ေတြ႔ရေတာ႔မည္႔ သူတုိ႔ရဲ႕ အေပ်ာ္ေတြပင္.....ကြ်န္မထံကူး စက္လာခဲ႔ရသည္။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ဖုိ႔ နွစ္လသာ လုိေတာ႔သည္႔ ကြ်န္မလည္း သူတုိ႔ ညီအစ္မဆီက ေနရပ္လိပ္စာ ေတာင္းထားလုိက္သည္။ ကြ်န္မ လိပ္စာကုိလည္း သူတုိ႔ ညီအစ္မကုိ ေပးကာ အေရာက္ လာလည္ဖုိ႔ မွာၾကားရင္း တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ဖက္ကာ ငုိမိၾကေတာ႔သည္။

ညေန ၆နာရီထုိးျပီမုိ႔.................နုိက္ရွစ ျပန္၀င္ ဖုိ႔အတြက ္ျပင္ဆင္ရေတာ႔သည္။ ညစာကုိ(canteen) ကဲန္တင္းန္ မွာပဲ တစ္ခုခု၀ယ္စားလုိက္ေတာ႔ မည္ဟုဆုံးျဖတ္ကာ............အ၀တ္အစားလဲျပီး စက္ရုံ ဖယ္ရီကား မလာခင္ အ ေဆာင္ေနာက္ေဖးဆီထြက္ကာ.......ညေနခင္းရဲ႕ လတ္ဆတ္ေသာ ေလနုေအးေလးကုိ .....................အားပါးတရ ရူရွိဴက္ရင္း ဆီအုန္းေတာထက္ဆီက ပ်ံသန္းေနၾကတဲ႔ သင္းကြဲငွက္ ေတြကုိၾကည္႔ကာ ......................သင္းကြဲငွက္ ကေလးေတြ မုန္းတုိင္းဒဏ္မ ကင္းေ၀းကာ...........အျပစ္အနာဆာမဲ႔ ခ်စ္ေသာ မိသားစုေတြနွင္႔ ျပန္လည္ ဆုံစည္း နုိင္ၾကပါေစလုိ႔..............................ကြ်န္မ တိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းေပးေနမိေတာ႔တယ္။

***********************@@@@@@@@**************************
အမွာ......ဤ၀တၳဳေလးကုိေရးသားခဲ႔ျခင္းမွာ..မည္သူ႕အားမွ်ထိခုိက္နစ္နာေစလုိေသာစိတ္ဆႏၵျဖင္႔ေရးသားခဲ႔
သည္မဟုတ္ပါ။
***********************@@@@@@@@@******************


ေမတၱာအားျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္

အျပင္းစား....ေအာ္ခ်က္

"Thank You" ခင္ဗ်ားကမာၻနဲ႔ခ်ီျပီး

သံေယာင္မလုိက္နဲ႔ အဲဒီစကားလုံးေတြ

က်ေနာ္႔အတြက္အဓိပၸာယ္မဲ႔သြားခဲ႔တာၾကာျပီ။

"အခ်စ္" ခင္ဗ်ားမ်က္နွာဖုံးေတြတပ္လုိ႔

စြတ္စြတ္မေျပာနဲ႔ အဲဒီစကားလုံးေတြ

က်ေနာ္႔အတြက္လူရာမ၀င္ခဲ႔တာၾကာခဲ႔ျပီ။

"သတိရျခင္းလား" ခင္ဗ်ားလွ်ာအရိုးမရွိတုိင္း

ခပ္ဖြဖြမေျပာနဲ႔ အဲဒီစကားလုံးေတြ

က်ေနာ္ေထြးထုတ္ခဲ႔တာၾကာခဲ႔ျပီ။

"လြမ္းမိသတဲ႔လား" ခင္ဗ်ားဟန္ေဆာင္အျပဳံးနဲ႔

မက်ီစယ္ခ်င္နဲ႔ အဲဒီစကားလုံးေတြ

က်ေနာ္အန္ထုတ္ခဲ႔တာၾကာခဲ႔ျပီ။

"ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း" ခင္ဗ်ားရင္ဘတ္ကုိ

ႏြားဖားၾကိဳးမထုိးခ်င္နဲ႔ အဲဒီစကားလုံးေတြ

က်ေနာ္႔အတြက္ရင္ဘတ္ေပါက္နဲ႔မ်ိဳခ်ေနခဲ႔ရတာၾကာခဲ႔ျပီ။

"သစၥာတရား" ခင္ဗ်ားမြဲျပာပုဆုိးကုိ

အေရာင္မတင္ခ်င္နဲ႔ အဲဒီစကားလုံးေတြ

က်ေနာ္႔အတြက္အေရာင္မဲ႔ခဲ႔တာၾကာခဲ႔ျပီ။

"ေမတၱာတရား" ခင္ဗ်ားအပူရုပ္ကုိ

ဟန္မလုပ္နဲ႔ အဲဒီစကားလုံးေတြ

က်ေနာ္႔ရပ္၀န္းထဲမုိးေခါင္သြားခဲ႔တာၾကာခဲ႔ျပီ။


*********************@@@@@@@***************
နုနုညံ႔ညံ႔မရွိသည္႔ကြ်န္မ၏ျပင္းရွရွကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဘာရယ္မဟုတ္
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျပင္းရွရွထြက္ေပါက္ေပးၾကည္႔တာပါ။
********************@@@@@@****************
ေမတၱာအားျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္

အခ်စ္၏နိယာမ

တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ဆုိျပီးအခ်စ္နွင္႔ပါတ္သတ္လာသည္႔အေၾကာင္းအရာကုိေရးေပးဖုိ႔ကုိညအလကၤာကတက္ဂ္
(Tag)လုပ္ပါသည္။လုိ႔ဆုိလာေတာ႔။ကြ်န္မေတြေတြေ၀ေ၀ထူပူကေလးျဖစ္သြားမိတယ္။.......ဟုတ္တယ္ေလဘာ
ေၾကာင္႔လဲဆုိကြ်န္မ"အခ်စ္နွင္႔အကြ်မ္းတ၀င္ရွိမေနခဲ႔ဖူးလုိ႔ပါပဲ။"အခ်စ္နွင္႔အကြ်မ္းတ၀င္"ဆုိသည္႔ေနရာမွာကြ်န္မ
အခ်စ္ကုိနက္နက္နဲနဲထဲထဲ၀င္၀င္အခ်စ္၏နိယာမကုိသိမထားေသးလုိ႔ပါပဲ။

အခ်စ္နွင္႔အကြ်မ္းတ၀င္ရွိမေနခဲ႔ဘူးလုိ႔ဆုိထားသည္မုိ႔ကြ်န္မသည္မခ်စ္တတ္သူေတမိေလလားလုိ႔အထင္မမွားေစ
လုိပါ။"အခ်စ္ကုိ"အေမ႔ရင္တြင္းနွလုံးသားထဲကေနေမြးဖြားလာကတည္းကအူ၀ဲဆုိေသာသံစဥ္နွင္႔အတူအခ်စ္ကုိဆုပ္
ကုိင္မိလွ်က္သားျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ဒါေၾကာင္႔ကြ်န္မသည္ခ်စ္စရာေရာင္စုံပန္းပြင္႔ကေလးေတြကုိျမင္ရင္လည္းခ်စ္တတ္
ပါတယ္။ေရာင္စုံခဲတံေလးေတြ၊ေရာင္စုံေဘာ႔လ္ပင္ကေလးေတြ၊ေရာင္စုံမ်က္နွာဖုံးနဲ႔မွတ္စုစာအုပ္ေလးေတြကုိျမင္ရင္
လည္းခ်စ္တတ္ပါတယ္။

လူေတြအခ်စ္ကုိမည္သို႔အကြ်မ္းတ၀င္ရွိျပီး။မည္သုိ႔သေဘာထားသည္ဆုိတာကုိလည္းကြ်န္မမေလ႔လာခဲ႔၍သိေနနုိင္
မည္မဟုတ္ပါ။အခ်စ္ဆုိတာကြ်န္မထင္တာေတြထက္ပုိ၍နားလည္ရခတ္ေစသလုိ၊သိမ္ေမြ႔နက္နဲလွပါတယ္။ဒါေၾကာင္႔
..ကြ်န္မဆုိလုိခ်င္တဲ႔အခ်စ္ရဲ႕အရသာေတြကလည္းခါးသက္ေကာင္းခါးသက္ေနနုိင္ပါတယ္။.......တိတ္တခုိးနွင္႔ခ်စ္ရပါ
ေသာတဖက္သတ္အခ်စ္လုိ႔လူအမ်ားေျပာေနတာ၊သုံးေနတာရွိပါတယ္။"တိတ္တခုိးနွင္႔တစ္ဖက္သတ္"ဒီေ၀ါဟာရနွစ္ခု
ဟာအဓိပၸာယ္ေတြတူသေယာင္ရွိေပမယ္႔။သူတုိ႔ေလးနက္မူ႔ေတြနည္းနည္းေလးကြာမယ္လုိ႔ကြ်န္မထင္တယ္။(ဒါကလည္း
ကြ်န္မအျမင္သက္သက္ပါကြဲလြဲေကာင္းကြဲလြဲနုိင္ပါတယ္။)

တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ဆုိတာတစ္ဖက္ကုိလည္းပူေလာင္ေစသလုိ၊ကုိယ္႔ကုိကုိလည္းပူေလာင္ေစတယ္။.......ကုိယ္ခ်စ္ျမတ္
နုိးေနသူတစ္ေယာက္ကုိကုိယ္႔ဘက္ကခ်စ္မိေနတယ္ဆုိတာသိဖုိ႔တစ္နည္းတစ္ဖုံသြယ္ကာ၀ုိက္ကာသိနုိင္ဖုိ႔ၾကိဳးစားေနရ
တာအေတာ္႔ကုိစိတ္မသက္မသာျဖစ္ရတဲ႔အလုပ္။တစ္ဖက္ကလည္းဒါကုိရိပ္မိတယ္။မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္။တစ္
နည္းအားျဖင္႕ေျပာရရင္ဥေပကၡာျပဳေနတယ္ဆုိရင္ကုိယ္တုိင္ေလာင္းကြ်မ္းရသလုိ။တစ္ဖက္လူကလည္းမနွစ္သက္သည္႔
အတြက္ပူေလာင္းရပါတယ္။

တိတ္တခုိးအခ်စ္ၾကေတာ႔ကုိယ္ခ်စ္ျမတ္နုိးမိသူရဲ႕အၾကည္႔ေလးတစ္ခ်က္၊အျပဳံးေလးတစ္အပြင္႔၊သူ႔ရဲ႕အေငြ႔အသက္ေလးနဲ႔
တင္ေက်နပ္ေနမိတာ။သူသိဖုိ႔မလုိအပ္ဖူးဆုိတာထက္..သူသိသြားရင္သူ႔ရဲ႕စိတ္မွာကုိယ္႔အတြက္နဲ႔အဖုအထစ္ေလးျဖစ္မွာစုိး
မိတာ။"အုန္ပုန္းခ်စ္နဲ႔ခ်စ္ရတာရယ္လင္မယားအခ်စ္တစ္သက္လုံးလုိက္လုိ႔မမွီပါတယ္။"တဲ႔ကြ်န္မကဒီလုိေလးျပန္ဆုိၾကည္႔
ခ်င္ပါတယ္"တိတ္တခုိးအခ်စ္နဲ႔ခ်စ္ရတာရယ္.....လင္မယားအခ်စ္တစ္သက္လုံးလုိက္လုိ႔မမွီပါတယ္လုိ႔။(အထူးသျဖင္႔.........
ဒီလုိခံစားမူ႔မ်ိဳးေတြကရာခုိင္နွုန္းနဲ႔ျပရင္မိန္းကေလးေတြဘက္ကျဖစ္တတ္တာမ်ားပါတယ္။)......................ဟုတ္တယ္ေလ
ဘာေၾကာင္႔လဲဆုိေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ကကုိယ္ခ်စ္ျမတ္နုိးသေဘာက်မိေနတဲ႔မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိအေျခအ
ေနတစ္ခုမွာအခြင္႔အေရးသာလုိ႔ခ်စ္မိေနေၾကာင္းဖြင္႔ေျပာဖုိ႔အခြင္႔အေရးသာေပမယ္႔။အခ်စ္ကုိဘ၀တစ္ခုလုိတန္ဖုိးထားေန
ရတဲ႔မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အဖုိ႔ကုိယ္နွစ္သက္သေဘာက်မိေနတဲ႔ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ကုိကုိရီးယားဇာတ္လမ္း
ေတြထဲကလုိ"ရွင္႔ကုိ.........ခ်စ္မိေနတယ္"လုိ႔အခြင္႔အေရးသာခဲ႔မယ္ဆုိရင္ေတာင္ဖြင္႔ေျပာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိ
သူဟာျမန္မာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ။(ခြ်င္းခ်က္..ဖြင္႔ေျပာတတ္တဲ႔မိန္းကေလးေတြရွိေတာ႔ရွိမယ္..
ရွားပါတယ္။)

"တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိခ်စ္ျမတ္နုိးတဲ႔အရသာဟာေလာကၾကီးမွာၾကည္နူးမိန္းမူးစရာအေကာင္းဆုံးပါပဲ။တစ္စုံတစ္ေယာက္
ကုိခ်စ္ျမတ္နုိးစိတ္နဲ႔ေလာကၾကီးကုိၾကည္႔မိတဲ႔အခါကမာၻေလာကၾကီးတစ္ခုလုံးမွာပြင္႔ၾကကုန္သမွ်ပန္းပြင္႔ေတြဟာလွပကုန္
ၾကပါတယ္။ပင္လယ္ျပင္လည္းလွ၊ေတာင္းတန္းေတြလည္းလွ၊တိမ္ေတြလည္းလွ၊ေဘာလုံးကစားေနတဲ႔ကေလးေတြလည္းလွ
၊လမ္းျဖတ္ကူးေနတဲ႔လူေတြလည္းလွအားလုံးပဲလွေနၾက။သိမ္ေမြ႔နုညံ႔ေနၾကပါတယ္။အလွဆုံးအရာေလာကမွာရွိၾကတယ္။အ
လွဆုံးအရာေတြကေတာ႔ကုိယ္႔ခ်စ္သူနဲ႔ထိလုိက္တဲ႔အရာေတြပဲျဖစ္လိမ္႔မယ္။အခ်စ္ဟာလူကုိတစ္ခဏခ်င္းမွာေအးေစေႏြးေစ
နုိင္၊တစ္ခဏခ်င္းမွာပူေလာင္ေစနုိင္၊တစ္ခဏခ်င္းမွာရဲ၀င္႔ေစနုိင္၊တစ္ခဏခ်င္းမွာစုိးရိမ္ထိတ္လန္႕ေစနုိင္။အခ်စ္ဟာသူ႕ေန
ရာနွင္႔သူေတာ႔ေတာ္ေတာ္စြမ္းအားၾကီးမားပါသတဲ႔။"ဆရာမဂ်ဴးက"လကုိဖမ္းဖုိ႔ပိုက္ကြန္ရက္ရေအာင္"မွာအဲသလုိဆုိထားပါ
တယ္။ဟုတ္ပါတယ္အခ်စ္ဆုိတာ..ခံစားတတ္တဲ႔လူေတြရဲ႕အေပၚမွာမူတည္ျပီးေခါင္းစဥ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔စြမ္းအားေတြၾကီးမားေန
နုိင္သလုိ၊ေခါင္းစဥ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ကြဲလြဲစြါတည္ရွိေနအုံးမွာပါပဲ။

ဒါ႔အျပင္"၅၂၈"နဲ႔"၁၅၀၀"ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဂဏန္းေလးေတြစတင္ျဖစ္တည္လာပုံနွင္႔အခ်စ္အမ်ိဳးမ်ိဳးဆုိျပီးဆရာမဂ်ဴးက........
ခြဲျခားျပထားေလးေတြလည္းရွိပါတယ္။......ကဲဆရာမဂ်ဴးခ်ျပထားတာေလးေတြၾကည္႕လုိက္ရေအာင္ေနွာ္ကမၻာေပၚမွာလူ
သားသန္းေပါင္းေျခာက္ေထာင္ရွိနုိင္ရင္အခ်စ္ကေတာ့ေျခာက္မ်ိဳးေလာက္ပဲရွိေနနုိင္သတဲ႔။အေျခအေနနဲ႔အခ်ိန္အခါကိုလိုက
္ျပီးလူသားတစ္ေယာက္ဟာအခ်စ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုျပဳမူဖန္တီးမိေနတတ္ပါတယ္။ကိုယ္ကသတိထားလိုက္မိသည္ျဖစ္ေစ၊သတိမ
ထားလိုက္မိသည္ျဖစ္ေစေပါ့။
၁။ မိခင္အခ်စ္ သို႔မဟုတ္ ၾကင္နာေသာ အခ်စ္
( Motherly love or Tender love )
၂။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္ေသာအခ်စ္ ( Self- love)
၃။ ဘ၀ကို ခ်စ္ေသာအခ်စ္ ( Love of life)
၄။ ညီအကိုစိတ္ သို႔မဟုတ္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ျဖင့္ ခ်စ္ေသာ အခ်စ္ (Brotherly love)
၅။ ဘုရားကို ခ်စ္ေသာအခ်စ္ ( Love of God)
၆။ ကိေလသာအခ်စ္ သို႔မဟုတ္ ေပါင္းစပ္ေသာအခ်စ္ ( Passionate live or Erotic love )
အဲသလုိဆရာမဂ်ဴးကအခ်စ္ကုိေျခာက္မ်ိဳးခြဲျခားျပထားသည္႔ထဲမွာကြ်န္မကကမာၻေပၚမွာလူဦးေရတုိးတက္လာနဲ႔အညီ
ေနာက္တစ္မ်ိဳးထပ္ထည္႔ၾကည္႔ခ်င္ပါတယ္။(famil...love)မိသားစုအခ်စ္လုိ႔ထပ္ျပီးျဖည္႔ခ်င္ပါတယ္။ဘာေၾကာင္႔လဲဆုိ
ယေန႔ကြ်န္မတုိ႔လူငယ္ေတြၾကားမွာပရဟိတစိတ္ဓါတ္ေလးေတြရိွလာလုိ႔ပါပဲ။ပရဟိတစိတ္ဆုိတာ..မိသားစုအခ်စ္၊မိသား
စုဆုိတဲ႔စိတ္ဓါတ္အေျခခံ႔ရွိမွျဖစ္တည္လာတာမဟုတ္လား။

"လူတစ္ေယာက္ဟာအဲဒီအခ်စ္အမ်ိဳးမ်ိဳးထဲကတစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုနဲ႔တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေလာကႀကီးကိုခ်စ္ခင္ေႏွာင္ဖြဲ႔
ေနမိတတ္ပါတယ္။ဒါကလူမႈအဖြဲ႔အစည္းကသတ္မွတ္ထားတဲ့၊ႀကံဳႀကိဳက္ထားတဲ့၊ေတြ႔ထားတဲ့သဘာ၀အခ်စ္ေတြလို႕ဆိုရမွာ
ပါပဲ။ဒီေနရာမွာဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ဗုဒၶသာသနာတရားေတာ္မွာေတာ့အခ်စ္ကိုအမ်ိဳးအစားခြဲျခားတဲ့ေနရာမွာအခ်စ္နဲ႔ေမတၱာ
ရယ္လို႔ႏွစ္မ်ိဳးခြဲထားတာေတြ႔ရပါတယ္။သာမန္လူသားေတြသာမာန္အခ်ိန္မွာတစ္စံုတစ္ေယာက္အေပၚထားတဲ့စိတ္သဘာ၀
ကိုအခ်စ္အျဖစ္ယူဆထားတယ္။ေနာက္ျပီးတရားက်င့္ႀကံအားထုတ္ေနတဲ့သူေတာ္စင္သူေတာ္ျမတ္ေတြနဲ႔ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္၊
ဘုရားရွင္စသည္တို႔ရဲ႕ေလာကအေပၚထားတဲ့ေ၀မွ်မႈစိတ္သဘာ၀ကိုေမတၱာအျဖစ္ယူဆထားတယ္။လူေတြေျပာေျပာေနတဲ့
တစ္ေထာင့္ငါးရာေမတၱာနဲ႔ငါးရာႏွစ္ဆယ္ရွစ္ေမတၱာတို႔ပါပဲ။တစ္ေထာင့္ငါးရာေမတၱာဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းကိုမွန္မွန္ကန္ကန္
သံုးမယ္ဆိုရင္တစ္ေထာင့္ငါးရာအခ်စ္စိတ္သဘာ၀လို႔သံုးနုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။တစ္ေထာင့္ငါးရာကိေလသာလို႔လည္းေခၚ
တတ္ၾကပါတယ္။

ကိေလသာဆယ္ပါးကိုအေျခခံထားတဲ့ပုထုဇဥ္စိတ္လို႔ဆိုရမွာေပါ့။အဲဒီအခ်စ္ႏွစ္မ်ိဳးရဲ႕ဂဏန္းအေရအတြက္ဟာအနည္း
ငယ္ထူးဆန္းေနသေယာင္ရွိတယ္။ အဲဒီ ၁၅၀၀ နဲ႔ ၅၂၈ ဂဏန္းေတြ ဘယ္လိုရသလဲ။

၁။ တစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာစိတ္သဘာ၀
ကိေလသာဆယ္ပါးကို အေျခခံတယ္။ အဲဒီ ကိေလသာစိတ္ေတြ ကေတာ့ ေလာဘလို႔ေခၚတဲ့ အာရုံ၌ကပ္ျငိျခင္း(တပ္မက္ျခင္း) ေဒါသဆိုတဲ့ ၾကမ္းတမ္းျခင္း၊ သည္းမခံႏိုင္ျခင္း၊ ေမာဟဆိုတဲ့အာရံု၏ သေဘာကိုဖံုးလႊမ္းျခင္း (ေတြေ၀ျခင္း) မာနဆိုတဲ့ေထာင္လႊားျခင္း၊ ဒိ႒ိဆိုတဲ့ မွားေသာႏွလံုးသြင္းျခင္း(အယူ)၊ ၀ိစိကိစၦာ ဆိုတဲ့ အာရံုကိုမဆံုးျဖတ္ႏိုင္ျခင္း၊ ထိနဆိုတဲ့ စိတ္၏မခန္႔ျခင္း၊ ငိုက္ျမည္းျခင္း၊ ဥဒၵစၥဆိုတဲ့ စိတ္၏မျငိမ္သက္ျခင္း၊ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း၊ အဟီရိကဆိုတဲ့ ကာယဒုစရိုက္ ျပဳရျခင္း၌ မရွက္ျခင္း၊ အေနာတၱပဆိုတဲ့ ကယဒုစရိုက္ျပဳရျခင္း၌မလန္႔ျခင္း တို႔ျဖစ္တယ္။
အဲဒီက္ေလသာ(၁၀)ပါးနဲ႔ ရုပ္စုစုေပါင္းနဲ႔ ေျမွာက္ရပါတယ္။ ရုပ္စုစုေပါင္းဆိုတာက လကၡဏာရုပ္(၄)ခု၊ နိပၸႏၷရုပ္ (၁၈)ခု၊ နာမ္ ၅၃ ပါး အဲဒါေတြရဲ႕ အစုအေပါင္းေပါ့။ ေပါင္းလိုက္ရင္ ၇၅ ရပါတယ္။ အဲဒီ ၇၅ ကို ၁၀နဲ႔ေျမွာက္ေတာ့ ၇၅၀ ။အဲဒီမွာမွ အဇၩတၱသ႑ာန္၊ ဗဟိဒၶ သ႑ာန္ ရယ္လို႔ ႏွစ္ပါးရွိတဲ့အတြက္ ၂ နဲ႔ထပ္ေျမွာက္ေတာ့ ၁၅၀၀ ရတာပါပဲ။ ဒါကို ၁၅၀၀ ကိေလသာလို႔ေခၚတာပါ။

၂။ ၅၂၈ ေမတၱာသဘာ၀
ေမတၱာဆိုတဲ့အတိုင္း ေမတၱာပို႔ရာမွာ ရွိသင့္ရွိအပ္တဲ့ စိတ္သဘာ၀ တစ္ခုပါပဲ။
ေမတၱာပို႔တဲ့ေနရာမွာ ပုဂၢိဳလ္ (၁၂)ေယာက္ကိုပို႔ပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ သေဗၺသတၱာ၊ သေဗၺပါဏ၊ သေဗၺဘူတာ၊ သေဗၺပုဂၢလာ၊ သေဗၺအတၱဘာ၀ ပရိယပၸႏၷ၊ သေဗၺဣိထိေယာ၊ သေဗၺပုရိသ၊ သေဗၺအရိယာ၊ သေဗၺအနရိယာ၊ သေဗၺေဒ၀ါ၊ သေဗၺမနုသာ၊ သေဗၺ၀ိနိပါနိကာ တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ ၁၂ ပါးကို ေမတၱာ ၄ ပါးပို႔တယ္။ အေ၀ရာေဟာႏၱဳ၊ အဗ်ာဘစၦာေဟာႏၱဳ၊ အနီဃာေဟာႏၱဳ၊ သုခိအတၱာနံ ပရိဟရႏၱဳ...တဲ့။ ဒီေတာ့ ၁၂ ပါးနဲ႔ ၄ ပါးေျမွာက္လိုက္တဲ့အခါ ၄၈ ပါးရတယ္။ ဒါက အရပ္မ်က္ႏွာ အေရွ႔အေနာက္ကို မရည္မွန္းပဲ ပို႔တဲ့ “အေနာဒိတၱာ” ေမတၱာ အပါးေခၚတာေပါ့။ အဲဒါကိုမွ ထပ္ပီး အရပ္မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ခြဲျပီး ပို႔လိုက္မယ္ဆိုပါေတာ့။ အရပ္ ၁၀မ်က္ႏွာရွိပါတယ္။ အေရွ႕၊အေနာက္၊ေတာင္၊ ေျမာက္၊ ေခၚတဲ့ေလးမ်က္ႏွာ၊ အေရွ႕ေတာင္၊ အေနာက္ေျမာက္၊ အေရွ႕ေျမာက္၊ အေနာက္ေတာင္ဆိုတဲ့ ေထာင့္ ၄ မ်က္ႏွာ၊ အထက္နဲ႔ ေအာက္ ၂ မ်က္ႏွာ ၊အားလံုးေပါင္း အရပ္ ၁၀ မ်က္ႏွာပါ။ ဒီလိုအရပ္မ်က္ႏွာ ရည္မွန္းမႈ ၁၀ ခုနဲ႔ေစာေစာက ၄၈ ကိုေျမွာက္လိုက္ေတာ့ ၄၈၀ ရပါတယ္။ အဲဒီ ၄၈၀ ကိုမွ မရည္မွန္းဘဲပို႔တဲ့ ၄၈ ပါးကို ထပ္ေပါင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၅၂၈ ရယ္လို႔ ရလာပါတယ္။ အဲဒါ ၅၂၈ သြယ္ေမတၱာလို႔ ေခၚပါတယ္။

အဲဒီလိုအတိအက်စစ္ျပီးသိခဲ့ျပီးျပီဆိုရင္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တဲ့ကိုယ့္အခ်စ္ဟာ၁၅၀၀ထဲမွာပါသလား၊၅၂၈ထဲမွာပါ
သလား။အမွန္အကန္သိျမင္ႏိုင္ျပီေပါ့။ကိေလသာကိုမလြတ္ကင္းႏိုင္တဲ့သာမန္ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ေတြအေနနဲ႔တစ္ေယာက္က
တစ္ေယာက္ကုိခ်စ္တယ္၊ခင္မင္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ၁၅၀၀အခ်စ္ေတြျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ကမ်ားပါတယ္။တစ္ခါတစ္ေလမွာ
မိဘကသားသမီးကိုခ်စ္တာေတာင္ငါ့သားေလးဟဲ့၊ငါ့သမီးေလးဟဲ့လို႔ေလာဘနဲ႔စိုးရိမ္ပူပန္စြာတြယ္ျငိမႈပါ၀င္ေနခဲ့ရင္၁၅၀၀
အခ်စ္ထဲကို၀င္သြားတတ္ပါတယ္။၅၂၈သြယ္ေသာေမတၱာကိုျဖဴစင္စြာထားဖို႔ဆိုတာအင္မတန္ခဲယဥ္းတာပါ။ဒါ့ေၾကာင့္၅၂၈
ရဲ႕တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ေမတၱာသဘာ၀ကိုျမတ္စြာဘုရားကတပည့္သာ၀ကေတြရဟန္းေတြအေပၚထားတဲ့ေမတၱာမွာပဲေတြ႔ရ
တယ္လို႔ပိုပိုကဲကဲကေလးေျပာႏိုင္ပါတယ္။

ဟုတ္တယ္ေလ။တစ္စံုတစ္ေယာက္ကတစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္လို႔သံေယာဇဥ္ရွိလို႔သူတစ္ပါးထက္ေတာ္ေစခ်င္တတ္ေစ
ခ်င္ျပီဆိုရင္ေတာင္အဲဒီအခ်ိန္မွာေလာဘကေလးပါေနျပီပဲ။ဒါဟာပုဂၢိဳလ္၁၂ပါးလံုးကိုေမတၱာထားတဲ့သေဘာမ်ိဳးမွမဟုတ္ဘဲ။
ဒီေတာ၅၂၈လို႔ေပါ့ေပါ့တန္တန္သံုးေနၾကတဲ့အသံုးကိုနည္းနည္းေတာ့အေလးထားျပီးေရွာင္ႏိုင္ရင္ေကာင္းမွာပဲ။ဗုဒၶဘာသာ
ရဲ႕အခ်စ္အမ်ိဳးအစားနဲ႕မဟုတ္ဘဲေလာကလူမႈအသိုက္အျမံဳကရတဲ့စံနဲ႔ဖြဲ႔ထားတဲ့အခ်စ္အမ်ိဳးအစား၆ခုကိုဘဲထည့္စဥ္းစားမယ္
ဆိုပါစို႔။

Motherly..love မိခင္အခ်စ္ဟာအၾကင္နာနဲ႔ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့အခ်စ္ျဖစ္တယ္။မိခင္ကကိုယ့္သားသမီးအေပၚထားတဲ့အခ်စ္မ်ိဳးကိုေခၚတယ္။
ဒီေနရာမွာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကိုၾကင္နာစိတ္နဲ႔အစစအရာရာေဖးမကာကြယ္ေပးျပဳစုေပးခ်င္
တဲ့စိတ္နဲ႔ခ်စ္မယ္ဆိုရင္အဲဒီအခ်စ္ကိုမိခင္ကဲ့သို႔အခ်စ္လို႔သတ္မွတ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ေလာကမွာအဆန္းၾကယ္ဆံုး၊အံ့ၾသရဆံုး
ေလးစားထိုက္ဆံုးအခ်စ္ဟာမိခင္အခ်စ္ပဲျဖစ္ပါတယ္.မိခင္အခ်စ္လို႔ေခၚတဲ့အတိုင္းမိခင္ကကိုယ့္သားသမီးအေပၚမွာသာ
ထားႏိုင္မဲ့ႀကီးမားတဲ့အၾကင္နာနဲ႔စြန္႔စားမႈအနစ္နာခံမႈေတြပါ။ေတာ္ရံုတန္ရံုလူတစ္ေယာက္ကကိုယ့္ခ်စ္ရသူကိုမိခင္ကဲ့သို႔
စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံခ်စ္ႏိုင္လိမ့္မယ္မဟုတ္ပါဘူး။မိခင္အခ်စ္ကိုရွင္းျပဖို႔ဥပမာေတြဟာအမ်ားႀကီးပါပဲ။ဒါေပမဲ့ေျပာျပစရာမ
လိုဘူးထင္ပါတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့လူတိုင္းလူတိုင္းဟာကိုယ့္အခ်စ္ကိုသာေရေရရာရာမသိရင္ရွိမယ္။မိခင္ရဲ႕အခ်စ္
ကိုေတာ့နားအလည္ဆံုး၊အရင္းႏွီးဆံုးျဖစ္ေနမွာမို႔ပါပဲ။

ဒီေတာ့အခ်စ္အမ်ိဳးမ်ိဳးထဲကလူတိုင္းေတြ႔ႀကံဳရတဲ့နားလည္ရလည္းခက္တဲ့(Passionate....love)ကိေလသာအခ်စ္ကိုစိတ္
၀င္စားစရာအေကာင္းဆံုးအျဖစ္ေရြးလိုက္ၾကရေအာင္လား။"ဆရာမဂ်ဴးအဲသလုိေလးဆုိထားပါတယ္။.......ဟုတ္ပါတယ္
ကြ်န္မတုိ႔ေတြၾကဳံေတြ႔ရအုံးမယ္႔၊ေတြ႔ၾကဳံေနရတဲ႔နားလည္ရခတ္တဲ႔(Passionate....love)ကိေလသာအခ်စ္ကိုပဲ..........စိတ္
၀င္စားစရာအေကာင္းဆံုးအျဖစ္ေရြးခ်ယ္မိေနၾကအုံးပါပဲ။အခ်စ္၏နိယာမေတြနဲ႔ပါတ္သတ္ျပီးအက်ယ္တ၀င္႔ခ်ျပထားတဲ႔
ဆရာမဂ်ဴး၏လကိုဖမ္းဖို႔ပိုက္ကြန္ရက္ရေအာင္ကုိပုဂၢဳိလ္ဆြဲမရွိသူမ်ားဒီေနရာေလးမွာသြားေရာက္ဖတ္နုိင္ပါတယ္။


***************************************@@@@@@***************************
ေနာက္ဆက္တြဲအမွာ.....ပုိက္ဆံရွိလုိ႔ကုိယ္တုိင္ထုတ္ေ၀နုိင္လုိ႔စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္နုိင္ေပမယ္႔၊စာေရးဆရာ
ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔မလြယ္ကူပါ။စာေရးဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔ကုိယ္ေရးလုိက္တဲ႔စာတစ္ေၾကာင္းေဆာင္းပါး
တစ္ပုဒ္ကုိစာဖတ္သူျမင္သာေအာင္ဆြဲေခၚနုိင္ဖုိ႔ဆုိတာပင္ကုိပါရမီအခံလည္းရွိေနမွကုိယ္တုိင္၏ေလ႔လာအားထုတ္မူ႔လည္းရွိ
မွသာလွ်င္စာေရးဆရာေကာင္းျဖစ္နုိင္ပါ၏။
ထုိနည္းတူစြာပဲ..အေကာင္႔တစ္ခုရွိရုံမွ်ျဖင္႔ဘေလာ႔ပ္(Blogger)တစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္နုိင္ေပမယ္႔..စာေရးေကာင္းသူ
ဘေလာ႔ပ္ဂါတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔မလြယ္ကူနုိင္ပါ။ကြ်န္မသည္လည္းစာေရးေကာင္းသူဘေလာ႔ပ္ဂါထဲမွာပါမေနသည္႔အတြက္
.ကုိညအလကၤာ(Tag)တက္ဂ္လာသည္႔"တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္"ဆုိသည္႔ေခါင္းစဥ္ျဖင္႔ခ်မေရးတတ္သည္မုိ႔..ေခါင္းစဥ္ေျပာင္း
ကာေရးလုိက္သည္႔ဒီပုိ႔စ္ေလးနွင္႔ေက်နပ္နုိင္လိမ္႔မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။
************************@@@@@@@@@@**************************************

ေမတၱာအားျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္