၀ဋ္ေနာက္ၾကမၼာ မလြဲသာ

(၁)
ရြာထဲမွာ စီကနဲ …..ညံကနဲဆုိ…ဦးအမ္းပြားပဲ။ ဥပုသ္သတင္းသီလ ေဆာက္တည္ရက္ ၀ါတြင္းကာလ…. အခါၾကီး ရက္ျမတ္မ်ားဆုိလွ်င္ ပုိဆုိးေသးတယ္။ ဦးအမ္ပြားရဲ႕ နာမ္မည္ ပည္႔ညတ္ထား ပုံကုိလည္း နည္းနည္းေလာက္ ေတာ႔ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ ဦးအမ္ပြားဆုိတာက ေခသူမဟုတ္ လာမထိနဲ႔..ဇရွိတယ္ဆုိတဲ႔ လူစားမ်ိဳး ငယ္ငယ္က ……….ကေလးခ်င္း ရန္ျဖစ္တာခဲခြ်န္နဲ႔ တစ္ဖက္ကေလးက ေခါင္းကုိထုိးတာ ေခါင္းမေပါက္ပဲ ….ခဲစံသာက်ိဳး သြား သတဲ႔။ ဒါအျပင္ ဘယ္ကမတုန္း ခဲတံခြ်န္တဲ႔ ဓါးနဲ႔ေခါင္းကုိေပါက္တာေတာင္ ေသြးမထြက္ပဲ အရာထင္ယုံပဲရွိသတဲ႔။ ကာလသားအရြယ္က… ထန္းပင္ေပၚထန္းသီးတက္ခ်ိဳင္တာ (ခူးတာ) ေပနွစ္ဆယ္သုံးဆယ္ေလာက္ရွိတဲ႔ ထန္းပင္ အျမင္႔ေပၚက ျပဳတ္က်တာေတာင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးတဲ႔။ ဦးအမ္ပြားမွာ ငယ္သြားေတြလဲေတာ႔သြားအပုိအမ္ပြားပါလာ တယ္လုိ႔ လူၾကီးေတြေျပာတာၾကားသား။ အမ္းပြားပါရင္ တုတ္၊ဓါးပီးတယ္ဆုိပဲ။မယုံမရွိနဲ႔ေျပာမယုံၾကဳံဖူးမွသိတဲ႔။

ဦးအမ္ပြားသရုပ္ကုိ ေဖာ္ျပရရင္လည္း လူကေထာင္ေထာင္ ေမာင္းေမာင္း အသားက ညိဳညိဳတုိတုိနွင္႔ ဆံပင္ရွည္ ဘယ္ေတ႔ာမွမထားဘူး။ ကတုံးေရာင္မွာ ဆီေျပာင္တ၀င္း၀င္းနွင္႔ လက္ေမာင္းၾကြက္သားၾကီးေတြဆုိအားေကာင္း ေမာင္းသန္ကေလး ေလးငါးေယာက္ ခုိစီးလုိ႔ရတယ္။ ေျခသလုံးၾကီး ေတြဆုိ တုတ္ခုိင္ေနတာပဲ။ အေဖက ကရင္၊ အေမကဗမာ ကျပားစပ္ ေမြးထားေတာ႔ လူေကာင္းၾကီးက ထြားလုိက္သည္႔ျဖစ္ျခင္း။ ဦးအမ္ပြား အေဖျဖစ္သူ က လည္း ကရင္နီစပ္ေဗဒင္ ေရာင္ေရာင္၊ ဆရာသမား ေရာင္ေရာင ္ ဆုိပါေတာ႔။ ဦးအမ္ပြားအေဖ မေသခင္က သုိင္းပညာအေျခခံေလးတတ္ထားေတ႔ာ …….. ဦးအမ္ပြားေျခေထာက္ ေျမၾကီးမက်ဘူး။

အင္းရြာဆုိတာကလည္း ျမိဳ႔မနီးေတာမက် ရြာ႔ဇနပုဒ္ဆုိေတာ႔ အိမ္ေျခရွိလွ….…(၁၅၀) အလြန္ဆုံးေပါ႔။ ရြာကေလး ထဲ တုတ္ပီး၊ဓါးပီး ခပ္မုိက္မုိက္ အမ္ပြားရယ္လုိ႔ နာမ္မည္ၾကီးေသးတာ။ ရြာထဲက ကာလသားမွန္သမွ် သူ႕ယွဥ္ဖုိက္
ရဲတဲ႔သူ တစ္ေယာက္မွမရွိဘူး။ စိမ္႔ေန ဖိန္႔ေနေအာင္ကုိေၾကာက္ၾကတာ။ ရြာထဲမွာကလည္းဓါးသုိင္းမေျပာနဲ႔တုတ္ သုိင္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္းေ၀ွ႔ယမ္း တတ္သူမရွိ။ အင္းရြာေလးမွာက ေတာင္သူလယ္လုပ္ဆုိေတာ႔ မနက္ ႏြား တစ္ရွဥ္းနွင္႔ လယ္ေတာထြက္….ျပန္လာမုိးခ်ဳပ္…...မနက္ဖက္ လယ္ေတာျပန္ထြက္ ဒါနဲ႔ပဲလုံး လည္ခ်ာလည္လုိက္ ဂ်ာေအးသူ႕အေမရုိက္ျဖစ္ေနတာ။

ဦးအမ္ပြား ကေတာ႔ မနက္ေ၀လီေ၀လင္း သူမ်ားေတြ ႏြားတစ္ရွဥ္းနွင္႔ လယ္ေတာ ထြက္ခ်ိန္မွာသူ ကဓါးေရာင္ တ၀င္း၀င္းနဲ႔ ဓါးေရးျပကာ သုိင္း က်င္႔လုိ႔ေကာင္းတုန္း။ တစ္ခါတစ္ေလ မ်ားဆုိ ပါးစပ္ကလည္း စည္းခ်က္လုိက္ ေသး တယ္။ ဗီြဒီယုိ ဇာတ္၀င္ခန္းေတြထဲက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဖုိက္တင္ခန္းေတြထဲကလုိ……...…“ယား …….… ယား …….. ေဖာင္း”အဲသလုိေတြေတာင္ ပါလုိက္ေသးတာ။ ေနကေလးအေတာ္….ျမင္႔လာရင္ေတာ႔ ေနေရာင္ ေအာက္ ္မွာ မည္းနက္နက္ ေက်ာျပင္ ထက္ဆီက တလက္ေခြ်းသီး၊ ေခြ်းေပါက္ၾကီးေတြ လိမ္႔ဆင္းေနပုံမွာ ၾကည္႔ျမင္သူ ေငးရတယ္။

ဦးအမ္ပြားက နဂုိေန ေျမြးေပြးလုိလူ။ ရစ္ေရႊရည္ကေလး ၀င္လာရင္ေတာ႔ သြားမစမ္းနဲ႔ ေျမြဆုိး။ ကလိေတာင္ မထုိး၀င္႔။ သူမ်ားေတြလုိ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္း ေသာက္ရုံနဲ႔မူးတတ္သူမဟုတ္။ သုံးေလးလုံးေလာက္ ေသာက္ျပီးကာမွ အာသာေျပတတ္သူ။ မူးလာရင္ေတာ႔ သူ႕ရစ္သလုိလုိ၊ငါ႔ရစ္သလုိလုိ စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္ရင္ ရြာရုိးေလွ်ာက္မုိက္တဲ႔ သူ ထြက္ခဲ႔ရယ္လုိ႔ ရြာေဆာ္လူမုိက္ လုပ္လုိက္ေသးတာ။ ရြာထဲအငုိသန္တဲ႔ ကေလးမ်ား ဦးအမ္ပြားလာျပီရယ္လုိ႔သာ ျခိမ္းေျခာက္လုိက္ ငုိေနတဲ႔ကေလး ခ်က္ခ်င္းအငုိရပ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ခပ္ငယ္ငယ္ဆုိ ဦးအမ္ပြား အသံၾကား လုိက္တာနွင္႔ တေစၦသရဲလုိ ခ်ီးယုိမတက္၊ေသးထြက္မတက္ကုိ ေၾကာက္ၾကတာ။ ဒါေပမယ္႔ ဦးအမ္ပြားက ကေလး အရမ္းခ်စ္တတ္တာ။ ကေလးေတြျမင္ရင္ ပါးၾကီးေတြ ဆြဲျဖစ္ကာ အတင္းေပြ႔ခ်ီေတာ႔တာ။ ကေလးေတြ ကလည္း ဦးအမ္ပြားဆုိ တေစၦသရဲလုိ သူ႕လက္ထဲ ေရာက္တာနွင္႔ အေၾကာက္အကန္ ငုိေတာ႔တာ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေလးမ်ားဆုိ ဖ်ားေတာင္ ယူတယ္။ သူ႔မိန္းမ အရီးမေၾကြး ကလည္း မိန္းမအျမဳံလားေတာ႔ မေျပာတတ္။ ဦးအမ္ပြားနွင္႔ ရတာ ဆယ္နွစ္ ေတာင္ေက်ာ္လာျပီ ကေလးတစ္ေယာက္မွ မရေသး။ တစ္ခါတစ္ေလ ဦးအမ္ပြားအရြန္း ေဖာက္ကာ မိန္းမျဖစ္သူကုိ………..

“မိေၾကြ ငါ႔ကေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ ေမြးေပးစမ္းဟာ။ နင္႔မလည္း ၀ါးကင္းပိတ္ၾကီးက်ေန
တာပဲ။ ဘယ္ေတာ႔ ကေလးရမတုန္း။ သူမ်ားကေလးေတြ ခ်စ္ရတာခ်စ္မ၀ဘူးဟ။ ကေလးေတြ
ကငါ႔လက္ထဲေရာက္ အတင္းေကာ႔ထုိးငုိၾကတာ။”

အရီးမေၾကြသူ႕ထိေတာ႔ ကက္ကက္လန္လန္ ေအာင္ေယာက်ာ္းျဖစ္သူကုိ ရန္ေတြ႔ေလသည္။

“က်ဳပ္ တစ္ေယာက္တည္းေၾကာင္႔ေတာ႔ ဟုတ္ဟန္္မတူပါဘူးေတာ္။ ေတာ္လူျဖစ္ကံမပါတာ
ရွိမေပါ႔။ ကေလးေတြ ေတာ႔လက္ထဲ မေပ်ာ္တာမၾကည္႔နဲ႔ ေတာ္က လူ႔ဘီလူး၊ လူ႕သဘက္ၾကီး
ျဖစ္ေနတာ။”


အရီးမေၾကြ ေျပာမယ္ဆုိလည္း ေျပာေလာက္စရာ ဦးအမ္ပြားက အကုသိုလ္ အလုပ္နွင္႔ အသက္ ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျပဳလာသူ။ သူမ်ားအသက္ မ်ိဳးမ်ိဳးျမတ္ျမတ္ ကေလးမွ မသက္လုိက္ရလွ်င္ ေနမထိ ထုိင္မသာျဖစ္ေနတတ္သူ။ သတင္းသီလ အခါၾကီး ရက္ျမတ္မ်ားဆုိ အဖိတ္ေန႔ မတုိင္ခင္ကပင္ ဟင္းေကာင္ရွာထားတာ အဖိတ္ေန ေရာက္ တာနဲ႔ ၀ယ္ထားတဲ႔ သားၾကီးငါးၾကီးအမဲ၊၀က္ကုိသတ္ျပီး ဟင္းလုပ္ကာ ေရာင္းတယ္။ ထုိေန႔မ်ားဆုိရြာထဲမွာ ဆူဆူ ကြ်က္ကြ်က္ ေခြးတအူအူနဲ႔ ဦးအမ္ပြား အိမ္မွာေတာ႔ လူ၀င္လူထြက္ စည္ကားလုိ႔မဆုံး။ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဆြမ္းဟင္းကေလး ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္နဲ႔ ရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ပုိ႔ခ်င္ရွာေတာ႔ အင္းရြာကေလးက အိမ္ရွင္မေတြ အတြက္ ဦးအမ္ပြားက မရွိမျဖစ္ လုိအပ္ေနသူ ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ ျမိဳ႔မနီးေတာမက် ရြာ႔ဇနပုဒ္ဆုိေတာ႔ ဦးအမ္ပြား ဟင္းမလုပ္ လို႔အသားငါး အဆက္ျပတ္ေနတဲ႔ ခ်ိန္ဆုိ ရြာ႔လက္ျဖစ္ အသီးအရြက္နဲ႔ပဲ ျပီးရွာၾကေတာ႔တာ။

ဦးအမ္ပြား ဟင္းေကာင္ ၾကီးၾကီးမားမား ရွာမရတဲ႔အခါမ်ိဳးဆုိ ရြာေခ်ာင္ေဘး ေဆးလိပ္တစ္တုိနဲ႔ ငါးသြားထုိင္ မွ်ား ေနေလ႔ရွိတယ္။ ဥပုသ္ေန႕ဆုိ ရြာကေလးက ၾကီးၾကီး၊ငယ္ငယ္ လူရြယ္လူလတ္ကအစ ေတာင္ယာလုပ္ငန္းခြင္ အ လုပ္ကုိနားကာ ရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ သီလယူေလ႔ရွိတယ္။ သူမ်ားေယာက်ာ္းေတြ ဘုရားသြား ေက်ာင္းတက္ ျမင္ေတာ႔ အရီးမေၾကြ လည္း သူ႕ေယာက်ာ္းကုိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္ဖူး ေစခ်င္တယ္ထင္ပ။ငါးမွ်ားတံကုိင္ကာ
ေလွကားအဆင္း ေရာက္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ ဦးအမ္ပြားကုိ လွမ္းကာေျပာေလသည္။

“ေတာ္႔ အကုသိုလ္တုန္းၾကီး သူမ်ားေတြဘုန္းၾကီးေက်ာင္း သြားၾကတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း
ေရာက္ဖူးတယ္ ရွိေအာင္၊ ဥပုသ္သီလ သြားယူေခ်ပါလား။ မုဆုိးတစ္သက္ မက္တစ္ခ်က္တဲ႔
ေတာ္႔မွာေတာ႔ အကုသိုလ္ အလုပ္ေတြနွင္႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာ လူျဖစ္ရွဳံးလုိက္ ပါဘိေတာ္”

အရီးမေၾကြ ေျပာလည္းေျပာ ဖက္ၾကမ္းေဆးျပင္းလိပ္တုိၾကီးကုိ အားကုန္ခဲကာ ခပ္ျပင္းျပင္း
မွဳတ္ထုတ္လုိက္ေလသည္။

“အမ္ပြား ရာဇ၀င္မွာ မုိက္ခ်င္လည္း ကမ္းကုန္ေအာင္ မုိက္တယ္ေဟ႔။ ပါးစပ္က ဘုရား၊ဘုရား
လက္က ကားယား လုပ္မေနနုိင္ဘူး။ နင္႔ဟာ နင္သြားခ်င္သြား”

ေျပာေျပာဆုိဆုိအိမ္ေပၚကဆင္းသြားေလသည္။ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အမွတ္သညာ ရွိခဲ႔သည္႔ အခ်ိန္ ကစလုိ႔ ဦးအမ္ပြား ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း သြားတာတစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူး။ ဟုိဘက္ရြာ ဒီဘက္ရြာသြားလုိ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀ုိင္းတြင္းက မ ျဖစ္မေန လမ္းျဖတ္ေလွ်ာက္ရမယ္ဆုိ အဲဒီလမ္းခရီး ဘယ္ေတာ႔မွ မသြားဘူး။

(၂)
တစ္ေန႔ေတာ႔ ဦးအမ္ပြား ဦးျမတ္သာအိမ္ ဘက္ေလွ်ာက္သြားေလသည္။ ဟင္းေကာင္းကလည္း ရွာမရ သူေမး ငါ ေမး ဦးအမ္ပြား ဟင္းမလုပ္ဖူးလား၊ အမ္ပြားဟင္းရွာမရဘူးလား။ တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳးေမးၾကေတာ႔။ နဂုိကမွ သူ မ်ားအသတ္ မသတ္ရရင္ေနမထိ ထုိင္မသာ ျဖစ္ေနတတ္သူဆုိေတာ႔ကာ။ ဟင္းေကာင္းရွာမရသည္႔အဆုံး။

“ဗ်ိဳ႕ ကုိျမတ္သာ ခင္ဗ်ားႏြားအုိၾကီး အမဲထုရေအာင္ပါဗ်။
က်ဳပ္ကုိလွည္႔ေရာင္းပါဗ်။”

ပုဆုိးတုိတုိ အက်ီီဗလာနွင္႔ ညီေလးေမာင္နွင္႔ နွစ္ေယာက္သား အိမ္၀ုိင္းထဲ၀င္လာၾကေလတယ္။ ထုိႏြားနွင္႔ ပါတ္ သတ္ျပီး ဦးျမတ္သာတုိ႔ သားအဖ နွစ္ေယာက္ စကားမ်ားထားၾကေလသည္။ သားျဖစ္သူက ခ်ည္တုိင္တြင္ အခ်ိန္ ္ကုန္ေနသည္႔ ႏြားအုိၾကီးကုိ ဟင္းလုပ္ကာ အျမတ္ယူခ်င္သည္။ ဦးျမတ္သာက ထုိသုိ႔မဟုတ္ တစ္သက္လုံးက ခုိင္း လာခဲ႔သည္႔ ႏြားကုိ အသုံးမ၀င္ ေတာ႔ကာမွ အမဲထုကာ ဟင္းလုပ္ျပစ္ရင္ ႏြားေလာက္မွ အသိဥာဏ္မရွိသူ လူ႔တိရစာၦန္ေတာ႔ အျဖစ္မခံ နုိင္ဟုဆုိေလသည္။ ခုိင္းလုိ႔ေကာင္းခ်ိန္ တုန္းကေတာ႔ ခ်ိဳကေလးပြတ္ ႏြားရြက္ ကေလး သပ္ကာ ပခုံးေတြေပါက္၀င္သည္ထိ ခုိင္းလာတာ။ ႏြားထမင္းေကြ်းရတာ မဟုတ္ ျမက္ေကြ်းတာ သူ႔တမ္း ကုန္လုိ႔ေသေန႔စိရင္ ခ်ည္တုိင္မွာပဲ ေသပေစဟု ေျပာေလသည္။

“မေရာင္းဘူးကြာ သူ႔ေသေန႔ေစ႔ရင္ ခ်ည္တုိင္မွာပဲ ေသပါေစ”

ဦးျမတ္သာက ဦးအမ္ပြားကုိ တုိတိုျပတ္ျပတ္ အေျဖေပးလုိက္ေလသည္။

“ဦးေလးျမတ္သာကလည္း တိရစာၦန္ဆုိတာ လူခြ်တ္မွ ကြ်တ္တာပါဗ် ေရာင္းလုိက္ပါ။ ဦးေလးအမ္ပြား ဟင္းေကာင္ရွာမရ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲေပါ႔။ ႏြားအုိၾကီး ခ်ည္တုိင္ မွာအခ်ိန္ကုန္ ေနမဲ႕အတူတူ အျမတ္ရေအာင္ ေရာင္းလုိက္ပါဗ်။ ”

ညီေလးေမာင္ ပါ၀င္ကူေျပာေလသည္။ ညီေလးေမာင္ ဆုိတာကလည္း ဦးအမ္ပြားမွာ ကူေဖာ္ ေလာင္ဖက္ သားသမီး မရွိေလေတာ႔ ညီေလးေမာင္ကုိ တပည္႔ေက်ာ္ သားအျဖစ္ လက္သပ္ေမြးထားတာေပါ႔။ သူၾကီးမွီျပီး ပါ၀ါ ျပတာ ညီေလးေမာင္လုိ လူမ်ိဳးကုိေျပာတာျဖစ္မယ္။ ဦးအမ္ပြားေျမွာက္စားထားေတာ႔ ညီေလးေမာင္တစ္ေယာက္ ေတာက္ၾကြားေနေတာ႔တယ္။ ဦးျမတ္သာကလည္း ညဦးကတည္းက သားအဖနွစ္ေယာက္ စကားမ်ားထားသည္႔ အရွိန္ကမျပယ္ေသး။ ညီေလးေမာင္ကုိ ခပ္စူးစူးၾကည္႕ကာ…..

“မင္းအဲသေလာက္ အက်ိဳးအျမတ္ လုိခ်င္ေနရင္ မင္းအသားလွီးေရာင္းလုိက္ပါလား”

ဦးျမတ္သာကလည္း ရြာမွာဆယ္အိမ္မူး ဘုရားတရားအင္မတန္ ရုိေသကုိင္းရွိဳင္းသူ အေနမွန္သူ လူေအးသမား စကားကုိေကြ႔၀ုိက္ကာ မေျပာတတ္ တုိတုိျပတ္ျပတ္ တည္႔တုိးလုိရင္းသမား ဦးအမ္ပြား ခ်ိတ္မရွိပဲ ခ်ိတ္မရ ေလ မွန္းသိေတာ႔။ေနာက္ထပ္တစ္ခြန္းမွ ဆက္မဟေတာ႔ပဲ။


“ေဟ႔ေကာင္ ေတာ္ေတာ္ ျပန္မယ္”

ဦးအမ္ပြား ညီေလးေမာင္ကုိ အခ်က္ျပကာ ခ်ာကနဲအိမ္၀ိုင္းထဲက လွည္႔ထြက္သြားေလသည္။ ဦးအမ္ပြား ထြက္ သြားအျပီး ေဒါသအေငြ႔ လွိဳင္းတုိ႔သည္ က်န္ေနခဲ႔သူတုိ႔အား ရုိက္ခတ္ေနလိမ္႔မည္ဆုိတာ ေဒါသတၾကီး လွည္႔ထြက္ သြားေသာ ဦးအမ္ပြားကုိ ၾကည္႔ရုံျဖင္႔ျမင္သာ၏။ ညေနဘက္ ေရာက္ခ်ိန္ မွာေတာ႔ ဦးအမ္ပြား လက္ထဲခ်ိဳတေထာင္ ေထာင္နဲ႔ ခုိင္းႏြားၾကီး တစ္ေကာင္ လည္တခါခါနဲ႔ ပါလာတယ္။ ဦးျမတ္သာအိမ္ေရွ႕ျဖတ္ဆြဲကာ..

“အမ္ပြားရာဇ၀င္မွာ မရွိဘူး မရဘူးဆုိတာ မရွိဘူးေဟ႔။ ဘုရားေရာင္ေရာင္ တရားေရာင္ေရာင္
ေခြးတေဟာင္ေဟာင္ မဟုတ္ဘူးကြ”

ဦးျမတ္သာကုိ အရြဲ႔တုိက္ကာ ခပ္က်ယ္က်ယ္ ေအာ္ေျပာေနေလသည္။ အင္းရြာေတာင္ဘက္ ဒန္းေဒါင္႔ရြာက ခုိင္းႏြားၾကီးကုိ မတန္တဆေပး၀ယ္လာခဲ႔သည္ဟု ရြာကေလးထဲတီးတုိး သဖန္ ပုိးထုိး ေနၾကေလတယ္။ မည္သူမွ မကုိင္၀င္႔ ကြ်တ္ဆတ္ဆတ္ လည္တခါခါျဖစ္ေနသည္႔ ႏြားမုိ႔ ႏြားရွင္ကလည္း မကုိင္၀င္႔ ႏြားကလည္း ရာဇ၀င္နဲ႔ ဦးခ်ိဳ တေသြးေသြး ရြာထဲကကေလး ခ်ိဳဖ်ားနွင္႔ အခတ္ခံရသည္မုိ႔ ေလ်ာ္ေၾကးပါ ေပးထားရသည္ဟုဆုိတယ္။ ညေနေစာင္းေတာ႕ ကြ်တ္တသပ္သပ္နဲ႔ ႏြားကုိေရွ႕ကဆြဲကသူဆြဲ ဒန္အုိးဒန္ခြက္ လက္နက္ကရိယာ အစုံ အလင္ ္နဲ႔ ရြာေခ်ာင္းထဲ တစ္သုိက္ၾကီး ေခြးတအူအူနဲ႔ဆင္းသြားၾကေလရဲ႕။

“ေရာ႔ကြာ ညီေလးေမာင္ မင္းထု” ဟုဆုိကာ ဦးအမ္ပြား ညီေလးေမာင္ကုိ ဓါးနွင္႔ေပါက္ဆိန္ လွမ္းကာ ေပးေလ သည္။ ဦးအမ္ပြားကေတာ႔ ႏြား၀ယ္အ၀ယ္ တည္႔လာခဲ႔သည္ ဆုိေတာ႔ကာ ရစ္ေရႊရည္ ကေလး၀င္ထားသည္မုိ႔ အရွိန္မပ်က္ လက္က်န္ ပုလင္းေလး ခါးထုိးကာ ေမာ႔လုိက္ ခါးၾကားထဲ ျပန္ထုိးလုိက္ လုပ္ကာ စည္းဇိမ္ခံ ေနေလ သည္။ ေခ်ာင္းကုိင္းခင္းစပ္ ငုတ္တုိင္တြင္ ခ်ည္ထားေသာ ႏြားရဲ႕ ဒူးေခါင္းခြက္ကုိ ညီေလးေမာင္ ဓါးမတုိနွင္႔ အားကုန္ ခုတ္လုိက္ေလသည္။ ႏြားလည္း ေခြကနဲ လဲက်သြားျပီး ကုန္းရုန္းထကာ ျမင္သမွ် လုိက္ကာ ေ၀ွ႔(ေခြ႔) ေနေတာ႔သည္။

“ေဟ႔ေကာင္ ညီေလးေမာင္ မင္းကုိ ငါလက္ထပ္သင္ထားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီတုန္း။
ႏြားသတ္တယ္ဆုိတာ ေဟာသလုိလုပ္ရတယ္ကြ”

ဟုဆုိကာ ဦးအမ္ပြား သူ႔ဆီေျပး၀င္လာေသာ ႏြားရဲ႕ လည္မ်ိဳကုိ ဓါးေျမာင္နွင္႔ အဆက္မျပတ္ ဆင္႔ကာ ထုိးေလ သည္။ ႏြားနွင္႔လူ သဲေသာင္ျပင္ ေပၚမွာ ေတြ႔ေနက်ေလျပီ။ အမဲကူဖ်က္ဖုိ႔ ေစာင္႔ေနၾကသည္႔ လူအုပ္ ဟင္းလာ ၀ယ္ၾကသည္႔ လူအုပ္ၾကီးသည္ ႏြားနွင္႔လူ လုံးေထြးေနသည္႔ အသတ္လုပြဲကုိ မွင္သက္မိေနၾကသည္။ သဲမွဳန္ သဲပြင္႔တုိ႔ တစ္ေထာင္းေထာင္းၾကားမွာ ႏြားနွင္႔လူ၏ အသတ္လုပြဲ တေျဖးေျဖးနွင္႔ ျငိမ္က်သြားေလသည္။ ႏြား လည္းဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ သဲေသာင္ျပင္ေပၚ ဘုိင္းကနဲ လဲက်သြားေလသည္။ ဦးအမ္ပြားကေတာ႔ သဲေသာင္ျပင္ ေပၚ မားမားၾကီး မတ္တပ္ရပ္ေနရင္းက ေသြးသံရဲရဲနွင္႔ ထုိးက်သြားေလသည္။

ရပ္ၾကည္႔ေနေသာ လူအုပ္ၾကီးထဲမွ လူငယ္တစ္ေယာက္ ေျပးကာ အရီးမေၾကြကုိ သတင္းပုိ႔ေလသည္။

“ဗ်ိဳ႕ အရီးမေၾကြ ဦးအမ္ပြား ႏြားေ၀ွ႔ (ေခြ႔) ခံရလုိ႔ အရီးလုံခ်ည္တစ္ထည္ယူခဲ႔ပါတဲ႔”

“ဟဲ႔….....ဟဲ႕”

အရီးမေၾကြျပာျပာသလဲ “ ဟုတ္ေကာ ဟုတ္ရဲ႕လားဟယ္။ ငါ႔ကုိေနာက္ေနတာလား”

အရီးမေၾကြယုံနုိင္ဖြယ္မရွိ။ သူ႔တစ္သက္ ဦးအမ္ပြား သားၾကီး၊ငါးၾကီး သတ္လာတာ အံတုိေနျပီေကာ။

“အရီးကလည္းဗ်ာ……ေနာက္စရာလား ဟုိမွာ…ဦးအမ္ပြား အသက္မထြက္ပဲ တန္းလန္းၾကီး
မုိ႔ အရီးလုံခ်ည္ ယူခဲ႔ခုိင္းေနတာ”

အမ္ပြားပါသူတုိ႔သည္ အသက္ျပင္းၾကသလုိ အသက္ထြက္ကာနီး အခ်ိန္ဆြဲေနတတ္ၾက၏။ ထုိသူကုိ မိန္းမလုံခ်ည္ အုပ္လုိက္မွ အသက္ ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔ ထြက္နုိင္သည္ဟု ဆုိေတာ႔ကာ။ အရီးမေၾကြ လုံခ်ည္ေခါက္ ကေလးကုိ ကုိင္ကာ ကုိင္ကာအေျပး ကေလး ေခ်ာင္းထဲ ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ႔။ေခ်ာင္းထဲမွာ လူေသြး ႏြားေသြး အုိင္ထြန္းကာ ေသြး အုိင္ထဲ လဲေနတဲ႔ ဦးအမ္ပြား ပါးစပ္ကလည္း “ထုကြ…….သတ္ကြ……ရုိက္ကြ” ေရရြတ္ရင္း အသက္မထြက္ နုိင္ပဲ ရွိေလသည္။ ဦးအမ္ပြား၏ လည္မ်ိဳတစ္ခုလုံး ႏြားခ်ိဳရာ ဒလပြနွင္႔ ငါးမြန္းထားသလုိ ၀မ္းဗုိက္တစ္ခုလုံး ရွိသမွ် အူတုိ႔ စုျပံဳကာ အျပင္ထြက္ေနသည္မွာ ၾကည္႔ျမင္မေကာင္း။ အမ္ပြားအပုိေၾကာင္႔ ဦးအမ္ပြား အသက္မထြက္နုိင္ပဲ ရွိေလသည္။ အရီးမေၾကြ ၾကာရွည္ ရပ္ၾကည္႔မေနနုိင္ေတာ႔ ဦးအမ္ပြား မ်က္နွာေပၚ လုံခ်ည္ေခါက္ကေလး တင္ျပီး ခ်ိန္မွာ“ထုကြ …….ရုိက္ကြ…………သတ္ကြ” ညာသံေပးရင္း အသက္ထြက္သြားရွာေလသည္။


အရီးမေၾကြ ေယာက်ာ္းျဖစ္သူကုိ ၾကည္႔ကာ “ေတာ္႔ အကုသုိလ္တုံးၾကီး ဘ၀ကူးမေကာင္းလုိက္
ပုံမ်ား ေသတာေတာင္ အသိတရား ရမသြားရွာဘူး”

အရီးမေၾကြ၏ ငုိသံတုိ႔သည္ ေခ်ာင္းကေလးထဲ ပဲတင္ထပ္ေနေလေတာ႔သည္။

********************@@@@@@@@@@****************

စာၾကြင္း....၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္သီတင္း သီလေဆာက္တည္ရက္ ေရာက္ျပီမုိ႔ ေတာရြာဓေလ႔ကုိ သတိရမိလုိက္တာနွင္႔ ၾကားဖူးနား၀ ရွိေနခဲ႔ဖူးသည္႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးကုိ အေျခခံျပီးေရးဖြဲ႔ထားတာပါ။ ကြ်န္မသည္လည္း အညာသူပီပီ မေတာက္တစ္ေခါက္ ေရးမိေနေသာ ပုိစ္႔ေလးေတြသည္ ေက်းလက္ရနံ႔ပါ ေနေသာေၾကာင္႔ စာဖတ္သူအမ်ားစုက ၾကိဳက္နုိင္မယ္မထင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ကြ်န္မေရးသည္႔ မေတာက္ တစ္ေခါက္ ေလးေတြကုိ သူ႔အိမ္သြားလည္၍ အားနာ၍ေသာ္လည္းေကာင္း ခင္မင္မူ႔အရေသာ္လည္းေကာင္း။ နွစ္သက္ေသာ္ရွိ၊ မနွစ္သက္ေသာ္ရွိ အေရာက္လာကာ ဖတ္ရူ႕ေပးျခင္းကုိ သုံးေနက် စကားေလးပဲ ထပ္ခါသုံးလုိက္ပါရေစ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနွာ္။

******************@@@@@@@@@@@******************


ေမတၱာအားျဖင္႕

ခုိင္နုငယ္