မေန႔ညေနကတည္းကတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနသည္႔သမၻဴလတုိက္နယ္ရြာေလးဟာသူၾကီးဦးကံလွတုိ႔အိမ္ဘက္္ဆီမွ
တြံေတးသိန္းတန္သီခ်င္းသံတုိ႔နွင္႔တဆာဆာျဖင္႔သာသာယာယာရွိေနခဲ႔သည္မွာမနက္လင္းအားၾကီးသည္ထိ။မနက္
၈နာရထုိးေတာဓာတ္စက္ေလာ္စပီကာထဲကတြံေတးသိန္တန္လည္းေမာျပီထင္တယ္။(က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္တုန္းကေတာ႔
ဓါတ္စက္ေလာ္စပီကာဒါေတြပဲရွိတယ္ကုိးခုေခတ္ခေလးေတြေတာ႔ေဆာင္းေဘာက္စ္ဆုိလားဘားဆုိလားက်ေနာ္မေခၚ
တတ္ပါဘူးဗ်ာ
ခဏေနေတာ႔ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ဦးပညာသာဒရဲ႕တရားခ်ီးျမင္႔သံကုိၾကားေနရတယ္။ရြာလယ္လမ္းဆီမွာလည္း တရုန္းရုန္းနွင္႔သြားလုိက္ၾကလာလုိက္ၾကေခါက္တုံ႕ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္သူေတြမ်ားနွင္႔စည္ကားေနခဲ႔သည္။ဒီေန႕သူၾကီး
ဦးကံလွနွင္႔မမယ္ေက်ာ႔တုိ႕ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသမီေလးမညိဳးႏြမ္းေလးရဲ႕ေမြးေန႔ကင္ပြန္းတပ္။သူၾကီးဦးကံလွနွင္႔မ
မယ္ေက်ာ႔တုိ႔မွာလူပ်ိဳၾကီး၊အပ်ိဳၾကီးေတြျဖစ္အိမ္ေထာင္က်သည္မုိ႔သမီးရတနာေလးတစ္ေယာက္သာထြန္းကားရွာသည္။
သူၾကီးဦးကံလွလုိ႔သာေခၚရသည္သူၾကီးမွာအသက္ကသိပ္္မၾကီးလွေသးအလြန္ဆုံးရွိလွေလးဆယ္ေက်ာ္၀န္းက်င္သာရွိ
ေသးသည္။ေရွးျမန္မာဘုရင္မ်ားလက္ထက္ကလုိပင္အေဖဘုရင္နတ္ရြာစံေတာ႔သားအိမ္ေရွ႕မင္းသားဘုရင္ျဖစ္သလုိ
သူၾကီးတုိ႔ေခတ္မွာလည္း အေဖဦးကံသာဆုံးေတာ႔သားကံလွသူၾကီးျဖစ္ရွာသည္။သမီးေလးရဲ႕တစ္လျပည္႔ေမြးေန႔
ကင္
ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္သမၻဴလတုိက္နယ္သေျပကုန္း၊ကြက္သစ္၊ေစ်းတန္း၊ဆိတ္ကုန္းရြာေတြပါဖိတ္ၾကားထားသည္မုိ႔သူၾကီး
ဦးကံလွအိမ္မွာအိမ္ေပၚအိမ္ေအာက္အိမ္း၀န္း(၀ုိင္း)အျပင္မွာပါလူ႔လူဆုိတာၾကိတ္ၾကိတ္တုိးစည္ကားေနခဲ႔သည္မွာ
ဘုရားပြဲေတာ္ၾကီးလားေအာင္႔ေမ႔
အိမ္း၀န္း(၀ုိင္း)ထဲမွာ ေျခခ်စရာေနရာမရွိေအာင္ကုိ လာလုိက္ၾကသည္႔ဧည္႕သည္ေတြ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ကလည္း
ရြာလယ္လမ္းမေပၚမွာ စကားစျမည္ေျပာရင္း မုိးတုိ႔မတ္တပ္ရပ္ေနၾကသည္။သူၾကီးဦးကံလွတုိ႔အိမ္ဘက္ဆီကေန
ရြာလယ္လမ္းအတုိင္းထမီ(လုံခ်ည္)ခါးေစာင္တင္၀တ္လုိ႕ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္လာေနသည္မွာမလွစိန္လက္ထဲ
မွာလည္း ခ်ိဳင္႔(ဂ်ိဳင္႔)ခြက္ကေလးဆြဲလုိ
“ေဟာ အရီးစိန္တုတ္ ခုမွသြားမလုိ႔လား” မလွစိန္ရဲ႕နုတ္ခြန္ဆက္သံ
“ေအး သိပ္ေနမေကာင္းလုိ႔ကြယ္ ခုမွထလာတာ ဒါနဲ႔ညည္းကျပန္ေတာင္လာျပီလား”
အရီးစိန္တုတ္ရဲ႕ အေျဖနွင္႔ေမးခြန္းတြဲလွ်က္ေျ
“အိမ္မွာကေလးေတြ ခ်ည္းပဲမုိ႔ အရီးေရ ဆရာေတာ္ေတာ႔ တရားခ်ီးျမင္႔ျပီးျပန္ၾကြသြားျ
“ေအးေအးငါလည္းဒီကေလးေမြးျပီးကတည္းကမယ္ေက်ာ႔တုိ႔အိမ္ဘက္တစ္ေခါက္မွ
မေရာက္ျဖစ္ဖူး။ဒါနဲ႔ခေလးနာမ္မည္ဘယ္လုိေပးတုန္း
“ဆရာေတာ္ ကင္ပြန္းတပ္ေပးသြားတာေတာ႔ မညိဳးႏြမ္းတဲ႔ အရီးေလးရဲ႕”
မလွစိန္တုိ႔မ်ားသူမ်ားအေၾကာင္း ေျပာရမယ္ဆုိ အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္ရွိလွသည္။
“အမေလးအရီးေလးေရခေလးမေလးကမညိဳးႏြမ္းဆုိတာနွင္႔လုိက္ဖက္တယ္ေတာ႔တစ္လသမီးေလးသာ
ဆုိတယ္မ်က္ေတာင္ေလးေကာ႔ေကာ႔ နွာတံေလးဆင္းဆင္းနဲ႔၀င္းစက္စက္ ၀ုိင္း၀ုိင္းေလးေတာ႔”
အရီးစိန္တုတ္မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လုိ
မလွစိန္တစ္ေယာက္အထြန္႔တတ္လုိ႕ဆု
“အုိ အရီး ဟုိေရာက္ရင္သိလိမ္႔မယ္”
မလွစိန္တစ္ေယာက္သူ႕အသံစြါက်ယ္္စြါက်ယ္နွင္႔လမ္းတစ္ေလွ်ာက္နုတ္ဆက္လာသည္မွာက်ေနာ္႔အနား
ေရာက္လာျပီဲက်ေနာ္လည္းသူ႕ထက္အရင္ဦးေအာင္နု
“မလွစိန္ ျပန္ေတာင္လာျပီလားဗ်”
“ေအး နင္ကလဲခုမွသြားမွာလား လူပ်ိဳူလူလြတ္ျဖစ္ျပီးေစာေစာစီး
“ေစာေစာ သြားမလုိ႔ပါပဲ အမလွစိန္ရာ အိမ္မွာေရမရွိလုိ႔ ေရထမ္းေပးခဲ႔ရေသးတယ္ေလဗ်ာ”
“သူၾကီးဦးကံလွနွင္႔မမယ္ေက်ာ႔တု
သမီးရတနာေလးခ်စ္စရာေလးဟဲ႕ပုိက္ဆံရွိတဲ႔လူေတြမ်ားဟုိဘက္ရြာကုိသာေအာင္တုိ႔အလွဴတုန္းကနဲ႔ဘာဆုိင္
လုိ႔တုန္းကေလးကင္ပြန္တပ္သာဆုိတယ္လူ႕လူဆုိတာ၀က္၀က္ကြဲ”မလွစိန္တစ္ေယာက္ေျပာလည္းေျပာသြားလည္း
သြားေျပာသြားသြားေလသည္။က်ေနာ္လည္းသူ႕စကားဆုံးေအာင္ေစာင္႔မေနေတာ႔ပဲေက်ာခုိင္းထြက္လာမိေတာ႔သည္။
သုိ႔မဟုတ္ရင္ သူၾကီးအိမ္ကအလွဴ အိမ္၀တြင္ျပန္ရကိန္းရရွိသည္။
**********
ထုိအခ်ိန္ကစလုိ႔သမၻဴလတုိက္နယ္တစ္ခုလုံးမညိဳးႏြမ္းဆုိမသိသူမရွိသေလာက္ခေလး၊လူၾကီးအကုန္သိသည္။သူၾကီး
ဦးကံလွနွင္႔မမယ္ေက်ာ႕တုိ႔မွာလည္းသမီးေလးတစ္ေယာက္တည္းမုိ႔တုန္ေနေအာင္ခ်စ္ရွာသည္။မညိဳးႏြမ္းေလးရဲ႕ငုိသံ
သဲ႔သဲ႔မွ်မၾကားရခေလးခ်ီမည္႔သူခေလးထိန္းမည္႔သူခေလးအတြက္လက္ေဆာင္ေပးမည္႕သူေတြနွင္႔လက္မလယ္အေမ
ျဖစ္သူမမယ္ေက်ာ႔လက္ထဲခေလးနုိ
ဒါလည္းသူၾကီးဦးကံလွဂုဏ္အရွိန္အ၀ါေတြရွိေနေသးသကုိးလုိ႔က်ေနာ္လည္းေတြးလုိက္မိသား။ဒီလုိၾကည္႔ရင္းရွဳ႔ရင္းနဲ႔မ်က္
စိေအာက္မွာပင္မညိဳးႏြမ္းေလးအရြယ္ေရာက္လာခဲ႔တယ္။လက္လုပ္လက္စားေတာင္သူလယ္သမားသားသမီးေလးေတြမုိ႔
မညိဳးႏြမ္းနဲ႔သက္တူရြယ္တူကေလးေတြကေတာ႔သုံးတန္းေလးတန္းေအာင္ေက်ာင္းထြက္လယ္ေတာကုိင္းေတာထဲ၀င္မိဘ
လက္ငုပ္
မညိဳးႏြမ္းေလးကေတာ႔သူၾကီးဦးကံလွနွင္႔မမယ္ေက်ာ႕တုိ႔မိဘနွစ္ပါးကဖူးဖူးမုတ္ထားသူမီးေလးတစ္ေယာက္တည္းမုိ႔မခုိင္း
ရက္မမယ္ေက်ာ႔အမမျမိဳင္သမီးနွင္႔အတူျမိဳ႕ေက်ာင္းမွာသြားထားရွာသည္။တစ္ေန႔ကက်ေနာ္႔အိမ္ေရွ႕လမ္းကျဖတ္သြားတာ
ေတြ႔လုိက္လုိ႔အိမ္မွာအိမ္လည္လာ
“ေဟ႔ေကာင္ ဖုိးခြါး ဟုိအိမ္ေရွ႔ကျဖတ္သြားတာဘယ္သူေတြ
“ဦးေလးကလည္း အရီးမယ္ေက်ာ႔သမီးေလဗ်ာ မညိဳးႏြမ္း က်န္တဲ႔တစ္ေယာက္ကအရီးမျမိဳင္သမီ
“ဒီခေလးမေတြ အရြယ္ေတာင္ေရာက္ေနျပီပဲ ေျပာေတာ႔ျမိဳ႕ေက်ာင္းမွာသြားတက္
ဖုိးခြါးက်ေနာ္႔အေမးကုိ မ်က္ေမွာင္ၾကီးၾကဳတ္လုိ႔ သိပ္စိတ္ရွည္ပုံမရ
“ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ ရြာအလွဴျပန္လာတာေနမွာေပါ႔ မာနကလည္းၾကီးလုိက္တာ ဦးေလးရာ
ဘယ္သူ႕မွလူမထင္တဲ႔ပုံ”
“ဟ မင္းနဲ႔ဘယ္တုန္းကဆုံလုိက္ျပန္
က်ေနွာ္လည္းငယ္ရာကၾကီးလာသူမုိ႔ဒီကေလးသြက္လုိက္ရန္ေကာဟုသံသယ၀င္ေနတုန္းရွက္ကုိ႔ရွက္ကန္း
နွင္႔ဖုိးခြါျပန္ေျပာေလသည္။“ဦးေလးကလည္းဟုိထင္ဒီထင္ေလွ်ာက္ထင္ေနျပန္ျပီအေမေလမညိဳးႏြမ္းေရာက္လုိ႔
ဆုိျပီးသြားနုတ္ဆက္တာ စကားေတာင္ျပန္မေျပာဘူးတဲ႔ဗ်ာ”
“မင္းကလည္းကြာသူမ်က္နွာစိမ္းေနလုိ႔ေနမွာေပါ႔ကြ”က်ေနာ္လည္းဖုိးခြါးေက်နပ္ေအာင္သာေျပာလုိက္ရရွာသည္။
လူဆုိတာကလည္းခတ္သားလားအလွရွိေတာအလွဂုဏ္ေမာက္တယ္၊ဥစၥါရွိေတာ႔ဥစၥါဂုဏ္ေမာက္တယ္၊ပညာတတ္
ေတာ႔ပညာဂုဏ္ေမာက္တယ္၊အာဏာရွိေတာ႔အာဏာဂုဏ္ေမာက္တယ္ဒီအခ်က္ေတြနွင္႔သူမကုိက္ညီသူမုိ႕မညိဳးႏြမ္း
ေလးလည္း ဂုဏ္ေမာက္ရွာေပမေပါ႔။
မညိဳးႏြမ္းဆုိသည္႕နာမ၀ိေသသနွင္႔လုိက္ဖက္ေအာင္မညိဳးႏြမ္းပဲအျမဲလန္းေနသည္႔ဖူးသစ္စပန္းကေလးတစ္ပြင္႔နွယ္
ဆင္တုိင္းျပင္တုိင္းလွေနသည္ကသူၾကီးသမီးမညိဳးႏြမ္းရြာထဲကကာလသားေတြပါးစပ္ဖ်ားမွာေတာ႔ဟုိကမညိဳးႏြမ္းဒီက
မညိဳးႏြမ္းရယ္နွင္႔သုိ႕ေသာ္တစ္ေယာက္မွ်အနားမကပ္ရဲၾက။သူၾကီးသမီးမာနခဲမုိ႕တုိးတုိးတိတ္တိတ္သာၾကိတ္ပုိးေန
ၾ
*********
အိမ္ေရွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းဆီကခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္လာေနသည္မွာဖုိးခြါးေသခ်ာေအာင္ၾကည္႔ေနတုန္းမွာပင္သူက
အနားေရာက္လာေခ်ျပီ။
“ဖိုးခြါး မင္းကလည္းကြာ သုတ္သုတ္နွင္႔ဘာျဖစ္လာျပန္သတုန္
“ဦးေလးကလည္း ဒီေန႕သေျပကုန္းရြာအလွဴေလ က်ေနာ္အေဖာ္မရွိလုိ႕ ဦးေလးလာအေဖာ္စပ္တာ”
သေျပကုန္းရြာဆုိတာသမၻဴလရြာနွင္႔နွစ္ရြာ႔တစ္ရြာျဖစ္ေနတာေထာ္လာဂ်ီနွင္႔သြားရင္သိပ္မေ၀းလွေပမယ္႔ေျခလ်င္
ေလွ်ာက္ရင္ေတာ႔အေတာ္ကေလးသြားရသား။ခုလုိေႏြရာသီဆုိသမၻဴတုိက္နယ္မွာကအလွဴမဂၤလာဆုိတာကရက္ဆက္
ျပတ္တယ္ရယ္လုိ႔မရွိ။ေႏြေနကအေတာ္ပူသည္မုိ႔က်ေနာ္လည္းသြားရမွာခပ္ေအးေအးလုပ္ေနမိသည္။အိမ္ေရွ႕ဆီကတ
ဒုတ္ဒုတ္နွင္႔“ဖြတ္ရွပ္ဖြတ္ရွပ္”အသံေၾကာင္႔လွမ္းၾကည္႔လုိက္ေတာ႔သူၾကီးအိမ္ကေထာ္လာဂ်ီ…ေထာ္လာဂ်ီေပၚပါလာတာ
သူၾကီးသမီးမညိဳးႏြမ္းနွင္႔၀ိုင္းစိန္္မအလွဴသြားမလုိ႔ျပင္ဆင္လာၾကတာပဲဲျဖစ္မည္။ေႏြေနပူပူထဲဖုန္တေထာင္းေထာင္းထေန
သည္႕ေထာ္လာဂ်ီေနာက္ရြာထဲကခေလးတစ္သုိက္ေျပးလုိက္ေနတာကုိၾကည္႔ျပီးက်ေနာ္လည္းအျပင္ထြက္ရမွာေၾကာက္
ေနသည္။
“ဦးေလး ဟုိမွာမညိဳးႏြမ္းတုိ႕ေတာင္သြား
ဖုိးခြါးသြားဖုိ႕ေဆာ္ျသလုိက္မွက်ေနာ္လည္းအ၀တ္အစားေလးလဲတူရီးနွစ္ေယာက္ေႏြေနပူပူထဲခရီးဆန္႔ရေလေတာ႔သည္။
လမ္းမွာအရိပ္ကေလးျမင္တစ္ေထာက္နားလုိက္ခရီးဆန္႔လုိက္နွင္႔သေျပကုန္းရြာထဲေရာက္တယ္ဆုိအလွဴကစက္သံတညံည
ံနဲ
“ဦးေလး ခုမွလာသလား ထမင္းေတာင္ေကြ်းေနျပီ တစ္ခါတည္း၀င္စားလုိက္ေလ”
အသံၾကားလုိ႔လွည္႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ သေျပကုန္ရြာကာလသားေခါင္းေဆာင္လူ
“ေအးေနအုံးကြ ခဏအေမာေျဖအုံးမယ္”
ဖုိးခြါးကလည္းထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္မွကပ္ေရာက္သည္မုိ႔မ်က္နွာကမၾကည္မလင္လူငယ္ဆုိေတာ႕ဟုိ၀င္သည္ထြက္လုပ္
ခ်င္ေပမည္။
“ဖုိးခြါးမင္းမ်က္နွာၾကီးကလည္း
“ဦးေလးကလည္း စားျပီးျပန္ေတာ႔ဘယ္ေကာင္းမလဲဗ်”
“ေအး ေကာင္းမေကာင္းေတာ႔မသိဘူး အခုဗုိက္ကေတာ႔ဆာေနျပီကြ”
ေျပာေျပာဆုိဆုိတူရီးနွစ္ေယာက္ထမင္း၀ုိင္းဆီသုိ႕၀င္ထုိင္လုိက္ၾကသည္။အလွဴထမင္း၊အလွဴးဟင္းကလည္းေကာင္း
မွေကာင္းအရည္ေသာက္အခ်ဥ္ရည္ဟင္းငေၾကာ္၊ဟင္းရြက္ေၾကာ္၊ငရုပ္သီးေၾကာ္ပါပါသည္မုိ႔ဒီေန႔အဖုိ႔ထမင္းအေတာ္
မိန္မည္။
“ဦးေလး ဟုိမွာမညိဳးႏြမ္းတုိ႕အခုမွလာတာ
ဖုိးခြါးညြန္ရာလွမ္းၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ေလးရြာသူၾကီးဦးကံလွသမီးမညိဳးႏြမ္းေနရာေပးသူကေပးနွင္႔သေျပကုန္းရြာကာလ
သားတစ္သုိက္ မညိဳးႏြမ္း၀င္လာသည္ကုိ မွင္သက္မိေနၾကသည္။
“ဒါေၾကာင္႔ မင္းမ်က္နွာမၾကည္မလင္ျဖစ္ေနတာ ထမင္းသာစားစမ္းပါကြာ”
က်ေနာ္လည္းငေၾကာ္ပန္ကန္သာမဲေနမိသည္။ထမင္းပင္ေလးငါးလုတ္မစားရေသးေနာက္ေက်ာဆီမွအသံတုိ႔.....
“၀ုန္း……ေ၀ါ…….. ..ျဖန္း….”
“ အမေလး……ဟယ္….အယ္…..”
အာေမဋိတ္သံတုိ႔တန္းစီထြက္ေပၚလာရာဆီသုိ႔ထမင္းလုတ္ၾကီးတန္းလန္းနွင္႔က်ေနာ္လည္းလည္ျပန္ၾကည္႕ျပီးၾကက္
ေသေသေနမိသည္။ျဖစ္ပ်က္ပုံကအလွဴလာသည္႕ဧည္႕သည္ထမင္း၀ုိင္းေတြအတြက္အခ်ဥ္ရည္ဟင္းလုိက္ေနသည္႔
ခေလးကေနာက္ေက်ာဆီကမညိဳးႏြမ္းတုိ႔လာတာကုိမျမင္မညိဳးႏြမ္းကလည္းေက်ာ႔ေက်ာ႔ေမာ႔ေမာ႔နွင္႔ဘယ္သူ႕ကုိမွ
လွည္႔ၾကည္႔ပဲခပ္တန္းတန္း၀င္အလာဟင္းရည္လုိက္သည္႔ခေလးေနာက္ျပန္အလွည္႕၀င္တုိက္မိျခင္းျဖစ္သည္။၀ုန္းဆုိ
ေသာအသံမွာဟင္းရည္လုိက္ေနသည္႔ခေလးလက္ထဲကဟင္းရည္ပုန္းေအာက္ျပဳတ္က်အသြားဟင္းရည္တုိ႔ေ၀ါကနဲ
မညိဳးႏြမ္းလုံခ်ည္နွင္႔ေျခေထာက္ကုိအနည္းငယ္စင္သြားသည္မုိ႔ျဖန္းဆုိေသာအသံနွင္႔အတူမျမင္ရေကာင္းလားဆုိျပီး
မညိဳးႏြမ္း တစ္ဖက္ခေလးပါးကုိ အားကုန္ရုိက္ခ်လုိက္ျခင္းပင္။
ဟင္းရည္လုိက္သည္႔ခေလးလည္းရွက္ရွက္နွင္႔အာေမဋိတ္သံေတြၾကားဟင္းရည္ပုန္းကေလးျပန္ေကာက္ျပီးေခါင္းငုိက္စုိက္
နွင္႕ထြက္သြားေလသည္။မညိဳးႏြမ္းလည္းေဒါသတေထာင္းေထာင္းနွင္႔ထမင္းေတာင္မစားေတာ႔ခ်ာကနဲလွည္႔ျပန္သြားေလ
သည္။ေလးရြာသူၾကီးသမီးဆုိေတာ႔ျပာျပာသလဲ၀ုိင္းေတာင္ပန္ၾကသည္ကုမရလွည္႔ျပန္သြားေလသည္။က်ေနာ္လည္းထမင္း
ပင္ဆက္မစားနုိင္ေတာ႔ခံလိုက္ရသည္႕ခေလးနာမ္မည္ကုိဖုိးခြါးေမးၾကည္႔ေတာ႔နာမ္မည္ကညိဳေမာင္းသေျပကုန္းရြာအေနာက္
ပုိင္းကမသန္းၾကည္သား ဖေအမရွိေတာ႔ဆင္းရဲႏြမ္းပါးရွာသည္။
**********
ထမင္းစားျပီးတယ္ဆုိခဏနားျပီးတူရီးနွစ္ေယာက္ရြာဘက္ဆီလွည္႔ျပန္လာခဲ႔ၾကေလသည္။နွစ္ေယာက္သားစကားပင္မေျပာနုိင္
အေတြးကုိယ္စီျဖင္႔ဖုိးခြါးေခါင္းငုိက္စုိက္နွင္႔ဘာေတြေတြးေနသည္မသိက်ေနာ္ကေတာ႔ေန႕လည္ကျဖစ္ပ်က္သည္႔ျမင္ကြင္းကုိၾကည္႔
ျပီးခံလုိက္ရသည္႕ခေလးကုိသနားေနမိသည္။ရြာနားေရာက္ခါနီးဂုန္းေခ်ာအဆင္းေရာက္ေတာ႔ေရွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းဆီမွာလူအုပ္ၾကီးစု
ေ၀းေနသည္။ဘယ္ေတြျဖစ္ေနၾကသည္မသိ“ဦးေလးေရွ႕ကလူအုပ္ၾကီးဗ်ဘာျဖစ္တာလဲမသိ၀ူး”
ဖုိးခြါးကလည္းစကားဆုိသည္။တစ္ေျဖးေျဖးနွင္႔လူအုပ္ဆီနီးကပ္
သိခ်င္ေဇာနဲ႔နွစ္ေယာက္သားခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္လာမိေတာ႔……….“ဖုိးခြါးေရွ႕ကမညိဳးႏြမ္းတုိ႔ေထာ္လာဂ်ီမဟုတ္လား”က်ေနာ္
လည္းဖုိးခြါးကုိလက္တုိ႔လု
“ဟုတ္တယ္ဗ် ဦးေလး”
အနားေရာက္ေတာ႔လူအုပ္ၾကီးထဲအတင္းတုိး၀င္ကာၾကည္႔မိေတာ႕ျမင္ကြင္းေရွ႕ကအျဖစ္အပ်က္ကုိၾကည္႔ျပီးကုိယ္႔မ်က္စိကုိပင္မယံု
မ်က္စိကုိပြတ္သပ္လုိ႔တစ္ဖန္ျပန္ၾကည္႔မိသည္ေထာ္လာဂ်ိီ၏ေရွ႕ဘီးေအာက္မွာမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးစိစိညက္ညက္ေက်ေနသည္႕
မညိဳးႏြမ္းရုပ္ပင္ဖမ္းမရေတာ႔ေန႔လည္ကသူ၀တ္သည္႔ပန္းနုေရာင္အက်ီနွင္႔မမယ္ေက်ာ႔ရဲ႕“အျဖစ္ဆုိးလုိက္တာသမီးရယ္”ဟူ
ေသာငုိေနသံတုိ႔ေၾကာင္႔သာမညိဳးႏြမ္းရယ္ဟုေကာက္ခ်က္ခ်ရသည္။သပြတ္ခ်ဳံၾကီးေပၚကဖုန္အလူးလူးနွင္႔၀ိုင္းစိန္မကေတာ႔
ေၾကာင္႔အားလန္႕အားျဖင္႔စကားေတြအထစ္ထစ္အေငါ႔ေငါ႔နွင္႔အျဖစ္အပ်က္ကုိေျပာျပေနရွာသည္။အလွဴအိမ္ကေနေဒါသတစ္
္ေထာင္းေထာင္းနွင္႔လွည္႔ျပန္သြားသည္႕မညိဳးႏြမ္းရြာအ၀င္ဂုန္းဆင္းေရာက္ေတာ႔မနက္ကတည္းကေထာ္လာဂ်ီစက္အင္ဂ်င္
မလုိက္သည္မုိ႔ ေထာ္လာဂ်ီေမာင္းသည္႔ခေလးေမာင္ျမင္႔ကေအာက္ခဏဆင္းဖုိ႔ ေျပာသည္ဟုဆုိသည္။
ထုိသည္ကုုိမညိဳးႏြမ္းလက္မခံေဒါသၾကီးနဲ႔အတင္းဆဲဆူေမာင္းခုိင္းသည္မုိ႔သူၾကီးသမီးကုိမလြန္ဆန္နုိင္သည္႕ေမာင္ျမင္႔လည္း
ဂုန္းဆင္းမွာဘရိတ္မိတစ္ခ်က္္မမိတစ္ခ်က္နဲ႔ေထာ္လာဂ်ီလည္းနွစ္ပါတ္သုံးပါတ္ဂြ်န္းပ်ံသြားသည္႔ဟုဆုိသည္။ေမာင္ျမင္႔ကေတာ႔
လက္ဖ်န္ရိုးက်ိဳးသြားသည္ဖုန္ေတြအလူးလူးေသြးသံရဲရဲနွင္႔စကားပင္မေျပာနုိင္ရွာ၀ုိင္းစိန္မကေတာ႕ကံေကာင္းေထာက္မစြါသပြတ္
ခ်ံဳၾကီးေပၚသြားၾကေလသည္။ငုိသံေတြနွင္႔အုတ္အုတ္ၾကြက္ၾကြက္ျဖစ္ေနသည္႕ထုိလူအုပ္ၾကီးကုိေက်ာခုိင္းလုိ႔က်ေနာ္တုိ႔တူရီးနွစ္ေယာက္
္လည္းအိမ္ဘက္ဆီလွည္႔ျပန္လာခဲ႔ၾကေလတယ္
“ဦးေလးရာေလာကၾကီးကမ်က္နွာလုိက္တယ္လုိက္တယ္နဲ႔လူေတြေျပာေျပာေနၾကတာေလာကၾကီးကမ်က္နွာမလုိက္ပါဘူးဗ်ာအလွဂုဏ္
ေမာက္သူေတြ၊ပုိက္ဆံဂုဏ္ေမာက္သူေတြ၊အာဏာဂုဏ္ေမာက္သူေတြ၊ပညာဂုဏ္ေမာက္သူေတြအဆုံးသတ္ေတာ႔လည္းဒီလမ္းပါပဲဗ်ာေစာ
ေစာသြားၾကတာနဲ႔ေနာက္က်မွေရာက္တာဒါပဲကြာပါတယ္ဗ်ာ”က်ေနာ္႔ရဲ႕တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတဲအေတြးေတြကုိျဖိဳခြင္းလုိက္သည္ကဖုိးခြါး၏
စကား“ဒါေပါ႔ကြာလမ္းေတြတူေပမယ္႔အဆုံးသတ္ပုံခ်င္းသြားရမဲ႔ဦးတည္ခ်က္ေတြေတာ႔မတူဘူးကြမညိဳႏြမ္းလုိရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ၾကီးေတာ႔မေကာင္း
ဘူးေပါ႔ကြာ”က်ေနာ္႕စကားကုိလက္ခံသည္႔အမူအယာနွင္႔ဖုိးခြါးေခါင္းတစ္ခ်က္ျငိမ္႔ျပေလတယ္။အိမ္အျပန္က်ေနာ္႔အေတြးထဲမွာေတာ႔ေၾသာ္….......
မညိဳးႏြမ္း ….မညိဳးႏြမ္း လာျခင္းေကာင္းေပမယ္႕ ျပန္သြားေတာ႔လည္း
ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ပါလား…………။
စာကုိး။ ။ကြ်န္မတုိ႔ေတြၾသကာသေလာကၾကီးထဲမွာမညိဳးႏြမ္းပဲအျမဲတမ္းေတာ႔လန္းမေနနုိင္ၾကပါဘူ
ထပ္ၾကပ္မကြာပါလာၾကမွာမလြဲပါပဲ။ထုိ႔အတူတစ္ဆက္တည္းမွာပဲေတြးျဖစ္သြားတာေလးပါ။ေလာကမွာအနုိင္ရတဲ႔
ပုဂၢိဳလ္ဆုိတာ
စိတၱသုခ၊ကာယသုခမ်ားနွင္႔ျပီးျ
ေမတၱာအားျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္ (၂၄.၅.၂၀၁၀)
No comments:
Post a Comment